Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
lis
22

„Nieporozumienie” w Tobruku

Perełka dokumentalna dotycząca rozbitej przez wojska włosko-niemieckie operacji „Agreement”, czyli nieudanego ataku komandosów na Tobruk (wrzesień 1942 roku). Kolejno widzimy między innymi:

1.26: Myśliwce Macchi C.202.
2.19: żołnierzy III Batalionu z Pułku Piechoty Morskiej „San Marco” (za postawę podczas tej akcji zyskał sobie nazwę „Tobruch”).
3.08: Niemieckie osiemdziesiątki ósemki, które wraz z włoskimi armatami obrony wybrzeża kal. 152 mm i celną bombą zrzuconą przez myśliwiec bombardujący MC.200 przyczyniły się do zatopienia niszczyciela HMS „Sikh”.
4.07: Widzimy ocalałych z pokładu „Sikha”, których uratowali Włosi i odwieźli do Tobruku (widzimy także zwłoki na pokładzie…).
5.23: Ponownie piechota morska z III batalionu „San Marco” (stracił kilkunastu ludzi z ogólnej liczby 15 zabitych Włochów i 43 rannych w wyniku akcji).
7.52: Generał Curio Barbasetti di Prun (od marca 1942 roku szef Sztabu Generalnego Comando Superiore in Africa settentrionale), admirał Giuseppe Lombardi (d-ca sił morskich stacjonujących w Libii), a następnie marszałek Ugo Cavallero i feldmarszałek Erwin Rommel wizytują włoskich obrońców Tobruku.
I do końca port w Tobruku po przywróceniu go do działania i praca służb zaopatrzeniowych (wprawne oko wychwyci kilka pojazdów zdobycznych).

  • Posted on 22 listopada, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: operacja "Agreement", pułk piechoty morskiej "San Marco"
mar
17

III batalion zapracowuje na nazwę „Tobruch”

Żołnierze III batalionu pułku piechoty morskiej „San Marco” w Tobruku, lato 1942 r. Widoczne działo ppanc. 47mm/32, czyli popularne „Elefantino” (słoniątko).

Gdy załamała się południowoafrykańska obrona Tobruku, III batalion pułku piechoty morskiej „San Marco” był wśród jednostek, które przekroczyły linie obrony wokół miasta 22 czerwca 1942 i, po dokonanym przez Niemców przełamaniu, zajmowały miasto i port (zabezpieczając m.in. bezcenne składy z alianckim zaopatrzeniem). Grupę 45 żołnierzy wydzielono do ochrony zdobytego egipskiego portu w Mersa Matruh, reszta batalionu pozostała w Tobruku, gdzie bronił portu i wybrzeża. W samym mieście stacjonował jedynie sztab i służby batalionu; reszta bataliony była rozrzucona wzdłuż 12 km wybrzeża po obu stronach miasta, obsadzając głównie stanowiska z pojedynczym ckm lub działem ppanc. Małe grupki marynarzy były odizolowane od siebie i posiadały słabe środki łączności, wodę i żywność dostarczano co dwa dni.

Nocą 14 września 1942 brytyjskie Force „A” (część 11. Royal Marine Commando) i Force „B” (kompania D z 1st „Argyll & Sutherland Highlanders”) wylądowały w Tobruku będąc częścią Operacji „Agreement”, której pozostałą częścią były działające z lądu elementy Long Range Desert Group i Special Air Force. Celem tej dużej operacji sił specjalnych był port w Tobruku i najważniejsze lotniska w okolicy twierdzy, ale „Commandos” (tak w oryginale i tak zostawmy) wylądowali dwie mile na wschód od planowanej lokalizacji. W wyniku tej pomyłki wpadli na dwa małe posterunki marynarzy z „San Marco”, powodując szybką i gwałtowną reakcję Włochów. Wobec tego zagrożenia z morza dowództwo batalionu zgromadziło wszystkich dostępnych ludzi, w tym personel sztabu i służb, i wysłało ekwiwalent dwóch kompanii do kontrataku na Commandos w rejonie Mengar el Adua na zachód od Tobruku i na „Argylls” w rejonie Mersa Sciausc na wschód od miasta. Rajd od strony lądu także został odparty, o świcie „Commandos” i „Argylls” nie mieli wyjścia i musieli skapitulować. Batalion III/”San Marco” stracił kilkunastu ludzi z ogólnej liczby 15 zabitych Włochów i 43 rannych w wyniku akcji. W uznaniu jego postawy III batalion nazwano „Tobruch”.

Po porażce Osi pod El Alamein w październiku 1942 r. i odwrocie włosko-niemieckich wojsk z Egiptu i później Cyrenajki, batalion „Tobruch” pozostał w tobruckim porcie jako straż tylna, aż do czasu zakończenia ewakuacji twierdzy 13 listopada. Później wycofywał się na zachód, najpierw do Mersa el Brega, później do Buerat, stolicę Libii Trypolis opuścił zaś 21 stycznia 1943. Batalion dołączono teraz do Dywizji „La Spezia”, z którą zajął pozycje na Linii Mareth w Tunezji.

  • Posted on 17 marca, 2017
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: włoska Regia Marina, wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: operacja "Agreement", pułk piechoty morskiej "San Marco"
sty
09

Klęska operacji „Agreement”

Żołnierze 3. batalionu pułku piechoty morskiej „San Marco” w Tobruku. Dalej amerykański punkt widzenia na wydarzenia w Afryce. Tym razem słynna operacja „Agreement”. Trzecia duża akcja alianckich sił specjalnych, którą odparli Włosi. Dwie pierwsze to lądowanie na Kastelorizo i rajd na Bardię uwieńczony spaleniem przez komandosów składu zużytych opon. Armia włoska odnosiła tyle sukcesów nad komandosami, że takiej drobnicy jak rajd na fort Murzuk, opisywany ze szczegółami w minionym roku, nawet nie liczę (żart). Swoją drogą zawsze z podziwem oglądam film „Tobruk” z 1967 r., dopiero „połowa Afrika Korps” dała tam radę dzielnym aliantom.

Bastico został ostrzeżony przez doskonałą włoską siatkę szpiegowską, że alianci przygotowują dużą operację sił specjalnych. Raporty wywiadu mówiły, że uderzenie ma spaść na każdą dużą włoską bazę w Libii. Bastico uznał zagrożenie za realne, wiedział, że przeciwnik ma świetne siły specjalnego przeznaczenia.

Nocą 13 września 1942, kiedy padło ostrzeżenie, że należy zachować specjalną czujność, włoskie posterunki na obrzeżach Bengazi z uwagą przyglądały się kolumnie, która w ciemnościach zbliżała się ku nim. Fakt, że pojazdy brzmią na brytyjskie lub amerykańskie nie zdziwił ich, obie strony ich używały, ale coś było nie tak. Dano znak, by pierwsza ciężarówka stanęła. Cały konwój zaczął zawracać i wycofywać się na pustynię, żegnany ostrzałem Włochów.

Tej samej nocy także włoskie posterunki w pobliżu lotniska Barce zostały ostrzeżone. W ciemnościach próbowano zatrzymać konwój jeepów, te odpowiedziały ogniem karabinów maszynowych. Rozpętała się mała bitwa, kiedy jeepy przejeżdżały przez lotnisko i kosiły ogniem nieuzbrojony niemiecki i włoski personel naziemny. Strzelano także do składów benzyny i podziurawiono 22 samoloty. W końcu napastnicy uciekli na pustynie i rozpłynęli się w ciemnościach. Grupa odważnych Włochów wskoczyła do pojazdów i ruszyła za nimi.

Tej samej nocy włoskie posterunki w rejonie Tobruku rozpoznały zbliżającą się kolumnę jako Brytyjczyków i otworzyły ogień. Zabito lub wzięto do niewoli prawie wszystkich przeciwników, tylko pięciu uciekło na pustynię. Komandosów zidentyfikowano jako członków LRDG i SIG (Special Interrogation Group, w której skład wchodzili europejscy Żydzi, zwłaszcza ci mówiący po niemiecku).

Równocześnie włoska straż nadbrzeżna, wpatrując oczy w mrok nocy, dostrzegła jednostki desantowe wyładowywane z dwóch statków. Włoskie baterie brzegowe natychmiast otworzyły ogień. Brytyjskie okręty odpowiedziały. Na morzu znajdowały się niszczyciele HMS „Zulu” i „Sikh”. Brytyjscy komandosi wyskoczyli na brzeg, ale spotkali się z reakcją niemieckich i włoskich żołnierzy wszystkich rodzajów broni – karabinierów, policjantów, lotników, marynarzy, urzędników wojskowych, czy mechaników. Wszyscy chwycili za broń i polowali w ciemnościach na Brytyjczyków. Na szczęście na miejscu był 3. batalion pułku piechoty morskiej „San Marco”, który natychmiast wszedł do walki.

Oaza Jalo, która leżała setki kilometrów od wybrzeża, została zdobyta przez aliantów w 1941 r., ale później została opuszczona. Włosi zajęli ją ponownie. Tej nocy Brytyjczycy byli tak aroganccy, że wierzyli, że jej włoski garnizon zwyczajnie skapituluje. Powracający z rajdu żołnierze mieli się tutaj zatrzymać i wypocząć!

Kiedy nastał poranek włoskie samoloty odnalazły kolumnę LRDG powracającą z Bengazi i ostrzelały ją. Także o poranku Włosi ścigający komandosów, którzy zaatakowali lotnisko w Barce, odnaleźli przeciwnika. Doszło do znacznej strzelaniny, ale pojazdy LRDG rozpierzchły się we wszystkich kierunkach i Włosi zrezygnowali z pościgu. Na wybrzeżu włoskie baterie nadbrzeżne otrzymały informację od zwiadu lotniczego, że zatopiły „Sikha”, a „Zulu” solidnie oberwał, teraz kulał w stronę Aleksandrii. Krążownik przeciwlotniczy „Coventry” przyszedł mu z pomocą, ale włoskie i niemieckie samoloty posłały go na dno Morza Śródziemnego.

Włoski garnizon oazy Jako nie poddał się, przez pięć dni odpierając ataki sudańskich żołnierzy British Army. W końcu Sudańczycy dali za wygraną i uciekli.

W całej operacji Oś odniosła kolejne zwycięstwo. Największą stratą były samoloty zniszczone w Barce, ale zatopienie dwóch okrętów oraz zabicie lub wzięcie do niewoli setek alianckich żołnierzy, w większości doskonale wyszkolonych specjalistów, było godną tego ceną. Dowiedziono też, że włoski wywiad S.I.M. działał bez zarzutu. W końcu wreszcie, odpowiedź Włochów kolejny raz była tak zdecydowana, że nigdy więcej nie przeprowadzono przeciwko nim operacji na tą skalę (nie do końca, jeszcze w Tunezji Włosi dali nauczkę Rangersom, a DP „Livorno” także z Rangersami toczyła twardy i do czasu zwycięski bój pod Gelą na Sycylii, aż Włochów nie zmasakrował ostrzał z morza).

  • Posted on 9 stycznia, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: kampania afrykańska II wojna światowa, operacja "Agreement", wojna w Afryce Północnej
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top