Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  •   » Osoby
  •   » Roberto Farinacci

Roberto Farinacci

Farinacci Roberto (1892-1945) – urodzony w Isernia, w regionie Molise, syn komisarza policji, przerwał studia w 1909 roku. Pracował jako telegrafista kolejowy, działał w środowisku socjalistów-reformistów Leonida Bissolati. Popierał wojnę w Libii i przyłączenie się Włoch do wojny światowej. Został korespondentem w Cremonie „Il Popolo d’Italia” Mussoliniego. Jako dziennikarz wyspecjalizował się w atakach na pacyfistów, katolików i socjalistów. Podczas wojny kapral udekorowany krzyżem zasługi. Znalazł się wśród „sansepolcristi” (założycieli Związków Kombatanckich – 23.III.1919). Przedstawiciel skwadryzmu lokalnego – działał w Cremonie, zazdrośnie strzegący swojej autonomii. Prowincjonalni przywódcy (rasowie) widzieli w nim swojego rzecznika, dla nich był symbolem. Miał reputację brutala i ekstremisty. W 1923 roku zdał egzaminy adwokackie podczas specjalnie zorganizowanej dla kombatantów sesji (której rezultaty były wątpliwe).

Po dojściu faszystów do władzy generalny konsul Milicji. W latach 1925-1926 pełnił rolę obrońcy Amerigo Dumini – jednego z zabójców Matteottiego. Sekretarz partii w latach dwudziestych (został nim 12 lutego 1925). Ma za zadanie zdyscyplinować partię i pokonać opozycję. Głośno przechwalał się, że dysponuje listą 8 tys. masonów zatrudnionych na stanowiskach państwowych. Konserwatystom w porównaniu z nim Mussolini wydawał się umiarkowany. Wierzył, że jego celem jest stworzenie sprawnie działającej i zdyscyplinowanej partii faszystowskiej. Partii mogącej narzucać swoją wolę starej konserwatywnej klasie rządzącej. Lider faszyzmu nieprzejednanego, według niego jego ekstremizm był „obroną do ostatka naszej rewolucji […] naszej Partii i naszego Duce”. Największy opozycjonista wobec Mussoliniego w łonie Partii Faszystowskiej, w październiku 1927 pisał w „Gierarchii”: „Jesienią 1923, gdy skwadryzm był już włączony do milicji, gdy rząd już pewnie spoczywał w rękach naszego szefa, wielu uważało, że być może nadszedł moment normalizacji, rewizji partii i zainicjowania dzieła współpracy z pokonanymi. My, którzy w październiku 1922 roku nie biegliśmy do Rzymu, bo mieliśmy własnych zmarłych do pogrzebania, i pozostaliśmy na prowincji, w kontakcie z ludem, nie wierzyliśmy, że drogą perswazji i za pomocą istniejących ustaw uda się sprowadzić przeciwników do bezsiły. Od tamtego czasu – niestety, przy wesołości nie-faszystów i wielu faszystów – domagaliśmy się ustaw chroniących naszą rewolucję, bez których normalizacja nie mogła się dokonać z uwagi na złą wiarę adwersarzy i deklarowane przez nich przygotowanie odwetu. Dlatego też twierdziliśmy, że współpraca z ludźmi dawnej Italii, była zgodą na stopniowe wyrzekanie się przyszłości naszej rewolucji i wierni temu przekonaniu – nie ograniczaliśmy naszych działań przeciwko socjalistom i popularom. (…) I poczuliśmy się upokorzeni, gdy później, w parlamencie, trzeba było temperować wolę faszystowską z pomocą mentalności i zachowań Salandry, Giolittiego, Orlandy, di Cesaro, a więc ludzi odpowiedzialnych za dekadencję naszego kraju i powojenne kapitulacje”.

W marcu 1926 zdymisjonowany i zastąpiony przez Augusto Turatti’ego. Został odesłany bez żadnych funkcji do Cremony. Pozostaje tam nadzorowany przez policję. Pisuje pełne wyrzutów listy do Mussoliniego. W styczniu 1934 został jednak mianowany ministrem bez teki i członkiem Wielkiej Rady Faszystowskiej. Walczy w wojnie w Etiopii i Hiszpanii. Od sierpnia 1939 wyraża życzenie, aby Włochy przystąpiły do wojny po stronie nazistowskich Niemiec. Podczas posiedzenia Wielkiej Rady Faszystowskiej 7 grudnia 1939 jako jedyny opowiada się za przystąpieniem do wojny. Do końca głosi, że Włochy powinny nadal walczyć u boku Niemiec, min. podczas Wielkiej Rady 25 lipca 1943, kiedy Grandi składał swój słynny wniosek. Gdy odwołano Mussoliniego, wszczął w prasie kampanię przeciwko Badoglio, oskarża go o niedołęstwo, a także o zdradę. Od tej pory staje się śmiertelnym wrogiem marszałka. 26 lipca 1943 ewakuuje się do Berlina. Przed poszukiwaniami ze strony zwolenników Badoglia ostrzegł go nieznany przechodzień, mówiąc: „Strzeż się! Ratuj się, bo już cię szukają”. Noc z 25/26 lipca 1943 spędził w niemieckiej ambasadzie. Gdy spotkał się z Hitlerem, ten znany germanofil, mówi, że Mussolini jest już wyczerpany fizycznie i psychicznie. Oskarża Duce o gotowość zawarcia odrębnego pokoju z aliantami, gdyby nie usunął go ze stanowiska król. Zgłasza swoją kandydaturę na przywódcę państwa faszystowskiego w północnych Włoszech. Działa we Włoskiej Republice Socjalnej, ale nie odgrywa żadnej ważnej roli. Aresztowany przez partyzantów i rozstrzelany w Vimercate, po „procesie” przed trybunałem ludowym (29 kwietnia 1945).

zobacz galerię – Roberto Farinacci

  • Modified on 20 września, 2012
  • Posted by admin

2 Responses to Roberto Farinacci

  1. Pingback: Osoby: Roberto Farinacci » Wojna Mussoliniego

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top