Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
Lip
04

Stary przyjaciel Prima Longobardo

Slup HMS „Londonderry” (L 76 / U 76), jednostka flagowa eskorty konwoju SL. 115. Na dzisiaj planowana była włoska broń pancerna w Afryce, ale niektórych historii nie da się odpuścić…

Nocą z 14/15 lipca 1942 okręt podwodny „Calvi” spotkał się z U 130, który naprowadzał inne okręty Osi na konwój SL. 115. Był on eskortowany przez slupy „Lulworth”, „Londonderry”, „Bideford” i „Hastings”. Włoskim okrętem dowodził 41-letni capitano di fregata Primo Longobardo, który jak na dowódcę okrętu podwodnego, był już w podeszłym wieku, był już odwoływany z pierwszej linii, miał min. bezpieczną posadę w szkole broni podwodnej w Pola (Puli), ale zawsze składał podania o ponowne objęcie dowodzenia jednostką działającą na Atlantyku. Wcześniej zatopił na oceanie cztery frachtowce o sumarycznym tonażu 17.489 BRT.

Ta część w mocnym skrócie. Radionamiernik HF/DF na HMS „Lulworth” wykrył jakiś sygnał. Slup ruszył w stronę kontaktu i zapędził oba okręty podwodne pod wodę. Bomby zrzucono na Włochów, którzy opadli aż na 200 m i ostatnim wysiłkiem zdołali się wynurzyć. Na powierzchni okazało się, że działa tylko jeden diesel. Uszkodzone bliskimi eksplozjami było jedno z włoskich dział. Tradycyjnie okręt podwodny Regia Marina podjął walka na powierzchni (nie mógł zejść pod wodę; wystrzelił min. dwie niecelne torpedy) Brytyjczycy szybko skrócili dystans i przygnietli włoską załogę ogniem działek automatycznych i potem artylerii głównej. Na pomoście zginął Longobardo i jego zastępca. Okręt płonął, pokład był zasłany martwymi (zginęło 45 Włochów). Pod pokładem, sprawujący teraz dowodzenie, główny mechanik – capitano del Genio Navale Russo, nadzorował samozatopienie „Calviego”. Na pokład dokonała abordażu grupa brytyjskich marynarzy. Przez właz zszedł na dół kapitan marynarki Frederick William North i tam starł się wręcz z Russo, który walczył o posłanie swojej jednostki na dno. Celu dopiął, obaj zginęli tonąc wraz z okrętem…

Grupa abordażowa w porę odbiła, porzucając Northa. 35 Włochów znalazło się w wodzie. Teraz kontratakował U 130, wystrzelił niecelną torpedę i został przepędzony przez „Lulworth”, który zrzucił na niego bomby głębinowe. (tutaj sprostowanie informacji podanych przez Clay’a Blaira w jego monumentalnej „Hitlera Wojna U-Bootów” – U 130 zaatakował, gdy „Calvi” już zatonął, więc w żaden sposób nie pomógł Włochom w samozatopieniu ich okrętu, a Brytyjczycy owszem zrzucili bomby głębinowe, ale nie zabili przy tym żadnego włoskiego marynarza, wszyscy oni zginęli walcząc, zmasakrowani ogniem wroga).

I tutaj zaczyna się właściwa opowieść. Po czterech godzinach po włoskich rozbitków wróciły „Bideford” i „Londonderry”. Tym drugim dowodził komandor porucznik John Stanley Dalison, na pokład jego okrętu podjęto min. dwóch włoskich oficerów. Trzynaście lat wcześniej Dalison zawarł silną przyjaźń z włoskim oficerem… Primo Longobardo. Obaj wówczas byli oddelegowani no okręty stacjonujące w Chinach, Longobardo na kanonierkę „Sebastiano Caboto”, a Dalison na ciężki krążownik „Berwick”. Obaj oficerowie wymienili się wówczas podarunkami. Kiedy Dalison stanął naprzeciw dwóch oficerów uratowanych z „Calvi” wyciągnął z kieszeni srebrną papierośnicę i pokazał ją Włochom, było na niej wygrawerowane „Con molta amicizia, Shanghai 26.12.1929 – TV Primo Longobardo” (z wyrazami przyjaźni…). Brytyjczyk spytał, czy jego jeńcy nie znają czasem tego oficera. Włosi przeczytali grawer i pobladli odpowiedzieli: „Tak, znamy go. To był nasz dowódca”. Dalison starał się nie pokazywać swoich wilgotnych oczu…

Dalison miał przy sobie ową papierośnicę do końca swojego życia, bardzo ją lubił, traktując jako swojego rodzaju szczęśliwy amulet. W październiku 1949 r., podczas zawodów rybackich na jeziorze w pobliżu Renfrew w Kanadzie, Dalison stracił swoją ulubioną papierośnicę, która wpadła do wody. Została położona blisko krawędzi, wstrząs łodzi zrzucił ją do wody. Dalison bardzo się tym przejął, zostawił swoich znajomych i wrócił na ląd. Wsiadł do samochodu i ruszył w stronę Ottawy. Kilka minut później uderzył w drzewo i zginął na miejscu. Przyjaciel, który widział żywego Dalisona jako ostatni, powiedział, że jego twarz po śmierci zdawała się być zrelaksowana i zrezygnowana, „Jakby nareszcie odnalazł kogoś lub coś, co próbował od dawna odszukać”.

  • Posted on 4 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: włoska Regia Marina, włoskie okręty podwodne, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: Betasom, okręt podwodny Calvi, Włosi na Atlantyku, włoskie okręty podwodne na Atlantyku, Wojna na Atlantyku
Lip
03

Brytyjskie oczy w Betasom

Okręty podwodne „Calvi” (z prawej), „Finzi” (w środku) i „Tazzoli” podczas wyposażania w stoczni Cantieri Navali del Muggiano (La Spezia).

1 sierpnia 1941 „Calvi” (capitano di corvetta Emilio Olivieri) wyszedł w morze z Bordeaux. Przebywał na obszarze pomiędzy Wyspami Kanaryjskimi i Azorami, gdzie wykonał całkowicie bezowocny patrol. Po 21 sierpnia współpracował z innymi sommergibili i U-Bootami na wodach w pobliżu Gibraltaru, ale także bezskutecznie. 10 września powrócił do francuskiego portu.

Patrol jak patrol. Ciekawsza jest inna informacja. Brytyjska Secret Intelligence Service zdobyła informacje od swojego włoskiego szpiega, Laury D’Oriano, która z Bordeaux podawała wrogowi sygnały o wyjściu włoskich okrętów w morze. Na „Calvi” podczas tego rejs zastawiono pułapkę (szczegóły nieznane), ale zdołał jakoś przemknąć niezauważony. Na Włochów u ujścia Żyrondy (Bordeaux to port rzeczny) często czekały wrogie okręty podwodne i samoloty, ciekawe w ilu przypadkach nie było to efektem rutynowych działań Brytyjczyków…

  • Posted on 3 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: włoska Regia Marina, włoskie okręty podwodne, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: Betasom, okręt podwodny Calvi, Włosi na Atlantyku, włoskie okręty podwodne na Atlantyku, Wojna na Atlantyku
Lip
13

Pierwszy triumf sommergibile „Calvi”

Krążownik pomocniczy „Worcestershire” z którym w swoim trzecim patrolu na Atlantyku zmierzył się włoski okręt podwodny „Pietro Calvi” (fot. IWM A 17213). Wydarzenia tego rejsu:

TRZECI Patrol 3 grudnia – 31 stycznia 1941

3 grudnia „Calvi” (capitano di corvetta Giuseppe Caridi) opuścił Francję i skierował się na wody na zachód od Irlandii. Utworzył grupę wraz z pięcioma innymi sommergibili („Veniero”, „Emo”, „Bagnolini”, „Tazzoli” i „Nani”), która miała współdziałać z U-Bootami. Niebawem zginął pierwszy marynarz z załogi „Calvi”. W Bordeaux pozostał Angelo Farina (ur. 11.IX.1919 w Ozieri), być może był chory. Nocą 8/9 grudnia nad miasto nadleciało 29 „Wellington’ów” z 49., 115. i 149. Sqn. RAF i 15 „Whitley’ów” z 4th Group, ich celem była baza włoskich okrętów podwodnych. Straty materialne były niewielkie, poniesiono jednak pewne straty w ludziach, w nalocie zginął także Farina. Pechowca pochowano na cmentarzu niemieckiej marynarki w Talence.

