Walki w rejonie przełęczy Maddalena
Kolumna czołgów lekkich L3 na jednej z alpejskich przełęczy. Przechodzimy do pasa natarcia włoskiej 1. Armii. Jest to już krótszy fragment działań w Alpach, ale bardzo intensywny.
Akcje ofensywne w pasie 1. Armii przełożono na 22 czerwca, by dać jej czas na przygotowanie się do ofensywy i przegrupowanie sił. 20 i 21 czerwca prowadzono jedynie aktywność patrolową. O 2.20 22. nadszedł fonogram z Grupy Armii Zachód, który nakazywał przejść do ofensywy wzdłuż całego frontu 1. Armii.
II KA (gen. Bertini) miał działać wzdłuż drogi przez przełęcz Maddalena: na skrzydłach nacierały dywizje alpejskie „Cuneense” (na północy) i „Pusteria” (na południu), a w centrum dywizje piechoty „Acqui” i „Forlì”. Bataliony II raggruppamento alpini (sektor dolin rzek Varaita i Pad), na skrajnym prawym skrzydle, oraz „Cuneense” miały ruszyć o 9.30 22. Pierwszym celem było opanowanie dna doliny Val d’Ubaye przez „Cuneense”, przez co ułatwiano „Forlì” marsz doliną Vallé de l’Ubayette (2 300 m n.p.m.). „Pusteria” miała naciskać doliną Jausiers, ułatwiając zadanie „Acqui”, której zadaniem było oczyścić drogę na Przełęczy Maddalena. Pierwszym celem było uchwycenie górnej części Val d’Ubaye, a następnie wzdłuż drogi z Przełęczy Maddalena dalszy marsz ku Barcelonnette (1115–2680 m n.p.m.) oraz dolinom Verdon, Var i Tineè.
Francuzi mieli na tym odcinku 64. Division d’Infanterie Alpine, 299. Règiment d’infanterie alpine, 4. Bataillon z 440. Règiment des pionners oraz 73. i 83. Bataillon Alpin de forteresse. Cennego wsparcia udzielała artyleria polowa i forteczna.
Dolina Val d’Ubaye aż do połowy XIX w nie była fortyfikowana. U zarania II WŚ miała już efektywny system obronny. Najważniejszym dziełem fortyfikacyjnym był Ouvrage Roche-la Croix: zbudowany w latach 1932-1940, posiadał opancerzone kazamaty artyleryjskie, w tym jedna posiadała obrotową pancerną wierzę z dwoma szybkostrzelnymi działami kal. 75 mm wz. 33.
Innym dziełem fortyfikacyjnym Linii Maginota było Ouvrage de Saint-Ours, które ukończono w latach 1930-1936. Fort zlokalizowano na prawym stoku doliny Vallé de l’Ubayette. W pobliżu granicy znajdował się zbudowany pod koniec XIX w fort Viraysse. Umieszczono go na 2772 m wysokości na szczycie o tej samie nazwie na prawym stoku Vallé de l’Ubayette, dzięki czemu górował nad miejscowością Larche (1606-3165 m n.p.m.) i przełęczą Colle Sautron, gdzie spotykały się szlaki łączące wioskę Saretto z Larche. Fort był uzbrojony w dwa przestarzałe działa Lahitolle 95 mm
Drugą linię obrony tworzyła twierdza Tournoux, którą zbudowano pod koniec XIX w do zablokowania Val d’Ubaye. Straciła na znaczeniu wraz z budową Linii Maginota, ale nadal znajdowały się tam działa i cenne składy amunicji. Podczas walk w 1940 r. jego bateria Caurres (cztery działa kal. 155 mm L De Bange wz. 1877) wystrzeliła ponad 500 pocisków ku włoskim kolumnom poruszającym się doliną Vallé de l’Ubayette.
22 czerwca, po uprzednim krótkim przygotowaniu artyleryjskim, rozpoczął się atak włoskiego prawego skrzydła. II Raggruppamento Alpini nie napotkał oporu. Dywizja Alpejska „Cuneense” trafiła na twardy opór wysuniętych pozycji francuskich, przed którymi zaporę ogniową postawiła artyleria. O 12.00 ruszyła DP „Forlì”, ale spotkał ją podobny los. Jedyne sukcesy odnotowano w rejonie dolin rzek Varaita i Pad. W pasie natarcia „Cuneense” sporym utrudnieniem okazały się intensywne opady śniegu, przez które szwankowały dostawy zaopatrzenia. Jedynie batalion „Saluzzo” zdołał wprowadzić na dno doliny Ubaye kilka swoich patroli. Dywizja „Ravenna” i I Raggruppamento Alpino (sektor doliny Vallée du Gesso), znajdowały się z dala od francuskich fortyfikacji, toteż wdarły się głębiej, docierając do Fontane w dolinie Vallée de la Roya.
Następnego dnia, gdy od godziny 4.00 do akcji weszła także Dywizja Alpejska „Pusteria”, włoskie natarcie osiągnęło największe natężenie, ale nie poszły za tym większe sukcesy. Na północy II Raggruppamento Alpini wdarł się na dolinę Ubaye, ale dalej natrafiono na silny opór francuskich fortyfikacji, który zatrzymał bataliony „Saluzzo” i „Borgo San Dalmazzo” z „Cuneense”; bataliony „Ceva” i „Dronero” spotkał ten sam los i zostały one wycofane na mniej eksponowane pozycje. „Forlì” nie zdołała przełamać obrony fortu Viraysse, a „Acqui” zdołała opanować jedynie najbardziej wysunięte punkty oporu w dolinie Ubayette. „Pusteria” posuwała się z mozołem. Oporu niemal nie napotykała DP „Livorno”, dzięki czemu dwa jej bataliony wdarły się w dolinę Val Tinée.
24 czerwca II KA intensyfikował swoje starania celem przebicia się ku wyznaczonym celom. Następnego dnia, gdy doszło do zawieszenia broni, korpus nadal próbował sforsować wysunięte pozycje pierwszej linii obrony.