Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
Maszyny francuskie:
Do uzbrojenia Regia Aeronautica włączono zdobyte na Francuzach jednomiejscowe myśliwce Dewoitine D.520C1. Samoloty tego typu eksploatowała też Luftwaffe, a także Rumunia i Bułgaria. Były to najlepsze maszyny tego typu francuskiego lotnictwa (silnik Hispano-Suiza 12Y-45 o mocy 910 (862?) KM lub 13Y-49 o mocy 832 KM, prędkość 550 km/h, działko Hispano-Suiza HS404 kal. 20 mm z zapasem 40 nabojów, cztery km MAC 1934 M39 kal. 7,5 mm w skrzydłach z zapasem 675 pocisków na lufę). Maszyny te produkowano także po kapitulacji Francji, oprócz wspomnianych krajów także dla lotnictwa Vichy. Do sierpnia 1944 wyprodukowano 891 egzemplarzy.
Początek związków Włochów z D.520 miał miejsce w 1941 r. Vichy przerzucało swoje lotnictwo do Syrii, by tam walczyło z najazdem aliantów na tą francuską posiadłość. Regia Aeronautica użyczyła sojusznikowi swoich lotnisk, tam pozostały dwa Devoitin’y. Stały się one pierwszymi maszynami tego typu we włoskim lotnictwie. Na początku 1943 r. Włosi otrzymali od Niemców 30 D.520, wcześniej służyły one w lotnictwie Vichy. W maju 1943 Niemcy przekazali kolejne 30 Devoitin’ów, w zamian Włosi przekazali 39 bombowców LeO 451 – które w Luftwaffe miały być wykorzystywane jako samoloty transportowe. Tą partię myśliwców stanowiły nowe maszyny, produkowane pod nadzorem Niemców. Włosi wyposażyli w nie jednostki stacjonujące na Sycylii. Początkowo miały być użyte do celów szkoleniowych, ale ich dobre uzbrojenie spowodowało skierowanie ich do walki. Maszyny wykorzystano do walki z bombowcami B-24 i B-17. Samoloty te dostarczono do Włoch w latach 1942-1943. Latały one w Squadrigliach: 78, 82, 92, 93, 94, 156, 164, 358, 359, 370. Zazwyczaj stanowiły jedną squadriglię w danej Gruppo.
Badano też przydatność tych samolotów jako myśliwców nocnych, zajęła się tym 60 Gruppo Caccia Notturna, przeprowadzając te maszyny z Francji do Włoch. Pod koniec lipca 1943 60 Gruppo miała 7 Devoitine. W lutym 1943 8 Devoitin’ów trafiło do 359 Sq. z 22 Gruppo, walczącej w obronie Neapolu. To ta jednostka odniosła pierwsze włoskie zwycięstwo na tym typie samolotu. W lutym i marcu 1943 13 samolotów otrzymała 8 Gruppo, ale w marcu i kwietniu przekazała je do 22 i 59 Gruppo. 59 Gruppo z 60 Gruppo stanowiły 41 Stormo broniący Pizy i Florencji. Kolejne 5 D.520 trafiło w lipcu do 358 Squadrigli z 20 Gruppo, maszyny te przekazano 20 lipca 1943 do 13 Gruppo, ta jednostka miała już od maja 1943 kilka takich maszyn, teraz posiadała już 12 Devoitine i włoskie MC.202. Wiosną i latem 1943 r. 13 D.520 trafiło do 161 Gruppo. W lipcu i sierpniu 1943 D.520 służą też w 167 Gruppo Caccia Notturna. 31 lipca 1943 RA posiadała 47 D.520. Po kapitulacji 3 trafiły do ANR, gdzie służyły jako maszyny szkolne. 15 samolotów z 24 Gruppo przejęli na lotnisku Metato Niemcy.
