M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
Milizia Volontaria Anti Comunista (M.V.A.C. – ochotnicza milicja antykomunistyczna) powstała 19 czerwca 1942, skupiała różne chorwackie i słoweńskie organizacje antykomunistyczne. Zwana także Białą Strażą (po słoweńsku Bela Garda). Różne miejscowe formacje pomocnicze były przez Włochów oficjalnie uznane za sojuszników i używane bojowo w okresie od 1941 r. do kapitulacji Italii. Regio Esercito używała lokalnych formacji do obrony przed partyzantami w prowincji Zara (Zadar) oraz w innych rejonach znajdujących się pod włoską administracją lub kontrolą – Czarnogórze, Dalmacji, Bośni i Hercegowinie oraz Słowenii.
W kwietniu 1941 r. dr. Marko Natlačen, gubernator jugosłowiańskiej prowincji Drava (Słowenii), z Katolickiej Partii Ludowej, sformował Komitet Narodowy Niepodległej Słowenii. Równocześnie Legion Słoweński (Slovenska Legija) zaczął rozbrajać armię jugosłowiańską. Legion później służył jako służba pomocnicza Włochom. Zachodnią Słowenię włączono do Włoch jako prowincję Lubiana (Lublana). Istniała także prowincja Fiume i mniejszość słoweńska w prowincjach Gorizia i Trieste. Ludności prowincji Lubiana, około 350.000 mieszkańców, został przyznany status autonomii narodowej i kulturowej. Władze włoskie chciały integracji regionu z systemem faszystowskim, dlatego instytucjom i organizacjom narzucono model włoski. Włoska okupacja początkowo była dość umiarkowana, opierała się na współpracy ze środowiskami katolickimi, które obawiały się rewolucji komunistycznej.
W marcu 1942 r. różne partie polityczne sformowały Słoweńskie Przymierze Narodowe z Legionem Słoweńskim, 10 tys. członków Studenckiej Gwardii Uniwersyteckiej (Stražari) i paramilitarnymi bojówkami werbowanymi spośród studentów (Borci), czyli organizacji przedwojennych Akcji Katolickich. Połączono je z Sokolska Legija – 1000 liberałów i socjalistów z organizacji gimnazjalnej „Sokol” i także 1000-osobowym Legionem Narodowym (Narodna Legija). Wszystkie te organizacje uważały się za część Czetników Mihailovića i od września 1942 r. stały się częścią MVAC, wystawiając 3-4 tys. ludzi na początku 1943 r., jako Niebieska Gwardia (Plava Garda), która operowała w wschodniej części prowincji Lubiana. Dowodził nią mjr Karlo Novak.
6 sierpnia 1942 Gen. Roatta, dowódca 2. Armii, stworzył M.V.A.C. w Słowenii, początkowo było to tysiąc ludzi pod dowództwem ppłk Ernesta Peterlina. W skład milicji weszła Straż Wiejska (Vaške Straže) sformowana w maju 1942 r. (XI. 41?) r. Straż Wiejską powołano do obrony wiosek, szerzej była znana jako Biała Straż (Bela Garda), którą kierował biskup Lublany Gregorij Rožman. W grudniu 1942 r. liczyła 4,5 tys. w 41 kompaniach, które obsadzały 71 posterunków. W lipcu było to już 6 tys. ludzi, którzy obsadzali 107 posterunków. Najwyższą podawaną liczebnością jest wartość 7 tys. jej członków. W lutym 1943 r. sformowano cztery mieszane, składające się z Włochów i milicjantów MVAC, specjalne bataliony (Posebni batalion št. 1-4).
W maju 1942 r. do MVAC dołączył oddział słoweńskich Czetników mjr Novaka (sformowany w lipcu 1941 r.). Jednostka była znana jako Legion Śmierci (Legija Smrti). Początkowo legion liczył 640 osób, w lutym 1943 r. było to już 1687 ludzi w 11 zmotoryzowanych kompaniach. Sformowano z nich trzy bataliony: 1. Vrnika, głównie byli to Czetnicy, 2. Gorjanci oraz 3. Mokronog, były to byłe Legion Słoweński i Legion Sokol. Bataliony były rozmieszczone wokół Lublany.
Ordre de bataille Legija Smrti w październiku 1942 r., 1.731 ludzi w trzech batalionach:
1. battaglione MVAC, 665 ludzi
2. battaglione MVAC, 650 ludzi
3. battaglione MVAC, 416 ludzi
1 listopada 1942 210-osobowa Straż Bezpieczeństwa MVAC z Lublany została przekształcona w Policję Bezpieczeństwa, ta jednak okazała się nadgorliwa i rozwiązano ją w styczniu 1943 r.
W lipcu 1943 r. Słoweńskie Przymierze Narodowe zdecydowało o przekształceniu MVAC w 19-batalionową Słoweńską Armię Narodową (Slovenska Narodna Vojska). Planu jednak nie zrealizowano. Po kapitulacji Włoch rozpoczęła się generalna ofensywa partyzantów w Słowenii, wiele garnizonów MVAC zostało pobitych, jednak Legion Śmierci okazał się zbyt trudnym przeciwnikiem.
