Tankowiec „Niobe”
Tankowiec Regia Marina „Niobe”, czyli kolejny aktor historii włoskiej floty na Morzu Czerwonym.
Wyporność: 3700 t,
Długość: 79,9-80,31 m
Szerokość: 11,43 m,
Zanurzenie: 4,57 m,
Prędkość: 9,5-11 w,
Uzbrojenie: ostatecznie trzy działa plot. 76/40 (76 mm), wcześniej dwa działa 120 mm i jedno 76 mm,
Ładowność: 2000 t paliwa,
Załoga: 62 ludzi.
Stępkę pod statek położono w 1916 r. w stoczni Reiherstieg Schiffswerfte & Maschinenfabrik AG w Hamburgu (numer stoczniowy 493). Tego samego roku kadłub jednostki został zwodowany, a w kolejnym wszedł do służby w Kaiserliche Marine jako wojskowy zbiornikowiec „Sylt” w Kaiserliche Werft w Kilonii. 23 lipca 1921 „Sylt” przyznano Włochom w ramach reparacji wojennych. 27 listopada 1921 statek wszedł do służby w Regia Marina pod nazwą „Niobe” (zmiana nazwy bywa datowana na luty 1921 r., a nawet na 1919 r.).
5 lipca 1923 rejestracja „Niobe” jako statku floty wojennej została tymczasowo zawieszona, jednostkę powierzono pod zarząd firmy Consorzio Utenti Nafta z siedzibą w Genui. W 1925 r. statek przekazano firmie Società Nazionale Olii Minerali, także z siedzibą w Genui. Od 1929 r. „Niobe” wykonywał pracę dla włoskiego koncernu naftowego Azienda Generale Italiana Petroli (AGIP), ponownie genueńskiego. 17 września 1931 statek powrócił do rejestru statków floty wojennej. W 1934 r. „Niobe” znalazł się na Morzu Czerwonym, podporządkowany był tamtejszemu Comando Superiore Navale, razem z lekkim krążownikiem „Bari”, niszczycielami „Pantera” i „Palestro”, torpedowcem „Audace” i stawiaczami min „Azio” i „Ostia”. (CDN. jutro)