Rola czołgu w armii
Schemat przedstawiający sposób holowania czołgu Fiat 3000 na specjalnie przystosowanej do tego platformie. Taki sposób transportu umożliwiał oszczędzanie układu jezdnego czołgu. [archiwum autora, proszę kopiować jedynie za podaniem adresu strony]
W 1927 r. wydano „Almanacco delle Forze Armate” (almanach sił zbrojnych), podstawowy podręcznik przeznaczony dla oficerów armii. Uznawał on czołgi za broń pomocniczą piechoty. Działanie broni pancernej uznano za skuteczne jedynie w dużej skali oraz przy elemencie zaskoczenia. Za optymalne zaś użycie czołgów w terenie pozbawionym przeszkód terenowych i pozbawionym środków przeciwpancernych przeciwnika. Co ciekawe podręcznik zakładał, że czołgi nie walczą ze sobą, obecność pojazdów przeciwnika nie może być wobec tego powodem zaniechania własnej operacji.
W 1928 r. marszałek Badoglio oraz gen. Ugo Cavallero opracowali instrukcję „Norme per L’Impiego tattico della Divisione” (instrukcja wykorzystania taktycznego dywizji). Dla czołgów przywidziano w niej nadal rolę wsparcia piechoty – niszczenie punktów oporu (głównie stanowisk karabinów maszynowych) oraz piechoty wroga. Za najgroźniejszego przeciwnika czołgów regulamin uznawał lotnictwo bombowe i szturmowe przeciwnika. Regulamin obowiązywał, z nielicznymi zmianami spowodowanymi doświadczeniami z Abisynii i Hiszpanii, aż do 1939 r.
W tym samym roku Naczelne Dowództwo Królewskich Sił Zbrojnych zadecydowało, że rolą czołgów nie powinno być jedynie wsparcie własnej piechoty. Czołgi powinny zaś stanowić ważną składową „wojsk szybkich”, powinny współpracować z piechotą zmotoryzowaną i kawalerią kiedy powiedzie się przełamanie linii wroga. W tym samym czasie z Londynu nadszedł raport tamtejszego attache wojskowego pułkownika Adolfo Infante. Obserwował on na miejscu wzrost zainteresowania Brytyjczyków bronią pancerną, poznał pracę gen. J. F. C Fullera, w końcu był świadkiem wielkich manewrów armii brytyjskiej w 1928 r., podczas których teorię sprawdzono w praktyce. Wnioski z manewrów mówiły o tym, że możliwe jest przełamanie przez broń pancerną linii frontu i rozwinięcie powodzenia natarcia we współdziałaniu z jednostkami zmotoryzowanymi. Raport nie wykluczał także użycia czołgów i ich współpracy z jednostkami zmotoryzowanymi w terenie górskim, dla Włochów była to rzecz zasadnicza. Zadecydowano, że świetnie do tych zadań nadadzą się tankietki…
