Nieugięta polityka Włoch – droga do wojny

Wciąganie włoskich dział na Monte Nero (2 245 m n.p.m.), szczyt położony w Alpach Julijskich. Wpis o ostatnich dniach poprzedzających wejście Włoch do Wielkiej Wojny.
1915 r.:
5-8 stycznia: korpus włoskich ochotników ponownie brał udział w walkach
na froncie zachodnim. 5 stycznia, podczas jednego z ataków poległ
Costante Garibaldi, trafiony pociskiem karabinu maszynowego w szyję. Był
to drugi z braci Garibaldi poległych na froncie w przeciągu kilku dni.
7 stycznia: w drodze tajnych negocjacji Włochy żądają od Austrii
zadośćuczynienia za straty, jakie poniosły ich interesy na Bałkanach w
wyniku austro-węgierskiej operacji militarnej wymierzonej w Serbię i
Czarnogórę.
13 stycznia: potężne trzęsienie ziemi w regionie Marsica (https://it.wikipedia.org/wiki/Marsica), pomiędzy Abruzją i południem Lacjum. Szczególnie ucierpiało miasto Avezzano (od którego nazwano całe zdarzenie – https://en.wikipedia.org/wiki/1915_Avezzano_earthquake). Bilans ofiar wynosił ponad 30 tys. osób na 120 tys. mieszkańców.
12 lutego: rząd włoski deklaruje, że każda austro-węgierska akcja na
Bałkanach, na którą Włochy nie wyrażą zgody, będzie stanowić pogwałcenie
Trójprzymierza.
21-25 lutego: starcia pomiędzy
interwencjonistami i neutralistami na ulicach Mediolanu, Rzymu, Reggio
Emilia i innych włoskich miast.
27 marca: Austria oferuje
Włochom, w zamian za zachowanie neutralności, południową część Trydentu,
ale domaga się swobody działania na Bałkanach.
8 kwietnia:
Sonnino, włoski Minister Spraw Zagranicznych, przedstawia Austrii nowe
włoskie żądanie – cały Trydent (chodzi o prowincję Trentino, a nie
miasto Trento) i miasto Gorizia, ogłoszenie Triestu wolnym miastem,
zgoda na zajęcie przez Włochy Valony w Albanii i kilku wysp na
Adriatyku, w zamian za włoską neutralność przez cały okres trwania
wojny.
11 kwietnia: w całych Włoszech mają miejsce manifestacje interwencjonistyczne.
16 kwietnia: Austria odrzuca włoskie żądania.
26 kwietnia: traktat w Londynie. Anglia, Francja i Rosja zagwarantowały
Włochom, na mocy tajnego traktatu, włączenie ziem „narodowych”
(zamieszkanych przez ludność włoską, a niebędących w granicach Italii)
oraz kolonie w przypadku włączenia się do wojny po stronie
Trójporozumienia (Ententy).
3 maja: rząd włoski krytykuje
publicznie Trójprzymierze, twierdząc, że zachowanie Austro-Węgier wobec
Serbii, bez konsultacji z obydwoma sojusznikami, stanowi pogwałcenie
traktatu.
5 maja: w Genui mają miejsce wielkie demonstracje
interwencjonistów przy okazji przemówienia Gabriela D’Annunzia na
inaugurację pomnika Mille a Quarto (chodzi o ekspedycję z okresu
zjednoczenia Włoch – https://it.wikipedia.org/wiki/Spedizione_dei_Mille która ruszyła z dzielnicy Genui Quarto dei Mille https://it.wikipedia.org/wiki/Quarto_dei_Mille).
10 maja: ambasadorzy Niemiec i Austrii w Rzymie ponawiają ofertę cesji
terytorialnych na rzecz Włoch w zamian za zachowanie neutralności.
13 maja: Antonio Salandra składa rezygnację z funkcji szefa rządu w
odpowiedzi na manifestacje parlamentarne będące wyrazem sprzeciwu wobec
włoskich przygotowań militarnych. W odpowiedzi na wagę chwili, Salandra
zwrócił się z prośbą do Parlamentu o konsensus partii w sprawie
proponowanych przez siebie dekretów.
16 maja: Król odrzuca dymisję Salandry.
17 maja: manifestacje interwencjonistyczne i neutralistyczne w Palermo i Turynie.
20 maja: Salandra przedstawia przed Izbą Deputowanych (wł. Camera) stan
dotychczasowych negocjacji z Austrią i prosi o przyznanie pełnych
uprawnień dla rządu na wypadek wojny. Za głosuje 407 deputowanych,
przeciwko 74, tylko jeden wstrzymał się od głosu.
21 maja:
Król podpisał dekret o mobilizacji generalnej. W pierwszej kolejności
rozpoczęto przyjmować w szeregi ochotników. W Trieście proklamowano stan
oblężenia.