Żadnej inicjatywy!
Marszałek lotnictwa Italo Balbo (z lewej) i marszałek Badoglio, Libia, 1940 r. Poniżej kolejne fragmenty książki o działaniach w głębi Sahary. Mocno przycinam, na resztę zapraszam do artykułów naukowych, które planuję wydać.
Siły zbrojne Francji stojące w czerwcu 1940 r. na granicy z Libią włoski wywiad (SIM) oceniał na osiem dywizji: sześć algierskich i dwie tunezyjskie, oraz mniejsze jednostki tubylcze, razem 150 tys. ludzi z 340 tys. znajdujących się w francuskich posiadłościach w Afryce Północnej. Hipotezy na temat ewentualnego ataku Francuzów na Libię bardzo wpływały na poczynania Włochów.
W rejonie saharyjskim siły francuskie na początku działań zbrojnych były dość drobne – około 9 tys. ludzi, było to sześć kompanii i bateria artylerii saharyjskiej (Algierczycy), oraz różne nieregularne formacje, trzeci batalion „tirailleurs” (strzelców) senegalskich z Nigru (?), pułk „tirailleurs” z Czadu. Francuska struktura defensywna oparta była o mobilne grupy i jednostki nomadów na wielbłądach. Celem dla tych sił powinno być zajęcie dwóch kluczowych dla włoskiego systemu oaz – Cufra i Auenat.
O przystąpieniu Włoch do wojny pisze się jako o wojnie, która powinna być wypowiedziana, ale nie powinna być toczona. Rozmieszczenie sił w Afryce Północnej wyraźnie wskazywało, że bardziej obawiano się Francji. Dyrektywa Duce z 31 marca 1940 głosiła: „Na froncie lądowym: defensywa w Alpach zachodnich. Żadnej inicjatywy. Kontrola (nadzór). Inicjatywa tylko w przypadku całkowitego załamania się Francji pod atakiem niemieckim. Okupacja Korsyki może być rozważona, ale może gra nie jest warta świeczki. Musimy jednak zneutralizować bazy powietrzne na tej wyspie… Libia: defensywa tak przeciw Tunezji, jak i przeciw Egiptowi…”. Dalej dodawał Mussolini, że ta wojna obronna ma na celu „zrzucenie na Francję odpowiedzialności za ewentualną agresję”.
Rozkaz n.847 marszałka Badoglio z 7 czerwca 1940 całkowicie zakazywał przekraczać granicy z Francją tak wojsku jak i samolotom i jako pierwszemu otwierać ogień.
W stosunku do poczynionych obietnic, według Italo Balbo brakowało w Afryce Północnej: 900 z 1800 km Fiat 35, 120 dział 47/32 i 20 sekcji działek 20 mm, brakowało amunicji do 900 km, 500 tys. granatów do moździerzy kal. 45 mm, 125 tys. dla moździerzy kal. 81 mm, 230 tys. pocisków dla dział 47/32, 11.700 dla dział 105/28, 11 tys. dla dział 149/12…