Leksykon Uzbrojenia: CANT Z.1007bis “Alcione” (Zimorodek)
CANT Z.1007bis “Alcione” (Zimorodek):
Średni bombowiec. Obok SM.79 najważniejszy w Regia Aeronautica. Studia konstrukcyjne CANTa Z.1007 miały swe początki w 1935 roku, samolot zaprojektował Filippo Zappata. Prototyp z trzema silnikami Isotta-Fraschini Asso XI o mocy 825 KM każdy oblatano 11 marca 1937. Do października 1939 wyprodukowano pierwszą partię 34 samolotów, jednak te same silniki jak te użyte w prototypie okazały się za słabe. Z.1007 otrzymał zatem silniki Piaggio Asso XI o mocy 840 KM, ich uzbrojenie stanowiły 4 km kal. 7,7 mm. Podczas pierwszego etapu prób w locie zmieniono drewniane śmigła dwupłatowe na trójpłatowe metalowe śmigła firmy Piaggio, zmodyfikowano też chłodnice pod silnikami. Pierwsza partia samolotów otrzymała pierścieniowe chłodnice czołowe.
Przekonstruowano samolot do wersji z silnikami Piaggio, silniki znajdowały się w przebudowanych gondolach oraz dokonano istotnych zmian w konstrukcji kadłuba. Tak powstała główna wersja produkcyjna – Z.1007bis, rozmiarami przewyższała wcześniejszą Z.1007. Pierwszy samolot Z.1007bis był 35 płatowcem serii produkcyjnej. Jego oblot nastąpił w 1938 roku. Wraz z siedmioma następnymi maszynami przedseryjnymi przeszedł on cykl prób eksploatacyjnych. Samolot wszedł do seryjnej produkcji w zakładach CANT w Monfalcone. Produkcję prowadzono równocześnie na podstawie licencji przez IMAM w Capodichino. Konstrukcja płatowca była drewniana. Samolot mógł posiadać pojedyncze (trzy lub dwie pierwsze serie, chociaż w porównaniu z prototypem usterzenie poziome umieszczono w nich nieco niżej) bądź podwójne usterzenie pionowe o obrysie eliptycznym, zamontowane na końcach zupełnie nowego usterzenia poziomego o wyraźnym wzniosie (IV-IX seria, razem 440 samolotów). Samolot posiadał jedną górną wieżyczkę strzelecką Breda M lub Caproni-Lanciani Delta E, mieszczącą km kal. 12,7 mm.
Eksploatowany przez całą wojnę, także w ANR. Pierwsze samoloty dostarczono do 106 i 107 Gruppi z 47 Stormo na wiosnę 1940 roku. W momencie przystąpienia Włoch do wojny nie osiągnęły one pełnej sprawności bojowej. Maszyny tego typu biorą udział w nalotach na Anglię, jednak bez większych sukcesów. Na szerszą skalę użyto ich w Grecji w październiku 1940. Powszechnie używane były w Afryce, ZSRR i w basenie Morza Śródziemnego. 172 Dywizjon Rozpoznania Strategicznego, operujący w basenie Morza Śródziemnego, wykorzystywał samoloty tego typu do zadań bombowych i torpedowych. W późniejszym czasie jednostka dysponowała maszynami tego typu przystosowanymi do przenoszenia dwóch torped. Do 1942 roku wyprodukowano 464 samoloty typu Z.1007bis. Zbudowano 561 (526 ter i bis) samolotów wszystkich wariantów Z.1007.
CANT Z.1007 ter – wersja opracowana na początku 1943 roku. Zastosowano w nich silnik gwiazdowy Piaggio P.XIX o mocy 1150 (1175?) KM umożliwiający rozwinięcie prędkości 490 (500?) km/h. Zasięg samolotu wzrósł do 2250 km. Udźwig bomb zmniejszono do 1000 kg. Maksymalna masa startowa wynosiła 10 465 kg. Do końca wojny powstało 50 egzemplarzy tej wersji.
Cant Z.1007bis:
Załoga: 5 osób
Napęd: trzy 14-cylindrowe silniki dwugwiazdowe Piaggio P.XI R2C.40 o mocy 1000 KM każdy.
Prędkość maksymalna: na wysokości 4000 m 466 km/h (455 km/h na 4600 m)
Czas wznoszenia: na 6000 m w 16 min i 8 s; na 4000 m w 10 min i 30 s
Pułap: 8200 m
Zasięg: w locie z prędkością 380 km/h i maksymalnym wewnętrznym ładunkiem bomb – 1750 km, w normalnych warunkach 1795 km
Masa: 9396 kg (pusty samolot), 13 621 kg (maksymalna masa samolotu do startu)
Wymiary: rozpiętość – 24,8 m, długość – 18,35 m, wysokość – 5,22 m, powierzchnia skrzydeł – 75,0 m kw.
Uzbrojenie: 2 ruchome km kal. 12,7 mm Scotti lub Breda-SAFAT (umieszczone pojedynczo w górnej wieżyczce i dolnym stanowisku strzeleckim) i 2 ruchome km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm umieszczone na burtach
Maksymalny udźwig bomb: 1200 kg w komorze bombowej lub 1000 kg w węzłach zewnętrznych
Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 13 zdjęć CANTa Z.1007bis „Alcione”
