Tragiczny odwrót Alpini
Ważne: trwają zapisy na polskojęzyczną wersję książki o kampanii w Afryce Wschodniej 1940-1941. Prognozowana cena 70-80 zł (ok. 470 stron licząc ze zdjęciami i mapami) (nie pobieram przedpłat). Proszę o informację w komentarzu pod zdjęciem na PW lub na marek.sobski@interia.eu Więcej informacji: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=6860
——————————————-
Mussolini’s War series:
East Africa 1940-1941: https://www.amazon.com/dp/B08PC7FYMV
Barbarossa 1941-1942: https://www.amazon.com/dp/B09GPYLYXC
France 1940: https://www.amazon.com/dp/B09ZV5QS3P
——————————————–
Seria Wojna Mussoliniego:
Betasom 1940-1945: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron… oraz liczne księgarnie
Afryka Wschodnia 1940-1941: wydanie w drugiej połowie 2022 roku
——————————————–
TRAGICZNY ODWRÓT WŁOSKIEGO KORPUSU ALPEJSKIEGO
Ostatnim aktem obecności włoskiej 8. Armii (ARMIR) na froncie wschodnim była odyseja będącego jego częścią Korpusu Alpejskiego. Chociaż opisywane wydarzenia są oczywistą porażką wojsk Osi, to już waleczni górale z północy Włoch udowodnili, że mit doskonałego żołnierza, którym cieszyli się Alpini, miał bardzo silne podstawy.
OPERACJA OSTROGOŻSKO-ROSSOSZAŃSKA
Operacja „Mały Saturn” nie była wcale ostatnim ciosem, który spadł na włoską 8. Armię zajmującą pozycje nad Donem. Na początku stycznia 1943 r. odnotowano napływ nowych sił sowieckich w rejon prawego skrzydła ARMIR i pozycji węgierskiej 2. Armii (stojącej na północ od Włochów). Wszystkie obawy urzeczywistniły się wraz z rozpoczęciem tzw. operacji ostrogożsko- rossoszańskiej przez Front Woroneski (13-27 stycznia 1943 r.). Przed wojskami sowieckimi postawiono następujące cele: okrążenie i likwidacja wojsk Osi w rejonie Ostrogożska i Rossoszy (jak szacowano około 15 dywizji Osi) oraz osiągnięcie rubieży Repiewka – Aleksiejewka – Wałujki – Urazowo. Na odcinku długości 260 km do ataku miały przejść: na północy 40. Armia (gen. K.S. Moskalenko) w składzie pięć dywizji strzelców, brygada strzelców i korpus pancerny; w centrum XVIII Korpus Strzelców w składzie trzy dywizje i brygada strzelców oraz dwie brygady pancerne i pułk pancerny; na południu 3. Armia Pancerna (gen. P. Rybałko) w składzie dwóch korpusów pancernych (XII i XV), VII Korpus Kawalerii, trzy dywizje i brygada strzelców. W kontekście rozważań nad losami armii włoskiej na froncie wschodnim istotne jest zwrócenie uwagi na południowe skrzydło operacji, którego natarcie miało spaść na stanowiący prawe skrzydło ARMIR niemiecki XXIV KPanc. Od południa operację ubezpieczał ponadto atak prawego skrzydła sowieckiej 6. Armii (gen. F.M. Charitonow) Frontu Południowo-Zachodniego na Pokrowskoje.
Przypis: VII KKaw. został przed operacją silnie wzmocniony przez brygadę pancerną, trzy brygady narciarzy, pułk artylerii ppanc., pułk moździerzy, pułk artylerii plot. i dywizjon wyrzutni rakietowych.
Najważniejszą jednostką włoską w rejonie był Korpus Alpejski (gen. Gabriele Nasci), zajmujący pozycje nad Donem od miejscowości Nowo Kalitwa ku północy. Początkowo nie był on celem ataku, ale wbrew pozorom to on miał znaleźć się w najgorszym położeniu. Wokół niego miały zamknąć się dwa pierścienie okrążenia, na jego tyłach, w miejscowości Karpenkowo miały spotkać się XII KPanc. i XVIII KStrz., a w Aleksiejewce XV KPanc. i jednostki 40. Armii. Jednostki podporządkowane włoskiej 8. Armii, w tym będący celem ataku XXIV KPanc. zajmowały rozległy odcinek frontu, dysponowały tylko ograniczonymi środkami, a ich siły pozwalały właściwie na prowadzenie obrony statycznej, bez możliwości wyprowadzenia kontrataku, gdyż rezerwy praktycznie nie istniały.
Korpus Alpejski całością swoich sił zaangażowany był w nadzór linii Donu na odcinku długości 65 km, rezerwy i druga linia obrony nie istniały. Dywizje Alpejskie „Tridentina” i „Cuneense” liczyły sobie po 16 000 ludzi, Dywizja Piechoty „Vicenza” około 12 000 ludzi. Dywizja Alpejska „Julia” znajdowała się bardziej na południe i pomagała łatać front rozerwany podczas operacji „Mały Saturn”. Niemieckie rozkazy nakazywały obronę do ostatniego człowieka i naboju. Sztab GA „B” spodziewał się kolejnej operacji Rosjan. 8. Armii włoskiej nakazano m.in. wzmocnienie obrony przeciwpancernej Korpusu Alpejskiego poprzez zabranie armat z innych sektorów armii. Ostatecznie do tego nie doszło, gdyż sztab ARMIR uznał, że niemniej zagrożone atakiem są pozycje podporządkowanych jej jednostek niemieckich, i tak XXIV KPanc. i 19. DPanc. zachowały swoje środki zwalczania czołgów. Włochom zamierzano przekazać z rezerw 18 dział kal. 50 mm, ale do strzelców alpejskich ostatecznie dotarło ich tylko sześć. Począwszy od 1 stycznia odnotowano zwiększoną aktywność sowieckiego lotnictwa oraz intensyfikację nękającego ostrzału artylerii przeciwnika.
Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego
