Ciężki koniec wojny
Mussolini’s War series:
East Africa 1940-1941: https://www.amazon.com/dp/B08PC7FYMV
Barbarossa 1941-1942: https://www.amazon.com/dp/B09GPYLYXC
W południe 4 listopada 1944 roku sześć myśliwców prowadzonych przez Cap. Bellagambi wystartowało zaatakować wyprawę bombową powracającą znad Rzeszy. O 12.30 Włosi przechwycili siedem B-24 z 484. BG. Bellagambi posłał na ziemię „Liberatora”, który rozbił się 10 km od ujścia Piawy. Niedaleko od niego spadł kolejny bombowiec zestrzelony przez Ten. Rosasa, Ten. Valenzano zgłosił zwycięstwo prawdopodobne. Myśliwiec M.llo Cavagnino został uszkodzony i lądował awaryjnie. Pilot pomyślnie wylądował na polu, ale miał kłopot z opuszczeniem kokpitu z powodu zacięcia się owiewki. W porę z pomocą przyszło dwóch chłopów, chwilę po uwolnieniu pilota myśliwiec eksplodował.
5 listopada, niedługo przed południem poderwano 23 myśliwce II Gruppo, które miały przechwycić alianckie bombowce zamierzające zbombardować stację kolejową w Roveretto. Włosi zgłosili pięć zestrzelonych bombowców, z tej liczby trzy znajdują potwierdzenie w faktach. Maszyna ppor. Trumana C. Cole z 441. BS została zestrzelona nad celem. Zestrzelenie przypisano M.llo Paciniemu. Drugiego „Maraudera” do spółki zaliczyli Cap. Bellagambi i Serg. Cavagliano. Bombowiec spadł w górach na wschód od jeziora. Trzecią maszyną był bombowiec por. Charlesa Kamińskiego. Ten B-26 zrzucił bomby nad celem i zawrócił w stronę Korsyki. W niedalekiej odległości od wyspy załoga opuściła płonącą maszynę, podjęła ją łódź latająca. Zwycięstwo prawdopodobnie było autorstwem duetu Ten. Camaioni i M.llo Baldi.
10 listopada stracono myśliwiec Serg. Magg. Paciniego, który oderwał się od własnej formacji i ruszył w pościg za grupą „Marauderów” z 320. BG, licząc na dobicie wcześniej uszkodzonego bombowca. Pechowy pilot trafił na osiem P-47 z 64. FS. Zestrzelenie Włocha zgłosiło aż pięciu amerykańskich pilotów. O 15.30 lotnisko Villafranca atakowało 12 P-47 i P-51. Za ziemi spłonął dwumiejscowy Bf 109 G-12, ponadto uszkodzono dwa „Gustavy”.
16 listopada, po osiem myśliwców z 1. i 2. Sq. atakowało formację B-17 w eskorcie „Mustangów” z 332. FG, które powracały znad południowych Niemiec. Piloci 1. eskadry zgłosili dwa P-51 i jeden B-17. Piloci drugiej rościli sobie pretensje do zestrzelenia trzech „Latających Fortec”. Ten. Max Longhini został zestrzelony przez P-51 eskorty. Podobny los spotkał Ten. Vinicio Ambrosiniego, którego pogromcą został por. Bobby A. Bush.
Alianci próbowali zniszczyć ANR, dlatego jego lotniska były obiektem częstych nalotów. Z tego powodu II Gruppo przenosił się pomiędzy Aviano, Lonate, Orio al Serio i Osoppo. Szczególnie ciężki był dzień 18 listopada. Lotnictwo Osi straciło tego dnia 16 samolotów zniszczonych i 38 uszkodzonych na różnych lotniskach. II Gruppo ANR stracił w Aviano sześć myśliwców, a 14 kolejnych zostało uszkodzonych.
Rankiem 10 grudnia 21 myśliwców przechwyciło formację 18 B-25 J „Mitchell” na północ od doliny Padu. Cap. Bellagambi zestrzelił maszynę por. Herberta Hermana z 319. BG. Załoga zdołała opuścić płonący samolot. Ogień obronny innych bombowców spowodował utratę Bf 109 Ten. Valenzano. Pilot skakał ze spadochronem i bezpiecznie wylądował w rejonie Melga Plaz, po kilku dniach powrócił do jednostki. Niebawem doszło do starcia z ośmioma P-47D z 65. FS, 57. FG. Trzy myśliwce włoskie zostały uszkodzone.