Devoitine D.520C.1:
Napęd: 12-cylindrowy widlasty silnik Hispano Suiza 12Y-45 o mocy 930 KM
Prędkość maksymalna: 540 km/h
Czas wznoszenia: na wysokość 4000 m w 5 min i 49 s
Pułap: 11 000 m
Zasięg: 1540 km
Masa: 2125 (pusty samolot), 2790 (maksymalna masa so startu)
Wymiary: rozpiętość – 10.2 m, długość – 8,76 m, wysokość 2,57 m
Uzbrojenie: działko 20 mm w części dziobowej i 4 km kal. 7,5 mm w krawędziach natarcia skrzydeł
Kolejnym francuskim samolotem w barwach RA był czteromiejscowy bombowiec LeO 451 Liore-et-Olivier. Samolot uważano za najlepszą maszynę francuskiej Armee de l’Air. W czerwcu 1940 maszyny tego typu dokonywały dziennych nalotów min. na cele we Włoszech. W 1941 roku 27 samolotów tego typu zamówiły włoskie siły powietrzne. Ich uzbrojenie stanowiły 2 km MAC 1934 kal. 7,5 mm, działko HS-404 kal. 20 mm w wieżyczce grzbietowej, km kal. 7,5 mm w wieżyczce podkadłubowej, mogły też przenosić 2000 kg bomb. Ich maksymalna prędkość to 495 km/h, zasięg z 500 kg bomb wynosił 2300 km.
Morane-Saulnier MS.406 : silnik HS 12Y31 o mocy 873 KM, uzbrojenie: działko kal. 20 mm strzelające przez wał śmigła i dwa km MAC 1934 kal. 7,5 mm w skrzydłach. Najpopularniejszy francuski myśliwiec, 10 maja 1940 Francja miała ich 1070, więcej niż wszystkich innych myśliwców razem wziętych. W walkach w kampanii francuskie MS.406 lepiej wypadły w walce z Regia Aeronautica niż w pojedynku z Luftwaffe (pod każdym względem ustępował Messerschmittowi Bf 109). Po zajęciu terytorium Vichy w listopadzie 1942 52 MS.406 przekazano Włochom.
W listopadzie 1942 Niemcy konfiskują lotnictwu Vichy dwumiejscowe samoloty bombowe Breguet Bre. 693, przekazano je Regia Aeronautica jako samoloty szkoleniowe.
Maszyny niemieckie:
Większość znajdujących się na wyposażeniu Luftwaffe maszyn wariantu E Dorniera Do 217 przebudowano na nocne myśliwce Do 217 J, uzbrojone w radar i ciężkie przednie uzbrojenie strzeleckie. Część tych maszyn przekazano Regia Aeronautica. Uzbrojenie: 4 działka MG FF kal. 20 mm, 2 nkm MG 131 kal. 13 mm i 4 km MG 17 kal. 7,9 mm. Jako nocne myśliwce użyto też nielicznych Messerschmittów Bf 110. Dwa Bf 110G.4 przekazano do 59 i 60 Dywizjonu Myśliwców Nocnych. 41 Stormo wiosną 1943 r. miał na stanie min. 3 Bf 110C, 15 Do 217 J i francuskie Devoitine D.520.
W Libii RA użyła kilku Bf 109 F-4 i G-6. Na początku 1943 r. dwie włoskie eskadry w Afryce Północnej otrzymały Bf-109F-4. Nim Włosi wprowadzili nowe modele swoich samolotów otrzymywali od Niemców Bf-109 F oraz Bf-109 G2 G4 i G6 (G-6 na krótko przed kapitulacją). Samoloty wersji F weszły na wyposażenie 3 Gruppo Caccia (154 i 155 Squadriglie) oraz 150 Gruppo Caccia (363 i 364 Sq.) stacjonujących na Sycylii.
Ju 87R-2/Trop – używane we włoskim 97 Gruppo. Jednostka brała udział w kampanii bałkańskiej startując z bazy w Lecce. Godłem jednostki była kaczka niosąca bombę.
Ju-87B-2/Trop – wersja przeznaczona do działań w Afryce Północnej z filtrami pisaku oraz wyposażeniem pustynnym, ten model oraz Ju-87B-2 zostały dostarczone do Włoch, gdzie nazwano je „Picchiatello”.
