L3 Lanciafiamme
C.V.33 Lf (Lanciafiamme) eksponowany w Tank Museum Bovington.
Carro Veloce Lanciafiamme był najliczniej produkowaną wersja tankietek C.V. 33 (a następnie C.V.35). Zamiast lewego km-u montowano miotacz płomieni. Plusami broni była mobilność miotacza, szybkość działania i ochrona dla jego obsługi. Prototyp powstał na bazie tankietki C.V.33 I Tipo w należących do Fiata zakładach Officina Costruzioni Industriali (O.C.I.) w Modenie. Autorami projektu byli inżynierowie V. Crotti i P. Annaratone. Prototyp zaprezentowano wiosną 1935 r. 27 maja 1935 pojazd wysłano do Rzymu na dalsze próby.
Mieszankę zapalającą przewożono w dwukołowej, opancerzonej przyczepie, holowanej za tankietką. Przyczepa miała kształt równoległościanu, jej opancerzenie to – 8,5 mm ściany pionowe, 6 mm spód i wierzch, jej pojemność to 520 l mieszanki zapalającej. Pusta przyczepa ważyła 830 kg. Eksperymentowano też z wozami przewożącymi zbiorniki z zasadniczą mieszanką zapalającą wewnątrz lub na zewnątrz kadłuba.
Zbiornik był połączony z pompą ssącą za pomocą giętkiego przewodu. Pompa ssąca została ulokowana w specjalnej osłonie za tylną ścianą przedziału silnikowego. Z pompy mieszanka zapalająca była tłoczona stalowymi przewodami znajdującymi się w przedziale silnikowym, a następnie gumowymi do lufy miotacza. Z lewej strony przedziału bojowego znajdował się 10 l zbiornik z tzw. pomocniczą mieszanką zapalającą (inicjującą). Skład mieszanki pomocniczej – 30% oleju napędowego i 70% benzyny, mieszanka zasadnicza – 60% oleju napędowego i 40% nafty. Proporcje mogły wahać się w zależności od temperatury otoczenia. Dopuszczano w niskich temperaturach zwiększenie ilości benzyny w mieszance inicjującej i nafty w zasadniczej. Mieszanka pomocnicza była rozpylana poprzez dwie małe dysze, ulokowane z boku dyszy głównego miotacza. Zapłon powodowały trzy iskry świec samochodowych, zamontowanych u wylotu lufy miotacza. Iskry zapalały mieszankę pomocniczą, a ta z kolei powodowała zapłon mieszanki zasadniczej. Mieszanka zapalająca była wystrzeliwana pod ciśnieniem 7-10 atmosfer. Zasięg takiego strzału miał dochodzić nawet do 100 m. Jednak w praktyce wiatr i inne czynniki atmosferyczne powodowały, że zasięg wynosił 50-60 m.
Montaż miotacza płomieni odbywał się na wszystkich odmianach omawianych tankietek, dokonywały tego zakłady O.C.I. w Modenie. Mogło powstać nawet do 300 tak zmodyfikowanych pojazdów. Na wyposażeniu tankietki pozostawiono prawy karabin maszynowy. W praktyce działanie C.V. Lanciafiamme musiały wspierać pojazdy uzbrojone w karabiny maszynowe.
Masa z przyczepą: 4,67 t,
Długość z przyczepą: 5,67 m.