Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
mar
06

Krwawy bilans drugiej bitwy nad Isonzo


Alpini ruszają do ataku…

1915 r.:

18 lipca-4 sierpnia: Druga bitwa nad Isonzo (C.D.). Na froncie w rejonie Plava włoski II KA, który podczas pierwszej bitwy rozszerzył przyczółek nad Isonzo, atakował silne pozycje w rejonie koty 383, odgałęzienia Monte Kuk skierowanego ku rzece (Isonzo), którą atakowano od frontu i z flanek. Włosi nie odnieśli jednak spodziewanych sukcesów.

Na froncie IV KA, w górnym biegu Isonzo, wykorzystano dominującą pozycję na Monte Nero, zdobytej 16 czerwca, skąd ruszył atak batalionu alpejskiego „Val d’Orco” na Monte Rosso. Szczyt Monte Rosso, kota 2163 (m) wpadł w włoskie ręce, ale atak na sąsiednie Monte Smogar i Veliki Lemez okazał się krwawą porażką.

Chociaż odniesiono tylko kilka lokalnych sukcesów, drugie starcie nad Isonzo miało inny namacalny efekt: Austriacy pierwszy raz znaleźli się w poważnych kłopotach i agresywne działania Włochów spowodował, że trzy korpusy tworzące Isonzo Armee poniosły większe straty niż atakujące wojska włoskie.

Według oficjalnych danych Włosi stracili: 297 poległych, 927 rannych i 72 zaginionych oficerów; 5990 poległych, 29 753 rannych i 4825 zaginionych żołnierzy, a Austriacy 7702 poległych, 26 654 rannych i 12 291 zaginionych, czyli zapłacili zaiste ogromną daninę krwi, tym istotniejszą, że siły austriackie na foncie włoskim były mniej liczne od przeciwnika.

19 lipca: krążownik „Garibaldi” został storpedowany w rejonie Cattaro przez c.k. U 4.

Na Monte Podgora oddział karabinierów królewskich wykonał bezskuteczny atak na linię grzbietu. Było to najważniejsze starcie karabinierów w Wielkiej Wojnie, symboliczne dla tej formacji, wspominane i celebrowane.

Również podczas walk o Podgora, dokładniej podczas ataku na mały fort Monte Calvario, najbardziej na południe położony garb grzbietu, poległ ppor. Decio Raggi, pochodzący z Emilii-Romanii mieszkaniec Savignano di Rigo, rocznik 1884, żołnierz 9. kompanii III batalionu 11. BP „Casale”. Pośmiertnie odznaczony złotym Medalem Waleczności Wojskowej.

20 lipca: w Dolomitach poległ na Forcella Fontana Negra (górze), pomiędzy Tofana di Mezzo i Tofana di Rozes, gen. Antonio Cantore, dowódca 2. Dywizji z IX KA. Generał, wychynąwszy nieco ponad skalny parapet, który osłaniał jego i dwóch towarzyszących mu ludzi podczas przeprowadzanego rozpoznania, natychmiast stał się celem dla wrogiego ostrzału. Lekceważąc niebezpieczeństwo, pochodzący z Genui oficer pozostał na miejscu, niebawem padając ofiarą jednej z kul.

30 lipca: na froncie w Karnii na panewce spaliła próba włoskiego ataku na Monte Pal Piccolo. Bardziej na wschód, w sektorze dolin Val Fella i Val Dogna 70. kompania batalionu alpejskiego „Gemonda”, która wyruszyła z Jôf di Miezegnot (2087 m n.p.m.), opanowała Forchia di Cianalot i Pizzo Orientale, ważne pozycje na szlaku pomiędzy oboma dolinami, które umożliwiały obserwację terenu trzymanego przez przeciwnika i kierowanie ogniem artylerii ostrzeliwującej fortyfikacje w Malborghetto.

  • Posted on 6 marca, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: druga bitwa nad Isonzo, front włoski Pierwsza Wojna Światowa, włoski korpus alpejski
mar
05

Monte San Michele przechodzi z rąk do rąk


Pozycje włoskiej artylerii ciężkiej.

1915 r.

17 lipca: na front w Dolomitach przybyli, przydzieleni do Brygady „Alpi”, stacjonującej w rejonie Col di Lana, bracia Garibaldi (pięciu), którzy przeżyli służbę w włoskim ochotniczym korpusie na froncie zachodnim (Argony). We Francji odznaczył się zwłaszcza Peppino, który z miejsca objął dowodzenie siłami włoskimi oblegającymi wrogie pozycje na Col di Lana (2462 m n.p.m.).

