Początek 1916 r. na froncie włoskim
1916 r.:
1 stycznia: na Piccolo Lagazuoi (2835 m n.p.m.; rejon przełęczy
Falzarego w Dolomitach di Cortina) blok skalny powyżej włoskiej pozycji
Ceniga Martini (?) został wysadzony przez Austriaków za pomocą 300 kg
materiału wybuchowego. Była ta pierwsza detonacja miny na froncie w Dolomitach. Włosi nie ponieśli strat.
15-16 stycznia: nocą 15/16 stycznia dowództwo austriackiej 58. DP,
która obsadzała przyczółek mostowy w rejonie Gorizii, zaniepokojone
włoskimi postępami w trakcie czwartej bitwy nad Isonzo w rejonie Oslava,
zarządził kontratak mający wyrzucić Włochów z koty 188 i z samej
miejscowości. W pierwszej chwili włoska obrona załamała się, ale
kontratak przywrócił stan wyjściowy.
17 stycznia: Czarnogóra
kapituluje. Król Mikołaj I, teść Wiktora Emanuela III, ojciec królowej
Włoch Eleny, uciekł ze Scutari morzem, wylądował w Brindisi i znalazł
schronienie we Włoszech.
24 stycznia: oddziały 58. DP ponawiają
atak w rejonie Oslavia. Atak koncentrował się na wąskim odcinku frontu,
pozwalając Austriakom na odbicie koty 188 i miejscowości Oslavia. Za
obronę tych pozycji odpowiadała BP „Novara”, wyczerpana wcześniejszymi
walkami, zaangażowana była także w starcie w dniach 15-16 I.
31 stycznia: trzecia Pożyczka Narodowa we Włoszech zdołała zebrać 2,5 mld lirów.
14 lutego: austriackie samoloty zbombardowały Mediolan, w rejonie Porta
Romana i Porta Volta, powodując 12 ofiar wśród cywili. Był to pierwszy
nalot na stolicę Lombardii: do tej pory działania austriackiego
lotnictwa skupiały się na wybrzeżu adriatyckim i na Weronie.
15
lutego: z ręki austriackiego snajpera życie straciła Maria Plozner
Mentil, karnijska „nosicielka”, które są nieco zapomnianymi osobami: w
swoich koszach ważących po 30-40 kg transportowały amunicję i
zaopatrzenie na pierwszą linię frontu w Karnii.
19 lutego: włoskie akcje zaczepne w dolinie Valsugana.
23 lutego: w Susegno, w prowincji Treviso, zakończyło się szkolenie
czterech pierwszych baterii bombard, inaugurując w ten sposób istnienie
corpo dei bombardieri, specjalności włoskiej broni artyleryjskiej.
Pierwsze cztery baterie stworzyły 1. gruppo (dywizjon) bombardieri
przydzielony do 3. Armii. Bombardierzy okażą się fundamentalni podczas
sierpniowej bitwy o Gorizię i w dalszym biegu wojny. Bombardy
rozmieszczone w pobliżu pierwszej linii miały kluczowe znaczenie dla
niszczenia zapór z drutu kolczastego, które do tej pory miały decydujące
znaczenie dla powstrzymywania ataków włoskiej piechoty. Dotąd próbowały
je przerwać włoskie patrole z nożycami i torpedami Bangalore, których
żołnierze często nosili masywne pancerze.
24-27 lutego: w Albanii Włosi porzucili port w Durazzo i ufortyfikowali się w sektorze Valony.