Regia Aeronautica użytkowała 100 egzemplarzy dwóch powyższych typów Ju 87.
Ju 87D-3 – wyposażony w te samoloty był 103 Gruppo. Jednostka została doszczętnie zniszczona w kampanii sycylijskiej. W tych samych walkach brał udział też 121 Gruppo, ocalałe maszyny powróciły na Sardynię. W 1943 r. zakupiono 46 tych samolotów.
Ju 87B służą min. w 102 Gruppo. 15 września 1940 Junkersy Ju 87B z 96 Gruppo Bombardamento a Tuffo dokonują pierwszego nalotu Stukasów w służbie Regia Aeronautica na Maltę.
Ju 87C był wersją morską budowaną z myślą o mającym powstać lotniskowcu „Graf Zeppelin”. Po rezygnacji z projektu maszyny były używane do prób z wyposażeniem morskim min. we Włoszech z urządzeniami dla lotniskowca „Aquila”.
W 1939 roku kilka samolotów Fieseler Fi 156 ”Storch” trafiło do Finlandii i Szwajcarii. Egzemplarze demonstracyjne trafiły też do Mussoliniego i nowego sojusznika Hitlera Stalina.
Na wyposażeniu RA znalazły się także bombowce Ju-88A.
Jako wyposażenie dla włoskich lotniskowców rozważano też wykorzystanie niemieckich samolotów przeznaczonych dla niemieckiego okrętu tego rodzaju „Graf Zeppelin”. Wiosną 1943 r. w bazie San Egido w Perugii testowano niemieckie Arado Ar 96 i Junkers Ju 87. Badano też aerofiniszer pochodzący z niemieckiego lotniskowca.
W Afryce Wschodniej znajdował się jeden transportowy Fokker FVII. Maszyna produkcji holenderskiej.
„Hurricane’y” w Regia Aeronautica:
Lista obejmuje jedynie maszyny nadające się do lotu lub szybkiego przywrócenia im tej zdolności:
1. Zdobyty w Mostarze w czasie kampanii jugosłowiańskiej (najprawdopodobniej 16 kwietnia 1941), oznaczenie Br.2337. Samolot wyprodukowały na licencji zakłady Zemen Zmaj. We wrześniu 1941 maszyna trafiła do Centro Sperimentale w Guidonia. Samolot przemalowano na włoski kamuflaż i użytkowano do prób porównawczych do początku 1943 r. Dzięki tej maszynie włoscy piloci zapoznawali się z samolotem, z którym mieli toczyć boje. Podczas jednego z lądowań samolot został uszkodzony (i wyłączony z użycia?).
2. „Hurricane” I Trop (V7716 TP/O). 12 marca 1941 pilot Flight Lieutenant George Eric Ball z 73 Sqn. RAF na skutek burzy piaskowej musiał lądować na terytorium wroga. Był to pierwszy lot bojowy Balla. Całkowicie sprawny samolot wpadł w ręce Włochów, pilot dostał się do niewoli. Dalszy los samolotu jest nieznany.
3. 15 marca 1941 3 Sqn. SAAF wykonywał nalot na lotnisko Diredawa, przymusowo lądował i dostał się w ręce Włochów „Hurricane” I Trop. Pilot Captain Frost został uratowany przez kolegę, który wylądował i zabrał go do swojej maszyny. Samolot nie został doprowadzony do pełnej sprawności. Spalony przez wycofujących się Włochów.
4. 24 listopada 1941 r. podczas ataku na sycylijskie lotnisko Comiso artyleria p-lot trafia jednego z atakujących „Hurricane’ów”. Pilot ląduje przymusowo na lotnisku, które przed chwilą atakował. Był to „Hurricane” IIB Z2491 (HA-D) ze 126 Sqn. RAF. Pilot Sergeant Greenhalgh dostał się do niewoli. Samolot został później ściągnięty do hangaru na lotnisku. Najprawdopodobniej pozostał na Sycylii.
