MC.200 wchodzi do produkcji i służby
MC.200 sfotografowany na lotnisku, jednostka nieznana. Kontynuujemy historię tego myśliwca rozpoczętą wczoraj.
Tymczasem drugi prototyp przekazano w czerwcu 1938 r. do Centro Sperimentale (Ośrodek Doświadczalny) w Guidonia, gdzie oficjalne testy przeprowadzili mjr Ugo Borgogno oraz kpt. Franco Lucchini. W czerwcu 1938 r. drugi prototyp MC.200 stanął do lotów porównawczych ze swoimi konkurentami w konkursie Ministerstwa Lotnictwa. MC.200 został uznany za najlepszy ze zgłoszonych samolotów (zgłoszono jeszcze IMAM Ro.51 i Fiata G.50). Produkcję G.50 jako również spełniającego wymagania kontynuowano. Jesienią 1938 r. zakłady Macchi otrzymały zamówienie na dużą dostawę – 99 samolotów (zbudowane między czerwcem 1939 a marcem 1940 r., pierwszy seryjny MC.200 oblatano w maju 1939 r.), ogółem zbudowały 395 + 2 prototypy egzemplarzy. Od 24 lub 25 egzemplarza seryjnego stosowano śmigło Piaggio P.1001 w miejsce uprzednio używanego Fiat-Hamilton. Samolot produkowany był też przez zakłady Breda (556 sztuk) i SAI Ambrosini (200 sztuk). Ogółem do października 1942 r. powstało 1153 MC.200 w 25 seriach produkcyjnych.
Latem 1939 r. ponownie rozpisano konkurs na nowoczesny dolnopłat. W testach porównawczych MC.200 pozostawił w pokonanym polu Caproni-Vizzola F.5 (zaprojektowany przez F.Fabrizi, oblatany 19 lutego 1939, podobny do „Saetty”, z identycznym silnikiem), I.M.A.M. Romeo Ro.51, Aeronautica Umbra AUT.18 C (konstrukcja Felice Trojani, oblatany 22 kwietnia 1939), Reggiane Re.2000 oraz Fiata G.50. Konkurs spowodował, że w jednym czasie do produkcji trafił też Re.2000. MC.200 eksploatowany był w latach 1939-45. Oprócz już wymienionych cech charakteryzował się mocną konstrukcją, dzięki czemu samolot był odporny na trafienia oraz stabilnością podczas kołowania na ziemi, dzięki czemu nawet niedoświadczeni piloci nie mieli kłopotu ze startem i lądowaniem.
Pierwsze 30 MC.200 trafiły do 10. Gruppo 4. Stormo C.T. w sierpniu 1939 r. Piloci przyzwyczajeni do Fiata CR.32 przyjęli dolnopłat bardzo niechętnie, wydał on się wręcz niebezpieczny. Wobec tego nastąpiła wymiana z 6. Gruppo 1. Stormo C.T. Jego piloci otrzymali właśnie Fiaty CR.42, jednak uważali je za niewiele lepsze niż CR.32. Pilotów 6. Gruppo z Katanii uszczęśliwiono więc jako pierwszych nowymi MC.200. Do listopada 1939 r. do jednostek trafiło 32 MC.200. Do połowy 1940 r. samoloty te trafiły jeszcze do 54. Stormo C.T., jego dywizjony stacjonowały w Airasca k. Turynu i Vergiate k. Varese. (CDN.)
