Umocnienia pomiędzy Bardonecchia i Modane
Armia włoska podczas kampanii w Alpach Zachodnich w czerwcu 1940 r.:
1. Kanonier z 59. part. DP „Cagliari”.
2. Kapral z 89. pp DP „Cosseria”.
3. Sierżant z batalionu „Val d’Orco”, 4. pułku alpejskiego, Dywizji Alpejskiej „Taurinense”.
Nadal atakujemy Francję. Nadal celem jest miasto Modane, ale teraz zajmujemy się atakiem na nie od strony włoskiej miejscowości Bardonecchia.
W latach trzydziestych powstał w rejonie Bardonecchia rozbudowany kompleks fortyfikacji będący częścią Wału Alpejskiego. Także niektóre forty wzniesione w okresie Trójprzymierza zostały zmodernizowane i zintegrowane z nowym systemem defensywnym. Większość pozycji miała charakter ściśle obronny, więc niewiele z nich wsparło włoską ofensywę w czerwcu 1940 r. Rozlokowano tutaj działa 75mm/27 baterii B4 i B3 na Punta Quattro Sorelle (2 698 m n.p.m.; były to 619. i 612. baterie GaF), działa 149mm/35 w Forcie Bramafam (516. bateria GaF), oraz baterii Foens (211. GaF) i Jafferau (137. GaF). [W całym ataku Włoch na Francję należy zwrócić uwagę na brak ciężkiej artylerii po stronie atakującej]
Obrona francuska rozdzielona została na dwa sektory – Maurienne i Delfinato. W sektorze Maurienne różne dzieła fortyfikacyjne rozmieszczono pomiędzy Modane i dolinami ciągnącymi od przełęczy Col du Fréjus (2 542 m n.p.m.) i Colle della Rho (fr. Col de la Roue; 2 541 m n.p.m.). W Modane zlokalizowano forty Sapey, Replaton, Saint-Antoine i Sain-Gobain. Sapey uzbrojono w cztery działa kal. 75 mm, które mogły prowadzić ogień w stronę wszystkich przełęczy na granicy. Replaton posiadał cztery działa kal. 95 mm i dwa 155 mm. Dzieło Linii Maginota Saint-Gobain było uzbrojone w cztery moździerze kal. 81 mm, siedem podwójnych stanowisk ckm i siedem rkm. Podobny do niego był fort Saint-Antoine, posiadający dwa działa 75 mm, cztery moździerze 81 mm i pięć podwójnych stanowisk cekaemów. Ogień tych fortów miał blokować wszelki ruch drogą prowadzącą z Moncenisio.
Doliny prowadzące w stronę granicy blokowało dzieło Linii Maginota Lavoir, usytuowane w pobliżu sanktuarium Notre Dame du Charmaix. Na fortyfikację składało się pięć kazamat z sześcioma działami kal. 75 mm, czterema moździerzami kal. 81 mm i sześcioma stanowiskami podwójnych cekaemów, garnizon stanowiło 232 ludzi. W rejonie przełęczy Colle della Rho istniało wysunięte stanowisko obronne z cekaemami i erkaemami. W rejonie Col du Fréjus znajdowało się dzieło Pas du Roc z dwoma działami kal. 75 mm, czterema moździerzami kal. 81 mm i czterema stanowiskami podwójnych ckm. W niedalekiej odległości od niego zlokalizowano jeszcze pozycję Ouvrage d’Arrondaz, którą uzbrojono w broń maszynową. Okolicznych dolin broniły jeszcze pomniejsze wysunięte stanowiska obronne.
Wzdłuż doliny Valle della Clarée (fr. Vallée de la Clarée; najwyższy szczyt w okolicy Pointe des Cerces – 3.097 m n.p.m.) znajdowały się umocnienia sektora Delfinato: fort Olive (dwa działa kal. 75 mm), który kontrolował przełęcz Colle della Scala (fr. Col de l’Échelle; 1 762 m n.p.m.), wysunięte stanowiska obronne w dolinie Vallone des Acles oraz dzieła fortyfikacyjne na przełęczy Colle di Rochilles (fr. Col des Rochilles; 2 496 m n.p.m.) i w pobliżu miejscowości Valmeinier. Okoliczne doliny znajdowały się ponadto w zasięgu ognia dział kal. 155 mm fortu Télégraphe Saint Michel de Maurienne.
Na zachód od Moncenisio, w sektorze Bardonecchia, przeprowadzono szeroko zakrojone i złożone operacje. Już od 11 czerwca, w myśl dyspozycji wydanych przez Sztab Główny wykolejono w tunelu Frejus pociąg (o którym już było…). Niszczono także szyny kolejowe, by uniemożliwić ruch francuskich pociągów. Nie używano do tych celów ładunków wybuchowych ażeby nie spowodować zbyt dużych zniszczeń. Francuzi nie działali równie delikatnie, w rejonie Modane woleli wysadzić w powietrze tunel kolejowy, by zablokować go mogącym chcieć skorzystać z niego wojskom włoskim.
13 czerwca żołnierze włoscy wykonali pierwsze akcje ofensywne w rejonie pogranicza zmierzająca do opanowania szczytów użytecznych do obserwacji i mogących być sporą przeszkodą w perspektywie podjęcia szerzej zakrojonych operacji. Do walk doszło na górze Guglia Rossa (2.548 m n.p.m.; fr. Aguille Rouge), gdy piechurzy GaF instalowali tam cekaemy, które pozwalałyby im mieć pod ogniem przełęcz Colle della Scala; Francuzi zareagowali otwierając ogień artylerii, wystarczająco silny, by Włosi przerwali przygotowywać swoją pozycję. Na ostrzał odpowiedziała 58. bateria GaF z miejscowości Les Arnauds (1340 m n.p.m.), której dowódca uczynił to nie czekając rozkazów. W następnych dniach było podobnie, działalność patrolowa obu stron ściągała ogień artylerii.
Od popołudnia 16 czerwca akcje artylerii zostały zintensyfikowane, gdy odezwały się cztery działa 149mm/35 137. baterii GaF, którą rozmieszczono na górze Jafferau, obok starego fortu pamiętającego okres Trójprzymierza. Doszło do wymiany ognia z francuskim fortem Rochers des Olives (zlokalizowanym w Val Clarèe), który odpowiedział na włoski ostrzał Chalets des Thures (i innych celów w Val Clarèe). Pojedynek kontynuowano także po południu dnia następnego, gdy na wezwanie interweniowały także inne baterie. Działa 149mm/35 rozmieszczone w pobliżu Baulard wystrzeliły około 80 pocisków w stronę francuskiego fortu. Dopiero włączenie się do walki artylerii z włoskiego fortu Chaberton, która wystrzeliła ok. 40 pocisków, okazało się decydujące i francuska pozycja zamilkła.