24 grudnia 1944 lotnisko w Thieme atakowało osiem P-47D z 347. FS, które bezkarnie zrzuciły bomby i wystrzelały cały zapas amunicji do samolotów na ziemi. 20 grudnia II Gruppo posiadał 47 samolotów, podczas tego ataku stracił jedną trzecią tej liczby. Włoskie myśliwce atakowano podczas tankowania, gdy nie były rozproszone i zamaskowane na terenie lotniska.
26 grudnia myśliwce 1. i 3. Sq. starły się z ośmioma „Mustangami” z 3. Dywizjonu RAAF. Ten. Keller strącił myśliwiec W/O Quinna, który na misję poleciał wprost z nocnej balangi w mundurze włoskiego karabiniera. Messerschmitt S. Ten. Squassoniego był atakowany przez trzech przeciwników i musiał lądować awaryjnie w winnicy.
Rankiem 20 stycznia 1945, w trudnych warunkach atmosferycznych, przerzucano ogółem 11 Bf 109 II Gruppo z Ghedi do Aviano. Podczas lotu w śnieżycy napotkano osiem P-47 z 346. FS. Włosi wykonali nieudany atak (Cap. Bellagambi próbował otworzyć ogień do dwóch przeciwników, ale zamarzł mu synchronizator). Z jakiegoś powodu za resztą maszyn, które wzniosły się po ataku i odleciały na północ, nie podążyły dwa Messerschmitty. Po walce z „Thunderboltami” lądował awaryjnie śmiertelnie ranny Ten. Brini, którego później znaleziono w kabinie myśliwca. Ten. Volpi zdołał dolecieć w uszkodzonym samolocie do Aviano (Samolot naprawiono i… niebawem rozbito w locie testowym, być może z powodu tragicznego w styczniu stanu włoskich lotnisk (zalegający śnieg i lód)).
Rankiem 23 stycznia doszło do krótkiego starcia myśliwców 2. i 3. Squadriglie z pięcioma myśliwcami „Spitefire” Mk VIII z 417. Sqn. RCAF. Jeden z pocisków trafił w głowę Ten. Fausto Filippi, jego Bf 109 G-6 rozbił się koło San Giorgio delle Pertiche.
W lutym 1945 r. z Niemiec do Włoch powrócił I. Gruppo, dlatego II. Gruppo musiał przenumerować swoje eskadry: 1. na 4., 2. na 5. i 3. na 6. 4 lutego myśliwce ze wszystkich trzech eskadr (23 Bf 109) zaatakowały koło Padwy alianckie bombowce w eskorcie myśliwców. Bombowce leciały w dwóch grupach na wysokości 2600 m. Myśliwce eskorty znajdowały się 600 m powyżej. Walka rozpoczęła się od ataku 5. Squadriglia na P-47 z 66. FS, 57. FG. Zestrzelony został i spadł na wschód od Tchiene myśliwiec Lt. Guiforda Groendycke. Drugie zwycięstwo Włochów zapisał Serg. Gualberto Benzi z 4. Squadriglia, który strącił samotnego P-47 (Lt. Edward Palovich).
Krótko po południu 6 lutego 16 myśliwców ze wszystkich eskadr II Gruppo poderwano na spotkanie 18 B-25 z 310. BG, których celem był wiadukt kolejowy w Ala. Włochów przechwyciły P-47 z 527. FS, 27. FG. Ten. Piolanti zgłosił zestrzelenie bombowca. W rzeczywistości kilka Bf 109, które przedarły się do bombowców, zdołało uszkodzić 10 „Mitchelli”. W pojedynku myśliwców Włosi uszkodzili dwa P-47 (zgłaszali dwa zestrzelenia), a sami stracili maszynę Serg. Magg. Fausto Fonaciego (Amerykanie zgłosili trzy zwycięstwa). Włoski pilot zginął w szczątkach swojego Bf 109 G-6.
8 lutego, na lotnisku w Osoppo doszło do wypadku kołującego do startu myśliwca Ten. De Masellisa z 5. Sq. Uszkodzony został m.in. podkadłubowy zbiornik paliwa, co spowodowało pożar. Pilot zmarł kilka godzin później z powodu poparzenia.
Niedługo po 15.00 12 lutego 22 myśliwce II Gruppo starły się z formacją 18 B-25 z 310. BG, które bez osłony myśliwców atakowały wytwórnię benzyny syntetycznej w Legnano. Spośród atakujących włoskich myśliwców zestrzelony ogniem obronnym został Bf 109 G-10/AS Serg. Magg. Cavagliano, pilot zdołał wyskoczyć ze spadochronem. Nie miał tyle szczęścia Ten. Leonardo Bonara lecący na Bf 109 G-14, pilot zginął, gdy jego samolot zderzył się z ziemią. Ciężko uszkodzonym Gustavem G-6 lądował przymusowo koło Bovolone Serg. Bianchi.
