Niemcy czy ELAS? Kiła czy rzeżączka…
Następca tronu, Humbert II, oraz gen. Adolfo Infante w Rzymie, czerwiec 1944 r. Dzisiaj dość krótko. Kolejny akapit z książki J.L. Ready’ego oraz komentarz do niego w oparciu o włoską Wiki.
Członkowie Dywizji „Pinerolo” i pułku kawalerii „Aosta”, którzy dołączyli do greckiej ELAS, szybko mogli pożałować swojej decyzji. Lider ELAS, Stefanos Serafis, był fanatycznym komunistą oraz „greckim rasistą”, niezdolnym do kompromisu. Jednym z brytyjskich agentów współpracującym z ELAS był Anthony Quayle (https://pl.wikipedia.org/wiki/Anthony_Quayle). Wcale nie kochał włoskich renegatów, ale doradzał Grekom, by dali szansę Włochom. Niechętni przywódcy ELAS przydzielali misje Włochom, ale albo wybierali dla nich ekstremalnie trudne zadania, albo przy każdej okazji utrudniali ich wykonanie. Po kilku porażkach mieli już gotowy dowód na bezużyteczność Włochów i poczęli separować ich w małych grupkach, podstępem zabierając im broń. Później rozkradziono także ich wyposażenie, a następnie skierowano do pracy. Przez kolejne tygodnie traktowano ich jak niewolników. Podczas okupacji Włosi zamordowali ok. 9000 greckich cywili, komuniści nie zapomnieli tego i teraz traktowali ich z brutalnością. Z przyjściem mrozów partyzanci zabrali Włochom także ich mundury. Od października głodujący i marznący Włosi zaczęli umierać. Ryzykując życie Quale pomógł generałowi Infante i pomógł mu dostać się do południowych Włoch. (szybkie googlowanie pokazuję, że Quale raczej służył w Albanii…)
—————————————————————-
Włoska Wikipedia o Infante: W lipcu 1943 r. objął dowodzenie 24. DP „Pinerolo”, która pełniła zadania okupacyjne w greckiej Tesalii. 8 września żołnierze włoscy w Grecji dowiedzieli się o zawieszeniu broni z aliantami, a w przeciągu kilku następnych dni zostali rozbrojeni przez Niemców i internowani. Jednym z niewielu wyjątków była „Pinerolo”, która odpierała niemieckie ataki w rejonie Larissy. 12 września Infante, także dzięki mediacji misji brytyjskiej, zdołał zawrzeć umowę o współpracy z ELAS. Począwszy od 15 września przynajmniej 8000 żołnierzy z „Pinerolo” schroniło się w górach Pindos. Oddziały dywizji przeorganizowano w pułk TIMO („Truppe Italiane Macedonia Orientale”) i początkowo zostali zaangażowani w kilka akcji przeciwko Niemcom. Od końca października oddziały włoskie były rozbrajane i internowane w obozach Grevenà, Neraidai Karpenision, w ciężkich warunkach, które przyczyniły się do śmierci kilku tysięcy ludzi. Infante składał ostre protesty u brytyjskiej misji ws. traktowania żołnierzy włoskich, uzyskując tylko tyle, że Brytyjczycy wzięli na siebie dostarczanie aprowizacji dla Włochów oraz że małe ich grupki zostały zaangażowane w niewielkie akcje sabotażu.
Generał Infante wywarł dobre wrażenie na Brytyjczyków, którzy w czerwcu 1944 r. repatriowali go do Włoch i obsadzili na stanowisku zastępcy szefa sztabu (nowej armii włoskiej walczącej po stronie aliantów). Ocalali żołnierze Dywizji „Pinerolo” powrócili do Włoch po zakończeniu wojny.