Podwójny wyczyn Baruzziego
Włoska prasa donosi o zdobyciu Gorizii, największym sukcesie szóstej bitwy nad Isonzo.
1916 r.:
7-8 sierpnia: Podgora, Sabotino i San Michele, wszystkie te najważniejsze punkty austriackiej obrony pod Gorizią wpadły w włoskie ręce. Austriacy ewakuowali miasto, które niebawem zajęli Włosi.
Przed decydującym atakiem, który umożliwił Włochom pojawienie się na drugim brzegu Isonzo, o świcie, poruszając się wzdłuż jednego z chodników, por. Aurelio Baruzzi, pochodzący z Lugo di Romagna, dotarł nieniepokojony na austriackie tyły w rejonie Monte Podgora. Austriacy, od 48 godzin znajdujący się pod ogniem artylerii lub odpierający ataki, schowali się teraz w jaskiniach i schronach, a ich straże zostały zabite. Baruzzi dotarł z czterema ludźmi w rejon tunelu kolejowego w okolicy Lucincio. Tunel Austriacy zamienili w duży schron, wyposażyli go w energię elektryczną i drewniane szałasy. Ze zdecydowaniem i udając, że ma więcej ludzi, posługując się na przemian niemieckim i dialektem romańskim, mówiąc w tym drugim: „Boia d’un mond lèdar!” i „Stet ferum!” (po włosku: boia di un mondo ladro i stai fermo – to drugie to zostań w miejscu, a na pierwszym polegnę), Baruzzi wziął do niewoli ponad 200 żołnierzy przeciwnika. Baruzzi dokonał jeszcze jednego wyczynu: na czele plutonu z 28. pp „Pavia” przepłynął Isonzo, podpierając się drzewcem włoskiej flagi, by nie utonąć. Osiągnąwszy przeciwny brzeg powiesił tricolore na budynku stacji kolejowej w Gorizii, podnosząc tym nastroje żołnierzy oczekujących dopiero na atak przez rzekę. Beruzzi został nagrodzony przyznaniem złotego Medalu Waleczności Wojskowej (nieczęsto przyznawano go żywym). Poślubił Austriaczkę, zmarł w 1985 r. w wieku 88 lat.
10 sierpnia: żołnierze Włoscy przekroczyli pierwszą wielką dolinę Krasu, dolinę Doberdò. W rejonie Gorizii włoskie awangardy zaatakowały góry na wschód od miasta.
Nazario Sauro został powieszony w Pola. Pośmiertnie Wiktor Emanuel III nadał mu złoty Medal Waleczności Wojskowej.
11 sierpnia: żołnierze włoscy wylądowali w Salonikach, by stać się włoskim wkładem w działania Ententy na froncie bałkańskim.
11-12 sierpnia: Włosi zdobywają Oppachiasella w Carso di Comeno (zapewne okolice https://it.wikipedia.org/wiki/Comeno).
27 sierpnia: Włochy wypowiedziały wojnę Niemcom. Ungaretti napisał swój słynny wiersz „San Martino del Carso”.
29 sierpnia – 5 września: Włosi opanowali szczyt Monte Cauriol w dolinie Val di Fassa.
1 września: w Albanii Włosi opanowali Tepeleni.
9 września: we Włoszech powołano do służby wojskowej rocznik 1897.
12 września: kontyngent sprzymierzonych w Salonikach, który składa się z żołnierzy serbskich, włoskich, francuskich, angielskich i rosyjskich, dowodzonych przez gen. Maurice Sarrail, po przezwyciężeniu problemów politycznych i militarnych związanych ze stworzeniem międzynarodowego korpusu, pierwszy raz przeszedł do ofensywy. W akcji wzięło udział 44 tys. Włochów.