21 lutego 20 Messerschmittów II Gruppo atakowało 21 B-25 z 310. BG w eskorcie 10 „Spitefireów” z 241. Sqn. RAF. Reakcja brytyjskich myśliwców zmusiła Włochów do przerwania ataku na bombowce. Plt. Off. Janner zmusił przy tej okazji do skoku ze spadochronem Serg. Pattona z 6. Sq. Włoch zdołał wylądować w górach, do jednostki wrócił po trzech dniach. Po przegrupowaniu myśliwce ANR ponowiły atak. Maszyny 241. Sqn. musiały opuścić pole walki z powodu kończącego się paliwa. Piloci II Gruppo atakowali już tylko bombowce, czyniąc to aż sześciokrotnie, ale na tyle nieskutecznie, że stracono jeszcze Bf 109 Serg. Magg. Ancillotiego.
O 10.44 3 marca 22 Bf 109 z II Gruppo ANR zaatakowały koło Pordenone bombowce B-26 z 12. Dywizjonu SAAF, które osłaniały cztery „Spitefire’y” Mk VIII z 4. Dywizjonu SAAF. Włosi zestrzelili myśliwiec por. Reima, który ratował się skacząc ze spadochronem. Podczas ataku na bombowce zgłoszono aż sześć „Marauderów” (nie zgłoszono za to myśliwca). W rzeczywistości dwa bombowce powróciły z rannymi na pokładach, a HD 649 „P” i HD 612 „N” lądowały przymusowo na włoskich lotniskach. Ogniem obronnym z bombowców został zestrzelony i zginął Serg. Magg. Cusmano. Tragiczny los spotkał także Serg. Magg. Zeriniego, którego Bf 109 G-6 przelatujący nisko nad drogą został zestrzelony przez niemieckie samochody pancerne. Zerini zginął podczas swojej pierwszej misji bojowej.
23 marca siedem myśliwców 4. Squadriglia ubezpieczało start odrzutowego Arado Ar 234. Nad Campoformido włoscy piloci dostrzegli i zaatakowali obciążone bombami P-47 z 885. FS, 79. FG. Zestrzelony został por. Jack Faires, prawdopodobnie jego pogromcą został dowodzący eskadrą Cap. Ugo Drago. Później tego dnia 11 myśliwców II Gruppo atakowało B-25 z 310. BG. „Mitchell” pilota por. Jamesa J. Summersa został zestrzelony, trzy kolejne ciężko uszkodzono. 1 kwietnia posiadano nadal 45 myśliwców, w tym 37 sprawnych.
19 kwietnia 26 myśliwców z II Gruppo wystartowało przechwycić wrogą formację – B-25 z 340. BG w eskorcie 16 P-51D z 317. FS, 325. FG, której celem był most w Ora. Niedługo później awarii doznało aż sześć Messerschmittów z 4. Squadriglia, które musiały zawrócić. Przed samym atakiem kolejny myśliwiec odłączył się od formacji z powodu awarii. O 12.30 do ataku na bombowce ruszyło dziewięć maszyn z 4. Sq., w tym czasie 6. Sq. stanowiła górną osłonę. Interweniowały dwie eskadry „Mustangów”. Zestrzeleni zostali Ten. Benetti i Serg. Magg. Bianchini, którzy skakali ze spadochronem (obaj z 4. Sq.). Serg. Renato Patton z 6. Sq. miał awarię silnika w swoim Bf 109 K-4, podążył za nim i dobił go jeden z P-51D. Patton zginął, gdy nie otworzył się jego spadochron, stając się ostatnim poległym w walce pilotem ANR. Tego dnia stracono jeszcze myśliwce Serg. Zanardiego i M.llo Covre.
Ostatnie miesiące wojny to ciągłe operacje przeciwko wyprawom bombowym i rosnące straty spowodowane przytłaczającą aliancką przewagą. Coraz trudniej było uzupełniać stracone maszyny i pilotów. Stopniowo waliła się w gruzy wojskowo-polityczna struktura RSI. Pomimo to II. Gruppo rozwiązano w uporządkowany sposób pod koniec wojny. Dywizjon oddał część (26?) swoich maszyn Niemcom na lotnisku Orio al Serio.
Przypominam, że książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk 1940-1945” jest dostępna w nowej cenie 30 zł na moim Allegro: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron…
Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego