Wojna Mussoliniego na zdjęciach (8)

Dla czytających po angielsku dwa artykuły o Diego Mazocchim, włoskim pilocie, który stracił życie podczas Wojny Zimowej.
https://ilmakilta.info/diego_en.php
https://www.finlandatwar.com/heroes-of-finland-diego…/
A poniżej podstawowe fakty:
-ur. 26 grudnia 1912 roku w Morbegno w północnych Włoszech
-w wieku 13 lat został sierotą, nim i jego siostrą opiekowała się nim macocha
-dojrzewający chłopiec zaczął przejawiać zainteresowanie lotnictwem, inspirowany takimi postaciami jak Gabriele D`Annunzio, Italo Balbo i Francesco Baracca
-w wieku 19 lat zgłosił się na ochotnika do Regia Aeronautica
-od 1934 roku członek partii faszystowskiej, głównie ze względu na chęć pięcia się po kolejnych szczeblach kariery (lotnictwo było najbardziej sfaszyzowaną formacją włoskich sił zbrojnych)
-3 lata spędza w Libii, rok jako instruktor lotniczy; ze względu na nepotyzm panujący w Regia Aeronautica (ponoć, ale kilkanaście lat doświadczenia ani trochę nie skłania mnie do potwierdzenia takiego faktu) awansu nie otrzymuje (jego kariera zatrzymała się na stopniu starszego sierżanta)
-jesienią 1939 roku poznaje Justine D., pochodzącą z Francji
– 29 września 1939 roku staruje w swoim Fiacie CR.20 z lotniska Cameri pod Mediolanem i podejmuje próbę ucieczki do Francji, z powodu braku paliwa ląduje na polu kukurydzy
-zostaje internowany we Francji i uznany za niegroźnego (jednym z powodów ucieczki miały być jego antyfaszystowskie poglądy)
– 28 grudnia 1939 roku Manzocchi jedzie do Paryża, by spotkać się z Justine, pod znanym mu adresem zastaje… jej męża
-29 grudnia spotyka parę kanadyjskich pilotów, porucznika Johna McMastera i sierżanta Johna Jenkinsa, ochotników do fińskich sił zbrojnych, dzielnie walczących z agresją sowiecką, od nich otrzymuje adres biura rekrutacyjnego
-25 stycznia 1940 roku, dopiero po trzeciej próbie, otrzymuje francuski paszport i zgodę na wyjazd
-7 lutego 1940 roku, po długiej podróży, stawia się w biurze rekrutacyjnym w Tornino w Finlandii
-Włoch zostaje zweryfikowany jako doświadczony pilot i trafia do 26. Dywizjonu (LLv.26) fińskich sił powietrznych, który latał na Fiatach G.50 (dla Manzocchiego jest to pierwszy w ogóle kontakt z jednopłatem)
– 28 lutego 1940 roku pierwszy lot na G.50, nazajutrz dwa pierwsze loty bojowe
– 11 marca 1940 roku startuje wraz z porucznikiem Ollim Puhakką na przechwycenie w rejonie Viipuri
-tego samego dnia o 13.40 ten sam duet podejmuje kolejną identyczną misję, podobnie do walki nie dochodzi
-podczas powrotu piloci natrafiają nad jeziorem Haukkajärvi nad formację ponad 100 wrogich bombowców kierujących się w stronę Lahti
– porucznik Puhakka zestrzeliwuje Iljuszyna DB-3
-Włoch atakuje bombowce, ale dostaje postrzał w płuca – trafia go któryś ze strzelców na pokładzie bombowców lub pilot myśliwca Polikarpow I-153 (sowieccy piloci zgłaszają starcie z parą Spitfire’ów)
-Manzocchi utrzymuje kontrolę nad Fiatem i próbuje wylądować na zamarzniętym jeziorze Ikolanjärvi, popełnia jednak błąd wypuszczając podwozie, a nie próbując wylądować na brzuchu
-jego maszyna uderza w zbudowaną przez okolicznych mieszkańców na pokrywie lodowej drogę (zimowy skrót w poprzek jeziora), kapotuje i sunie bezwładnie z dużą prędkością, do otwartej kabiny dostaje się duża ilość lodowych odłamków i mokrego śniegu, pilot doznaje urazów głowy i traci przytomność
-pierwszy przy wraku jest okoliczny chłopiec, Matti Laitinen, ale z braku telefonu nikt nie jest w stanie szybko wezwać pomocy
-o 17.20 przybywa grupa ratunkowa z mechanicznym podnośnikiem, o 15.20 ostatni raz słyszano stukanie dochodzące z kokpitu…
-ratownicy wydobywają zwłoki Manzocchiego z kadłuba maszyny, jednak to nie tylko kula w płucach spowodowała zgon, do śmierci pilota w równym stopniu przyczyniły się stłuczenia głowy, utrata krwi i kilkugodzinne wiszenie głową w dół (maszynę wyremontowano, przetrwała całą wojnę, ze stanu Fiata skreślono dopiero 31 maja 1945 r.)






Pozwolę sobie jeszcze na komentarz do książki R. M. Citino, Zagłada Wehrmachtu. Kampanie 1942 roku, Napoleon V, Oświęcim 2019. Niby jest ok, bo Rumunami, Węgrami i Włochami nie jest nagminnie wycierana podłoga. Ale jednak nadal Niemcy masowo kradną sojusznikom ich sukcesy, i tak: 9 kwietnia 1941 roku to włoscy bersalierzy przyjęli kapitulację fortu Mechili, biorąc 1700-2000 jeńców; zaś w czerwcu 1942 roku przyjęli kolejne dwie kapitulacje alianckich twierdz – Tobruku (przyjął ją gen. Enea Navarini dowodzący XXI KA) oraz Mersa Matruh (bersalierzy z Dywizji „Trento” wzięli 6000 jeńców). A w książce wszystko to sukcesy Niemców. Nawet także dobrze opisana kampania potrzebuje pilnej demitologizacji…
Ważne: trwają zapisy na polskojęzyczną wersję książki o kampanii w Afryce Wschodniej 1940-1941. Prognozowana cena 70-80 zł (ok. 470 stron licząc ze zdjęciami i mapami) (nie pobieram przedpłat). Proszę o informację w komentarzu pod zdjęciem na PW lub na marek.sobski@interia.eu Więcej informacji: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=6860
——————————————-
Mussolini’s War series:
East Africa 1940-1941: https://www.amazon.com/dp/B08PC7FYMV
Barbarossa 1941-1942: https://www.amazon.com/dp/B09GPYLYXC
France 1940: https://www.amazon.com/dp/B09ZV5QS3P
Battle Of The Atlantic: https://www.amazon.com/dp/B0BN87WHVG
——————————————–
Seria Wojna Mussoliniego:
Betasom 1940-1945: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron… oraz liczne księgarnie
Afryka Wschodnia 1940-1941: wydanie w pierwszej połowie 2023 roku
——————————————–
Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego