C.V.33 od wewnątrz
Grafika przedstawiająca tankietkę C.V.33. Zajrzyjmy do wnętrza tego czołgu i sprawdźmy jak wyglądała służba w tym pudełku zapałek.
Przedział bojowy (przód i środek tankietki) i silnikowy były przedzielone stalową przegrodą. Kierowca siedział z prawej strony, do obserwacji terenu miał prostokątny otwór obserwacyjny. W warunkach bojowych otwór był przesłaniany pancerną klapą z dwiema szczelinami obserwacyjnymi. Dowódca-celowniczy kaemu siedział z lewej strony. Do celowania wykorzystywał niewielką pionową szczelinę obserwacyjną w jarzmie osłony kaemu. Na obu bokach kadłuba znajdowały się przysłaniane wewnętrzną klapką otwory obserwacyjne. W czasie jazdy do tyłu korzystano z dwóch kolejnych otworów obserwacyjnych.
W górnym pancerzu nadwozia znajdowały się dwa luki umożliwiające opuszczenie pojazdu. Luki znajdowały się bezpośrednio nad stanowiskami kierowcy i dowódcy. Były to odchylane do tyłu prostokątne klapy na zawiasach. W warunkach bojowych członkowie załogi opuszczając pojazd nie mieli więc żadnej osłony. W C.V. 33 i 35 we włazach znajdowały się okrągłe otwory, służyły one do mocowania peryskopów i wystawiania chorągiewek sygnalizacyjnych. W późniejszym okresie zaczęto montować prostokątne otwory zamykane przesuwanymi przesłonami,
W górnym pancerzu tylnej części znajdowały się dwa otwory techniczne i dwa wentylacyjne. Pierwsze zapewniały dostęp do silnika, były zamykane pokrywami z blachy pancernej. Otwory wentylacyjne zapewniały dopływ powietrza do przedziału silnikowego, chroniły je pancerne żaluzje. Duży prostokątny otwór techniczny znajdował się także w przedniej części nadwozia, zapewniał on dostęp do układu kierowania.
W przedziale bojowym ulokowano min. uzbrojenie, transmisję, układ kierowniczy oraz zbiornik paliwa (62 l). W drugim przedziale znajdował się silnik oraz chłodnica z wentylatorem. Także silnik i chłodnicę oddzielała stalowa płyta, dzieląc poniekąd pojazd na trzy przedziały. Na pancerzu nad przedziałem silnikowym przewożono trójnożną podstawę dla karabinu maszynowego, umożliwiała ona użycie broni na zewnątrz pojazdu. W porównaniu do C.V.29 zastosowano mocniejsze zawieszenie, lepiej spisujące się w trudnym terenie. Od 1935 r. tankietki modyfikowano do standardu C.V.33 II Tipo.
