Pietro Badoglio
Pietro Badoglio, marszałek (1871-1956) – urodził się w Grazzano Monferrato, w prowincji Alessandria. Z wykształcenia był oficerem artylerii. Brał udział w wojnie etiopskiej w 1896 roku i libijskiej w 1912 roku. Uczestnik I Wojny Światowej, dowodził XXVIII Korpusem, który „wsławił się” ucieczką pod Caporetto. Mimo to został mianowany zastępcą dowódcy sztabu generalnego. Został senatorem. Następnie w listopadzie 1919 r. (do 1921 r.) zastąpił generała Diaza na stanowisku szefa Sztabu Generalnego. W październiku 1922 roku przekazał premierowi Luigi Facta, że jest gotów bronić Rzymu przed faszystowskim zamachem stanu. Jednak szybko sam przyłączył się do faszystów, w latach 1923-24 był ambasadorem faszystowskich Włoch w Brazylii. W latach 1925-1929 był szefem Sztabu Generalnego włoskiej armii, w latach 1929-1933 gubernator Libii. W 1926 roku otrzymał awans na marszałka, a w 1928 roku otrzymał od króla order „Santissima Annunziata”. Wraz z Rodolfo Grazianim tłumił powstanie Omara al-Moukhtara.
Z Trypolisu wyrwał go rozkaz agresji na Etiopię, zastąpił w listopadzie 1935 r. gen. De Bono na czele oddziałów walczących w tym kraju. 5 maja 1936 wkroczył na czele swych wojsk do Addis Abeby. W 1936 roku, po podboju Etiopii, otrzymał tytuł księcia Addis Abeby oraz wicekróla Abisynii. Szybko zrezygnował, brudną robotę zostawiając Grazianiemu. W latach 1937-1940 ponownie szef Sztabu Generalnego. Został zdymisjonowany ze stanowiska po porażkach armii włoskiej w Grecji w grudniu 1940 r. Odtąd przyglądał się z boku biegowi wypadków, pocieszał się trunkami – dziennie wypijał pół litra szampana i spędzał czas na grze w karty. Krytykował udział Włoch w wojnie.
Po upadku Mussoliniego przejął obowiązki premiera, nakazał rozwiązanie partii faszystowskiej. Badoglio był jednym z najbliższych współpracowników króla Wiktora Emanuela III, na jego polecenie skontaktował się z aliantami po ich desancie w Kalabrii. Zaoferował im zawieszenie broni i układ pokojowy. 3 września 1943 podpisano zawieszenie broni, 29 września 1943 Badoglio podpisał akt kapitulacji, 13 października 1943 wypowiada zaś wojnę Niemcom. Wraz z królem skrył się w Brindisi. Sił antyfaszystowskie krytykowały jego politykę, ale ze względu na powagę sytuacji były zmuszone akceptować Badoglia jako szefa rządu. Zmuszony był przyjąć do rządu antyfaszystów, takich jak komunista Palmiro Togliatti (22 kwietnia 1944). W czerwcu 1944 r. podał się do dymisji z powodu konfliktów z będącymi w rządzie partiami antyfaszystowskimi i przeszedł w stan spoczynku. Osiadł w pięknej rezydencji w Bonomi i zajął się spisywaniem pamiętników. Zmarł w swojej rodzinnej miejscowości.
Mam nadzieje, ze kazda kolejna notka bedzie jeszcze lepsza od poprzedniej. strona bardzo dobrze rokuje, bede trzymac za niego kciuki. No i zagladac, oczywiscie. Powodzenia!