Rozwiązanie Dywizji „Littorio”
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego
——————————————-
Z powodu ciężkich strat poniesionych pod El Alamein sprawność bojowa Dywizji „Littorio” spadła praktycznie do zera, stracono praktycznie wszystkie środki walki – czołgi i artylerię. Według relacji generała Bitossi, tylko 26 października dywizja straciła 40 czołgów (część nadawała się do naprawy), trzy działa samobieżne, działo 88/55 i haubicę 100/17. Inne zachowane dane to: 23 października straty wyniosły jeden czołg, trzy działa 88/55 i dwie haubice 100/17; 24 października siedem czołgów; 25 października pięć czołgów, działo samobieżne i dwa działa 75/27; 27 października 16 czołgów i dwa działa samobieżne, ponadto pięć dział 88/55; 28 października 14 czołgów i działo 88/55. 1 listopada dywizja posiadała sprawne bojowo 10 dział 75/27, siedem 100/17, pięć 20/65, dwa 88/27, 15 dział samobieżnych 75/18 i 30 czołgów, jednak w tej liczbie znajdowały się także pojazdy służące do komunikacji (centro radio).
Straty wśród personelu nie były już tak wysokie, 18 listopada zebrano w rejonie Syrty 4150 ludzi, z 5574, którzy w szeregach dywizji przystępowali do boju. Dnia 21 listopada naczelne dowództwo wojsk włoskich w Libii rozwiązało jednostkę. Jeszcze w maju 1943 r. niedobitki dywizji skupione w batalionie przeciwpancernym „Littorio” walczyły w składzie DP „Pistoia”, z którą kapitulowały przed wojskami anglo-amerykańskimi.
Podczas walk ranni lub zabici zostali dowódcy 133. pułku pancernego (płk Bonini zastąpił ppłk Casamassima) oraz IV. i LI. batalionu pancernego, a także liczni dowódcy kompanii. IV. batalion z powodu ran odniesionych w walce zmieniał dowódcę nawet dwukrotnie. Według wspomnień ostatniego dowódcy IV. batalionu pancernego, kapitana Dino Campini, jego jednostka miała 7 zabitych i 5 rannych oficerów z początkowych 14, 31 podoficerów i 98 żołnierzy zabitych, rannych i zaginionych, z odpowiednio 39 i 149 na początku bitwy. Większość zaginionych spłonęło w swoich czołgach. W wyniku bombardowania z powietrza poległ ppłk Mario Giampaoli, Szef Sztabu dywizji. Kapitan Vittorio Piccinini, dowódca 3. kompanii IV. batalionu czołgów, zasłużył na najwyższe włoskie odznaczenie Medaglia d’Oro al Valor Militare.
Za drugą bitwę pod El Alamein włoski XX. KA przypisał czołgom i artylerii Dywizji „Littorio” zniszczenie 70 wrogich czołgów.
—————————————————
Zapraszam na anglojęzyczny profil promujący książki mojego autorstwa: https://www.facebook.com/War-of-Mussolini-books-by-Marek-Sobski-100807141516911
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” w nowej cenie 40 zł. Kontakt przez fan page lub e-mail: marek.sobski@interia.eu
Ponadto książka dostępna na Allegro i w księgarniach:
https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron-podwodna-w…
https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atla…
https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-…