Wojna Mussoliniego na zdjęciach (28)
Przed II wojny światowej włoscy propagandyści byli aktywni w podważaniu brytyjskich interesów, zarówno w krajach arabskich oraz wśród hinduskich ruchów niepodległościowych. Jednak Włosi spóźnili się z wykorzystaniem dla własnych celów licznej włoskiej emigracji rozsianej po całym świecie, jak i skorzystaniem z usług uchodźców politycznych przybywających z krajów Środkowego Wschodu i Indii obecnych we Włoszech. Dopiero w połowie 1942 roku ochotnicy z tych grup zaczęli być rekrutowani i organizowani w Centri Militari (ośrodkach wojskowych). Ośrodki te nadzorowały Comando Supremo (Sztab Generalny), MSZ oraz Servizio Informazioni Militari (SIM – wywiad wojskowy). To zaniedbanie zostało spowodowane przez brak zainteresowania tym zagadnieniem armii, wzbudziła je dopiero niemiecka działalność w krajach arabskich. Pierwsze kroki podjęto po upadku powstania Raszida Aliego w Iraku wiosną 1941 r. Na początku ograniczono się do pomocy SIM udzielonej Amin al-Husajniemu, Wielkiemu Muftiemu Jerozolimy i przywódcy palestyńskiego powstania z 1937 roku.
Kilka miesięcy po utworzeniu Centri Militari, 15 lipca 1942 roku, utworzono Raggruppamento Centri Militari, którym kierował tenente colonello Massimo Invrea. Raggruppamento składało się ze sztabu (karabinierzy, sekcja łączności, oddział logistyczny – cały personel stanowili Włosi), oraz Centri Militari „A” (Arabowie, wł. Arabi), „I” (Hindusi – wł. Indiani) i „T” (Tunezyjczycy, Tunisini). Raggruppamento nadzorowało szkolenie w poszczególnych Centrach, zwłaszcza przygotowanie do misji szpiegowskich i sabotażu za alianckimi liniami, oraz do zadań infiltracji i prowadzenia działań propagandowych wśród pobratymców ochotników. Te ostatnie zadania miały utorować drogę do powołania wiernych Osi jednostek, kiedy tylko uda się wkroczyć na zamieszkane przez Arabów terytoria. W sierpniu 1942 roku nazwę zmieniono na Raggruppamento „Frecce Rosse” (Czerwone Strzały). Nazwę wybrał sam ppłk Invrea, który był weteranem Hiszpańskiej Wojny Domowej, nawiązywała ona do godła hiszpańskiej Falangi. 23 października 1942 roku trzy Centra stały się, przynajmniej na papierze, jednostkami polowymi, odpowiednio: Gruppo Formazioni „A”, Battaglione Azad Hindoustan i Battaglione d’Assalto „T”.
Centro Militare „I” zostało sformowane w kwietniu-maju 1942 roku z hinduskich ochotników, niemal wyłącznie rekrutowanych w obozach jenieckich. Oprócz jeńców ochotnikami była jeszcze garstka uchodźców politycznych. Siedzibę jednostki zlokalizowano w Via Casilina, 10 km od Rzymu. Początkowo miejsce to maskowano jako obóz jeniecki, 15 lipca 1942 roku utworzono tam już oficjalnie obóz wojskowy. Okazało się jednak, że ochotnicy najczęściej werbowali się ze służb tyłowych i nie byli to przedstawiciele najbitniejszych ludów Indii (jak Sikhowie, Pendżabi, Gurkhowie etc.), to postawiło pod znakiem zapytania sens istnienia Centrum. Włoska jednostka była konkurentką powołanego przez Niemców Legionu Wolne Indie (Legion Freies Indien), jednak Iqbal Sheday, rzymski przedstawiciel Indyjskiego Kongresu Narodowego, bardziej zajmował się polityką i propagandą, niż organizacją sił zbrojnych. Przeprowadzono serię rekrutacji w obozach jenieckich, jednak mimo to liczebność Centro Formazione „I” rosła bardzo wolno. Do 31 sierpnia 1942 roku 193 hinduskich ochotników dołączyło do czterech włoskich oficerów i 11 żołnierzy niższych stopni. Sformowano z nich trzy plutony. Hinduscy ochotnicy otrzymali tylko podstawowe szkolenie piechoty. Wyjątkiem było wybranych 44 żołnierzy, których w połowie września 1942 roku wysłano na kurs spadochronowy do szkoły w Tarquinii. Niektórych innych dobrze rokujących Hindusów wysłano do Afryki Północnej, gdzie współpracowali z włoskim wywiadem polowym.
Pod koniec września 1942 roku Centro Formazioni „I” osiągnął swój najwyższy stan – 266 hinduskich ochotników. Hindusi sformowali plutony: spadochroniarzy, karabinów maszynowych i cztery strzeleckie. W październiku Centrum zreorganizowano, utworzono wówczas Battaglione Azad Hindoustan (Batalion Wolne Indie), w składzie: kompanie strzelców i karabinów maszynowych oraz pluton spadochroniarzy. Dodatkowo istniał pluton złożony z Włochów, którzy mieszkali wcześniej w Indiach lub Persji. Będący nadal w stadium formowania batalion wziął udział w ćwiczeniach w okolicy Tivoli (21-30 października). Wówczas ujawniło się kiepskie przygotowanie hinduskich ochotników. Zauważono, że egzotyczni żołnierze po służbie bardzo chętnie fraternizowali się z włoskimi cywilami, natomiast przejawiali bardzo małą gorliwość do walki. 7 listopada 1942 roku batalion odwiedził lider hinduskich nacjonalistów Subhas Czandra Bose. 10 listopada, tydzień po porażce wojsk Osi pod El-Alamein, doszło do biernego buntu w czasie apelu (odczytywania listy), Hindusi zwyczajnie się na nim nie zjawili. Niebawem hinduskich żołnierzy rozbrojono i odesłano do obozów jenieckich, Battaglione Azad Hindoustan został rozwiązany w niesławie. W późniejszym okresie „włoscy” Hindusi trafili do tworzonego przez nazistów Legionu „Freies Indien”.
Seria Wojna Mussoliniego:
Vol. 1 – Betasom 1940-1945: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron…
Vol. 2 – Afryka Wschodnia 1940-1941: https://www.stara-szuflada.pl/Afryka-Wschodnia-1940-1941…
Vol. 3 – Bitwa o Alpy 1940: https://www.stara-szuflada.pl/Bitwa-o-Alpy-1940-Wloska…
W przygotowaniu: Wschodnia krucjata Mussoliniego 1941-1943, Regia Marina na foncie wschodnim 1942-1943, Hiszpania 1936-1939, Etiopia 1935-1936
——————————————–
Mussolini’s War series:
East Africa 1940-1941: https://www.amazon.com/dp/B08PC7FYMV
Barbarossa 1941-1942: https://www.amazon.com/dp/B09GPYLYXC
France 1940: https://www.amazon.com/dp/B09ZV5QS3P
Battle Of The Atlantic: https://www.amazon.com/dp/B0BN87WHVG