Włosi w okrążeniu

Ważne: trwają zapisy na polskojęzyczną wersję książki o kampanii w Afryce Wschodniej 1940-1941. Prognozowana cena 70-80 zł (ok. 470 stron licząc ze zdjęciami i mapami) (nie pobieram przedpłat). Proszę o informację w komentarzu pod zdjęciem na PW lub na marek.sobski@interia.eu Więcej informacji: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=6860
——————————————-
Mussolini’s War series:
East Africa 1940-1941: https://www.amazon.com/dp/B08PC7FYMV
Barbarossa 1941-1942: https://www.amazon.com/dp/B09GPYLYXC
France 1940: https://www.amazon.com/dp/B09ZV5QS3P
——————————————–
Seria Wojna Mussoliniego:
Betasom 1940-1945: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron… oraz liczne księgarnie
Afryka Wschodnia 1940-1941: wydanie w drugiej połowie 2022 roku
——————————————-
Rankiem 19 grudnia 1942 roku nadeszła wiadomość, że wojska sowieckie ominąwszy Tały zmierzają na południe ku Kantemirowce, gdzie z wszelkiej maści służb tyłowych, rannych lub z przypadkami odmrożeń, i ocalałych z rozbitych jednostek, liczących od trzech do sześciu tysięcy ludzi, próbowano sformować trzy improwizowane bataliony mające pomóc zatkać luki w froncie włosko-niemieckim. Znajdujących się tutaj Włochów zaskoczono, a pojawienie się czołgów w rejonie stacji kolejowej spowodowało wybuch paniki. Ważne ze względu na linię kolejową centrum zaopatrzenia wojsk włosko-niemieckich nad Donem wpadło bez walki w ręce Sowietów. Był to jedyny odnotowany w kampanii na wschodzie przypadek zbiorowej paniki w armii włoskiej.
Przez coraz mniej szczelne linie wojsk włosko-niemieckich w rejonie doliny rzeki Boguczar w kierunku południowym przedostawały się coraz większe masy wojsk sowieckich, kierujące się m.in. na Czertkowo. Tutaj pierwszy opór stawiły właśnie przybyłe z Włoch uzupełnienia dla 3. Dywizji Szybkiej i służby włoskiej Intendentury. Nadal na swoich pozycjach trwały wojska włoskiego XXXV KA i XXIX niemieckiego, którego skład stanowiły trzy dywizje włoskie. 298. DP i walczące z nią pozostałości Dywizji „Ravenna” przekazano pod rozkazy niemieckiego XXIV KPanc. i wycofano na prawy brzeg rzeki Tichaja. „Pasubio” pozostała zatem jedyną wielką jednostką podległą sztabowi XXXV Korpusu. Krótko po południu także ona otrzymała rozkaz odwrotu i oparcia obrony o prawy brzeg rzeki Tichaja. O 10.00 rozkaz odwrotu na drugą linię obrony otrzymały także dywizje XXIX KA. Ciężkie walki toczyła zwłaszcza 3. Dywizja Szybka.
Stało się jasnym, że ARMIR należy wycofać z linii Donu i wraz ze świeżymi siłami niemieckimi stworzyć nową rubież obrony, gen. Gariboldi sugerował zorganizowanie jej w oparciu o odcinek linii kolejowej Rossosz-Millerowo, gdzie zamierzano nawiązać kontakt z GA „Don”. Odpowiedź z Grupy Armii „B” brzmiała, że zgodnie z wolą Führera należy walczyć do ostatka i nie oddawać terenu. Była to trudna do zrozumienia decyzja, gdy poprzez dolinę Boguczaru na tyły wojsk włosko-niemieckich przedostawały się masy wojsk sowieckich, zagrażając im okrążeniem i zagarnięciem ważnych centrów komunikacyjnych, w tym węzłów kolejowych i lotnisk zaopatrujących kocioł stalingradzki. Dopiero o 15.00 19 grudnia GA „B” wydała rozkaz do odwrotu, co miało związek z pogorszeniem się sytuacji na odcinku sąsiedniej z ARMIR 3. Armii rumuńskiej. Nowa linia obrony dla XXXV i XXIX Korpusów miała przebiegać na rubieży Meskof nad rzeką Tichaja – dolina Cziru. Wraz z Włochami działała na ich lewym skrzydle niepodporządkowana im niemiecka 298. DP. W swoim sektorze nad Donem nadal pozostać miał Korus Alpejski, znajdujący się na północ od rejonu walk reszty armii włoskiej.
