Wojna Mussoliniego

Włoska kawaleria wywodziła się z pułków utworzonych jeszcze w XVII wieku. W okresie międzywojnia oficerowie włoscy regularnie triumfowali w międzynarodowych zawodach jeździeckich, głównie w skokach przez przeszkody. W latach trzydziestych ilość jednostek zredukowano, kawalerię wyposażono wówczas w broń automatyczną używaną przez piechotę. Wówczas powstały tzw. Dywizje Lotne – „Corpe d’Armata Celere”. 11 sierpnia 1937 papież Pius XI wydał bullę w której obrał na patrona włoskiej kawalerii św. Jerzego (San Giorgio). W 1939 roku powstał szkoleniowy pułk kawalerii – „Regimento di Formazione”, składał się z 2 Grupy Szwadronów i plutonu karabinów maszynowych „Genova Cavalleria” oraz 1 Grupy Szwadronów „Lancieri di Aosta”. Dowodził nim płk Pelligra. W 1940 roku stworzono zgrupowanie do działań we Włoskiej Afryce Wschodniej – „Reggruppamento di Cavalleria per l‘Africa Orientale Italiana” w składzie „Cavalleria Coloniale” i „Cavalieri di Neghelli”. W 1940 roku utworzono także z trzech Dywizji Lotnych Lotny Korpus Armii. Gdy wybuchła wojna armia włoska posiadała 13 pułków kawalerii, grupy szwadronów z lekkimi wozami bojowymi i 5 szwadronów taborowych.

Etatowy Pułk kawalerii włoskiej to:
-2 grupy szwadronów po 2 szwadrony, każdy szwadron to 3 plutony jazdy, każdy pluton to 3 drużyny,
-szwadron karabinów maszynowych złożony z 4 plutonów.

W pułku kawalerii służyło: 37 oficerów, 37 podoficerów, 798 żołnierzy, 818 koni. Wyposażenie to 39 rowerów, 6 motocykli, 16 ciężarówek, 1 samochód osobowy, 36 pistoletów maszynowych i 12 karabinów maszynowych.

Dywizje Lotne („Celere”):

1 Divisione Celere „Eugenio di Savoia”:

-Pułk „Cavalleggeri di Saluzzo” (1848), zawołanie: „Quo fata vocant”; Dowódca: płk baron Emilio Guidobono.
-Pułk „Cavalleggeri di Alessandria” (1850), zawołanie: „In pericula surgo”; Dowódca: płk Antonio Ajmone-Cat.
-1 Gruppo Carri L (pojazdy lekkie) “San Giusto”.
-Pułk „Lancieri di Firenze” (1753), zawołanie: „Con l’animo, che ogni battaglia”; Dowódca: płk Giuseppe Ferrari.

2 Divisione Celere „Emanuele Filiberto Testa di Ferro”:

-Pułk “Lancieri di Vittorio Emanuele II” (1859), zawołanie: “Per la gloria del nome”; Dowódca: płk Spartaco Casciotti.
-2 Gruppo Carri L (pojazdy lekkie) „S. Marco”.

3 Divisione Celere „Principe Amadeo Duca d’Aosta”:

-Pułk “Savoia Cavalleria” (1692), zawołanie: “Savoye! Bonnes nouvelles”; Dowódca: płk Weiss Poccetti.
-Pułk “Lancieri di Novara” (1828), zawołanie: “Albis Ardua”; Dowódca: płk Egidio Guisiana.
-3 Gruppo Carri L (pojazdy lekkie) „S. Giorgio”.

Pułki kawalerii w poszczególnych armiach:

1 Armata:
-Pułk „Cavalleggero di Monferrato” (1850), zawołanie: “Semper ut quondam”; Dowódca: płk Pado Tarnassi.

2 Armata:
-Pułk „Piemonte Reale Cavalleria” (1692), zawołanie: „Venustas et audax”; Dowódca: płk Oscar Gritti.
-Pułk „Genova Cavalleria” (1683), zawołanie: „Soit a pied soit a cheval, mon honneur est sans egal”; Dowódca: płk Carlo Cheriana Majneri.
-Pułk “Cavalleggeri Guide” (1859), zawołanie: “Alla vittoria e all’onor sono guida”; Dowódca: płk Gaetano Palligra.

4 Armata:
-Pułk “Nizza Cavalleria” (1690), zawołanie: “Nicea Fidelis”; Dowódca: płk hrabia di Bergola.

Comando Superiore Albania:
-Pułk „Lancieri di Aosta” (1774), zawołanie: „Aosta d’fer”; Dowódca: płk Giovanni di Francavilla.
-Pułk „Lancieri di Milano” (1859), zawołanie: „Sic personat virtus”; Dowódca: płk Giorgio Morigi.

Na Sardynii:
-Gruppo „Cavalleggeri di Sardegna”.

W Libii działały też jednostki konne ludności miejscowej: spahisi (oddziały policyjne), regularna Kawaleria Libijska – tzw. „Savari”, nieregularne zgrupowania jazdy tzw. „Saptie”.

Bibliografia:

Janusz Piekałkiewicz, „Wojna Kawalerii”, Warszawa 2003