18 lipca-4 sierpnia: Druga bitwa nad Isonzo. Pierwsza ofensywa włoska miała za cel zniesienie wrogiego przyczółku mostowego w rejonie Gorizii, tym razem głównym celem było przede wszystkim płaskowyż Krasu, gdzie zamierzano wyzyskać niewielkie sukcesy osiągnięte podczas pierwszej bitwy.

Bitwę należy podzielić na dwie osobne fazy: pierwsza, od 18 do 29 lipca była okresem największego natężenia walk, gdy sukcesy włoskiej ofensywy były najbardziej widoczne. Kolejna faza, od 29 lipca do 4 sierpnia, to okres lokalnych kontrataków wojsk austro-węgierskich.

Główny wysiłek włoski miał miejsce w sektorze dolnego Isonzo. Ale Włosi aktywni byli na całym froncie, dzięki czemu Austriacy nie byli w stanie skupić wszystkich rezerw w rejonie Krasu.

Włochom nadal brakowało doświadczenia w wojnie nowego typu (okopowej). Przygotowanie artyleryjskie skupili na pierwszej linii wrogiej obrony, która na czas ostrzału została opuszczona, a nadzorowały ją tylko nieliczne straże. Po ustaniu ostrzału Austriacy natychmiast obsadzili okopy. Włoska piechota nie podążała natomiast za walcem ognia własnej artylerii, natychmiast wpadła pod intensywny ostrzał przeciwnika.

W kilku miejscach Włosi zdołali osiągnąć pierwszą linię wrogich okopów, ale natychmiast koncentrowała na nich ogień wroga artyleria, a do kontrataków przechodziła austriacka piechota. Zdobyte pozycje w wielu przypadkach trzeba było opuścić.

20 lipca atak przeprowadzany przez brygady „Regina” i „Brescia” oraz kilka oddziałów bersalierów doprowadził do opanowania szczytu Monte San Michele (275 m n.p.m.). Był to istotny sukces. Nocą austriacka artyleria, uzbrojona w moździerze Skoda kal. 305 mm, ostrzeliwała intensywnie żołnierzy włoskich obsadzających górę, zadając im ciężkie straty. W zbliżającym się kontrataku austriackim bardzo ważne miały się okazać baterie skoncentrowane w Merna k. Gorizii, które były w stanie ostrzelać obszar zajmowany przez wojska włoskie aż po miejscowość Gradisca. O 4.00 21 lipca ruszył silny kontratak Austriaków. Włoski garnizon dostał się w okrążenie, musiał przebijać się na pozycje wyjściowe z poprzedniego dnia. Atak był tak gwałtowny, że zagroził całej włoskiej obecności na lewym brzegu Isonzo. Tylko przytomnej interwencji Brygady „Bari” Włosi zawdzięczali, że nie zaprzepaścili wszystkich sukcesów odniesionych do tego momentu przez żołnierzy XI KA. 25 lipca przyniósł powtórkę wydarzeń z 20 lipca. Tym razem szczyt opanowała BP „Bari”, ale nie zdołała go utrzymać. Kluczowy okazał się huraganowy ogień austriackiej artylerii.

Także wzdłuż całej linii południowego skraju Krasu, od Castelnuovo do Monfalcone, żołnierze włoscy z wytrwałością atakowali austriackie okopy. Austriacy zdołali utrzymać pozycje i zatrzymać włoski atak. Na Monte Sei Busi, na wschód od Ronchi, kolejnym filarze austriackiej obronie, podzielonym na dwa szczyty (koty), 111 na północy i 118 na południu, odnotowano kolejny chwilowy sukces Włochów. 26 lipca kota 118 wpadła w ręce BP „Pinerolo”. Ponownie huraganowy ogień artylerii spowodował, że tylko chwilowo triumfujący Włosi musieli ewakuować swój garnizon. Austriacy zrezygnowali z ponownego obsadzenia wzniesienia i pozostało ono na ziemi niczyjej pomiędzy wrogimi liniami.

Nie mniej ciężkie były walki w innych sektorach frontu nad Isonzo. Walczono na całym przyczółku mostowym pod Gorizią, gdzie, zwłaszcza na Monte Podgora, górze stanowiącej prawdziwe drzwi do tegoż miasta, gwałtowna walka zaangażowała wszystkie cztery brygady włoskiego VI KA. Za cenę znacznych strat Włosi zdołali przesunąć swoje linie w rejon połowy wysokości góry (mała niepewność: a mezza costa sul monte).

  • Posted on 5 marca, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: druga bitwa nad Isonzo, front włoski Pierwsza Wojna Światowa
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top