Po południu 19 grudnia sytuacja dla wojsk Osi wyglądała dobrze na odcinku Nowo Kalitwa ku południu do miejscowości Iwanowka, gdzie front uszczelniły grupa bojowa z Dywizji Alpejskiej „Julia” i Grupa „Fegelein”. Trwał opór w mieście Tały. Dalej ziała wyrwa, w którą wdarły się sowieckie korpusy pancerne, a dalej na wschód próbowały odskoczyć od Donu i zorganizować nową linię obrony włoski XXXV Korpus i niemiecki z włoskimi dywizjami XXIX Korpus, na których prawej flance z kolei źle się działo w ugrupowaniu rumuńskiej 3. Armii i wojskom włoskim groziło dwustronne oskrzydlenie.
Skracające front włoskie dywizje borykały się z brakiem paliwa, przez co zniszczono i porzucono część ciężkiego sprzętu. W Dywizji „Torino” z 8. pułku artylerii do wieczora 19 grudnia pozostały tylko cztery armaty polowe kal. 75 mm/27. Wojska włoskie naciskane były od frontu, ale niebezpieczeństwo poczynało być coraz większe także na jego tyłach. W ciągu dnia (19 grudnia) sowieckie czołgi zaatakowały miasto Meskof na tyłach 3. Dywizji Szybkiej. Po południu ataki wrogich czołgów zniszczył służby dywizji, m.in. dwa szpitale polowe i różne sekcje zaopatrzenia. W okolicy północy do włoskich dywizji poczęły przychodzić nowe rozkazy, by przebijać się na południe, gdyż ich tyły zostały już ogarnięte w całości przez wojska sowieckie. Dla przykładu w przypadku DP „Sforzesca” mówiły one o konieczności przejścia 60 km do najbliższych własnych linii.
Z dniem 20 grudnia niemiecki XXIX Korpus przejął dowodzenie wszystkimi dywizjami zagrożonymi okrążeniem („Pasubio”, 298. DP oraz trzy wcześniej będące w jego składzie – „Torino”, 3. Dywizja Szybka oraz „Sforzesca”). Tego dnia w Diogtewo spotkały się wojska sowieckie, które przebiły się przez pozycje włosko-niemieckie nad Boguczarem, oraz te, które przedarły się przez pozycje rumuńskiej 3. Armii. W wyniku tego wyżej wymienione dywizje włoskie i niemiecka 298. DP znalazły się w pełnym okrążeniu. Poszczególne dywizje maszerowały w kilku kolumnach, przebijając się w kierunku południowym przez kolejne napotkane grupy wojsk sowieckich. Na zachodnim odcinku frontu ARMIR udało się wycofać z linii wykrwawioną DP „Cosseria”, która miała przejść reorganizację w rejonie Rossoszy. W rejonie Woroszyłowgradu skupiono celem reorganizacji także pozostałości DP „Ravenna”. Inne jednostki włoskie i niemieckie, którymi dowodziła 8. Armia (385. i 387. DP, 27. DPanc. i Grupa „Fegelein”; niebawem napłynęła także 19. DPanc.) brały udział w uszczelnianiu frontu i obronie odcinka linii kolejowej Rossosz-Millerowo, współpracując z niemiecką Grupą „Fretter Pico”.
Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego