Garść zapowiedzi
1916 r.:
11 listopada: Austriackie samoloty zrzuciły bomby na Padwę, w skutek nalotu zginęło 85 osób.
19 listopada: wojska Ententy, w tym kontyngent włoski, wydzierają z rąk bułgarskich i niemieckich Monastir w zachodniej Macedonii.
24 listopada: deputowani socjalistyczni przedstawiają w Izbie Deputowanych wniosek w którym zaproponowali zawarcie pokoju na honorowych warunkach. Socjaliści włoscy i rosyjscy byli jedynymi w Europie, którzy odmówili wsparcia dla wysiłku wojennego swoich krajów (co też zostało im zapamiętane i powróci w okresie skwadryzmu pod zarzutem bycia ciałem obcym w narodzie włoskim i narzędziem w ręku obcej ideologii).
11 grudnia: u wejścia do portu w Valonie zatonął pancernik „Regina Margherita”.
W sektorze Krasu ofiarami wymierzenia sprawiedliwości doraźnej padli żołnierze 74. pp z BP „Lombardia”. Przez całą zimę brygada była zaangażowana w działania, które doprowadziły do zajęcia okolicy Monte Pecinka. Działania wymagały od żołnierzy wytrwania długich tur okopowych i udziału w częstych szturmach. 11 grudnia brygada dostała rozkaz zluzowania na pierwszej linii BP „Livorno”, która z kolei miała dać zmianę BP „Aosta” na Dosso Faijti. Perspektywa powrotu na pierwszą linię chwilę po okresie, gdy wykonano szereg trudnych ataków, nie została dobrze przyjęta przez żołnierzy, którzy podczas przegrupowania, w rejonie doliny Aosta, na bezpośrednim zapleczu frontu, przedstawili zwierzchnikom swoje niezadowolenie. Kilku żołnierzy 1., 3. i 4. kompanii 74. pp zaczęło strzelać w powietrze. Podczas, gdy wyżsi oficerowie próbowali uspokoić sytuację, krążąc od oddziału do oddziału, bezpośrednio u źródła interweniował dowodzący brygadą gen. Riccardo Bonaini da Cignano, znany zwolennik surowej dyscypliny, którą twardą rękę egzekwowano w szeregach. Bonaini da Cignano osobiście zabił jednego z żołnierzy 4. kompanii i zranił trzech następnych. Ponadto natychmiast powołał sąd nadzwyczajny, choć brygada miała ledwie kilometr do linii frontu. Wydano siedem wyroków śmierci: trzej ze skazanych zdołali jednak uciec, ale jednego z nich zdołano zatrzymać. Piątka pechowców została natychmiast rozstrzelana, a brygada trafiła na front. Kilka miesięcy później, w połowie maja 1917 r. podczas trwania dziesiątej bitwy nad Isonzo, Bonaini da Cignano rozkazał rozstrzelać kolejnych 10 żołnierzy 74. pp, których oskarżono o bunt.
—————————————————————-
No to w temacie zapowiedzi. Planowana do wydania własnym nakładem książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” opóźni się przez wzgląd na moje obowiązki zawodowe i fakt, że wyszła nieco zbyt długa (może uda się bez skrótu, ale kosztem zdjęć…). Myślę, że czerwiec jest realnym terminem. Jeśli książka odniesie sukces, to kolejnym tematem mogłoby być włoskie lotnictwo torpedowe w II WŚ. Mam praktycznie ukończoną książkę o jednej z kampanii armii włoskiej w II WŚ, ale samowydanie przysparza niespodziewanych problemów i chciałbym najpierw się z tym otrzaskać, bo to duży temat i materiał może nawet na trzy tomy. A i tak najważniejszym czynnikiem będzie Wasze zainteresowanie tego rodzaju propozycjami. Jeśli będzie ono duże, to możliwości będą wręcz nieograniczone.
W temacie artykułów w prasie – na tę chwilę jestem związany wyłącznie z Magnum-X i do śledzenia ich oferty zachęcam. Zapowiedzi oczywiście będą pojawiać się na Wojnie Mussoliniego.
No i najważniejsze, wpisy na stronę. W najbliższym czasie będzie ich sporo, liczę na Wasze żywe zainteresowanie publikowanymi materiałami. O roku 1917 wspomniałem, ale nim on proponuję następujące tematy:
1. Monografia 66. pp z DZmot. „Trieste” autorstwa F. Greco. (nowy wątek)
2. Monografia 53. Stormo C.T. z wyd. Osprey. (kontynuacja)
3. RSI i armia Badoglia z książki J.L. Ready’ego „Avanti! Mussolini and the wars of Italy 1919-1945”. (kontynuacja)
4. No i dla miłośników floty książka Jamesa J. Sadkovicha „La Marina
Italiana nella Seconda Guerra Mondiale”. (nowy wątek)
Plus oczywiście niespodzianki, które wpadną mi w ręce.
Polecam, zapraszam!