Siły włoskie zaangażowane w inwazję na Jugosławię
Tankietki L3 w wersji z miotaczem ognia (Lanciafiamme) na ulicach Fiume (obecnie Rijeka), początek inwazji na Jugosławię, kwiecień 1941 r. Za książką amerykańskiego historyka J.L. Ready:
Włoska 2. Armia Gen. Vittorio Ambrosio, wspierana przez 192 samoloty, wkroczyła z północno wschodnich Włoch w północno zachodnie rejony Jugosławii. Była ona podzielona na: V KA (Gen. di Div. Balocco), VI KA (Gen. di Div. Lorenzo Dalmazzo), XI KA (Gen. di Div. Robotti), Korpus Zmotoryzowany (Gen. di Div. F. Zingales) i Korpus Szybki (Gen. di Div. Federico Ferrari-Orsi).
V KA składał się z DP „Lombardia” + 137. Legion CC.NN. (Czarnych Koszul) i DP „Bergamo” + 89. Legion CC.NN, dodatkowo wpierały go trzy pułki Guardia alla Frontiera (straży granicznej).
VI KA składał się z DG „Assietta” + 17. Legion CC.NN., DP „Sassari” + 73. Legion CC.NN., i DP „Friuli” + 88. Legion CC.NN.
XI KA składał się z DG „Ravenna” + 5. Legion CC.NN., DP „Re” + 75. Legion CC.NN. i DP „Isonzo” + 98. Legion CC.NN. Dodatkowo wspierał go 3. Gruppo Alpini (odpowiednik pułku strzelców alpejskich) i cztery pułki straży granicznej.
Korpus Zmotoryzowany stworzyły: Dywizja Pancerna „Littorio”, DZmot. „Pasubio” i DZmot. „Torino” (nie do końca, były to dywizje piechoty przystosowane do przewozu za pomocą ciężarówek, tzw. divisione autotrasportabile, jednak transport był im jedynie przydzielany doraźnie).
Korpus Szybki stworzyły dywizje Celere (szybkie) „Eugenio di Savoia”, „Emanuele Filiberto” i „Amadeo Duca d’Aosta”. Te jednostki składały się z pułku bersalierów, dwóch pułków kawalerii, samochodów pancernych, tankietek L3, czołgów L6 i holowanej artylerii.
Większość tych jednostek była zielona, „Assietta” walczyła w Etiopii, ograniczone akcje w kampanii francuskiej prowadziły „Ravenna” i „Friuli”. Weteranami z Hiszpanii i Francji byli żołnierze Dywizji „Littorio”. Część bersalierów z „Emanuele Filiberto” i „Amadeo Duca d’Aosta” brała udział w inwazji na Albanię w 1939 r.
Włoscy żołnierze niebawem odkryli, że będzie to dziwna wojna. Jednostki złożone z Chorwatów witały ich jak wyzwolicieli, Słoweńcy albo walczyli, albo brali nogi za pas, a Serbowie walczyli nawet zębami i paznokciami. Dwa dni po inwazji Serbowie zaskoczyli Włochów, ich 6. Armia wdarła się do Albanii. Wojskami strzegącymi jugosłowiańsko-albańskiej granicy dowodził Gen. Ugo Cavallero. Znajdował się tutaj XIV KA (Gen. di Div. Vecchi) i XVII KA (Gen. di Div. Pafundi) i sektor „Librazid” (sector lub command w literaturze anglojęzycznej; Gen. di Div. Nasci).
XIV KA składał się z Dywizji Alpejskiej „Cuneense”, połowy DG „Puglie”, oraz 6. pułku kawalerii „Aosta”.
XVII KA składał się z DPanc. „Centauro”, DP „Marche” + 49. Legion CC.NN, DP „Messina”, drugiej połowy DG „Puglie”, 19. pułku kawalerii „Cavalleggeri Guide” i Raggruppamento CC.NN. „Diamanti” – 23., 28., 108., 115., 136. i 152. Legion CC.NN. oraz Legion „Skanderbeg” albańskich Czarnych Koszul.
Nasci dowodził DP „Arezzo”, DP „Pinerolo” i DP „Firenze” + 92. Legion CC.NN. Dodatkowo 7. pułk „Lancieri di Milano” (samochody pancerne), Brygada CC.NN. „Biscaccianti” (80. i 109. Legion CC.NN.), pułk piechoty „Brisotto”, pułk „Agostini” Milizia forestale (milicji leśnej, części MVSN) i 4. pułk cyklistów.
Z tych sił „Arezzo” i „Firenze” brały udział w inwazji na Albanię w 1939 r. Dywizje „Puglie”, „Arezzo”, „Pinerolo”, „Cuneense”, „Centauro” oraz Legiony 28., 109., 136. i 152. brały udział w walkach na froncie greckim. „Cuneense” i 28. Legion walczyły także we Francji. Cavallero mógł trzymać teren, ale to mogło pokrzyżować harmonogram inwazji na Jugosławię. Zamiast tego wpuścił przeciwnika na ok. 50 km od Scutari (Szkodra) i z zadowoleniem pozwolił bombardować ich 246 samolotom włoskim i 168 niemieckim.