Okręt do układania kabli „Città di Milano”
Okręt do układania kabli „Città di Milano” sfotografowany podczas opuszczania Tarentu, w tle widoczny pancernik typu Conte di Cavour.
Pierwszymi działaniami wojennymi przeprowadzanymi przez włoskie okręty było cięcie podwodnych kabli telefonicznych i telegraficznych przeciwnika. W okresie od 10 czerwca 1940, a następnie od 16 sierpnia, w trakcie licznych misji nocnych, prowadzonych przez okręty do układania kabli „Città di Milano” i „Giasone”, przerwano kabel Tunezja-Jugosławia, pięć kabli łączących Gibraltar z Maltą, oraz dwa zapewniające połączenie tej wyspy z francuską bazą morską Bone (Annaba) w Algierii. Operacje były ograniczone do kilku godzin ciemności podczas letnich nocy. Podczas tej pracy należało działać z wielką dokładnością, bez przerwy kontrolować położenie w wodzie, prawdopodobnie zaminowanej, i cierpliwie poszukiwać kabla leżącego na dnie, przyciągając go specjalnych harpunem. Pewnego razu natrafiono na kabel i ciągnięto go za pomocą harpuna, ten wypłynął na powierzchnię, rozpoznano go jako należący z pewnością do przeciwnika. Jednak nastąpiła chwila zawahania, w tym rejonie przebiegały bowiem także kable „krajowe”, ucięto jednak i usunięto duży fragment przewodu, tak aby sprawić bardzo trudnymi ewentualne próby jego naprawienia.
„Città di Milano” był ex-niemieckim „Grossherzog Von Holdenburg” (zwodowany w stoczni Schichau w Elbing [Elbląg] 21 października 1905). Przekazany włoskiej marynarce w 1919 r. Do służby pod nową banderą wszedł 1 sierpnia 1921. W 1928 roku jako jednostka pomocnicza brał udział w wyprawie polarnej włoskiego sterowca „Italia” Umberto Nobilego. Samozatopiony w Savonie 8 września 1943. Został wydobyty w 1948 r. i następnie złomowany.