11 grudnia „Calvi” osiągnął wyznaczony rejon, wcześniej przechodząc przez rejon silnej burzy. Duże fale zdeformowały kiosk, a tony wody dostały się do wnętrza kadłuba, powodując liczne awarie urządzeń elektrycznych, momentami zagrożona była pływalność okrętu. 12 grudnia zauważono statek nieznanej przynależności państwowej, idący z prędkością 7-8 w i zygzakujący. Przez większość dnia podążano za obiektem, jednak jeden z diesli przestał działać (w początkowym okresie bolączka sommergibili, diesle dławiły się, otwarty musiał pozostawać główny właz, a przez niego wdzierała się woda, tak źle i tak niedobrze…). Po południu zaprzestano pościgu, okazało się, że okręt ma duży wyciek ropy. 17. grudnia podążano za kolejnym odkrytym statkiem, ponownie nawala diesel.

Wczesnym rankiem 18 grudnia, przy wzburzonym morzu, którego stan się pogarszał, i ulewie, zaobserwowano frachtowiec płynący na zachód z wygaszonymi światłami. W rzeczywistości był to krążownik pomocniczy „Worcestershire”. O 5.35, w pozycji 54°14’ N i 19°34’ W, Włosi wystrzelili w jego stronę dwie torpedy. Obie okazały się niecelne, ruszono w pościg, ale ścigana jednostka był szybsza i dodatkowo zwiększyła prędkość, gdyż dostrzeżono z jej pokładu ślady torped w wodzie. „Calvi” zaczął pozostawać w tyle, także dlatego, że jeden z silników działał nieprawidłowo. W końcu Caridi kazał otworzyć ogień z działa znajdującego się na dziobie okrętu. Brytyjczycy odpowiedzieli tym samym, gorsza widoczność i prędkość spowodowały, że pościg stał się bezcelowy. Po wystrzelaniu 10 pocisków kal. 120 mm pozwolono „Worcestershire” oddalić się.

20 grudnia „Calvi” odnalazł brytyjski parowiec „Carlton” (5162 BRT, płynął z ładunkiem 6545 t węgla), który należał do rozproszonego konwoju OB. 260 (29 statków opuściło Liverpool 16 grudnia i kierowało się do Ameryki Północnej, 19. konwój został rozwiązany). Wynurzony „Calvi” został ostrzelany z karabinów maszynowych (prawdopodobnie to Włosi pierwsi otworzyli ogień artyleryjski), a „Carlton” próbował staranować napastnika. Tego było już za wiele dla Caridiego, zanurzył okręt, znajdując się w dogodnej pozycji do ataku odpalił o 14.00 (10.00?) cztery torpedy do frachtowca. Trafiony „Carlton” zatonął powoli na pozycji 54°30’ N i 18°30’ W, ok. 550 Mm na zachód od brzegów Irlandii. Licząca 35 osób załoga opuściła pokład na dwóch szalupach. Niestety, jedna z nich przewróciła się, zginęło 18 osób, w tym dowodzący statkiem kapitan. Druga szalupa, dowodzona przez pierwszego oficera, została odnaleziona 7 stycznia 1941 przez frachtowiec „Antiope”, do tego momentu przy życiu zostało już tylko czterech marynarzy z „Carlton”.

26 grudnia o 16.45, przy wzburzonym morzu, dostrzeżono na pozycji 54°50’ N i 18°57’ W frachtowiec szacowany na 10.000 BRT. „Calvi” zdołał podejść do celu i odpalić torpedę, później słyszano głośną eksplozję. Obiekt ataku uznano za uszkodzony lub zatopiony, brak jest jednak dowodów na sukces odniesiony tego dnia. Następnego dnia okręt był zmuszony obrać kurs na Francję. Do Bordeaux zawinął 31 grudnia, akurat trwały obchody związane z nowym rokiem. „Calvi” przez trzy miesiące przechodził naprawę uszkodzeń i prace konserwacyjne.

  • Posted on 13 lipca, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: Betasom, okręt podwodny Calvi, Włosi na Atalantyku, włoska broń podwodna
Sty
25

Najdłuższa operacja ratownicza podczas II Wojny Światowej

Królewski okręt podwodny „Calvi” sfotografowany z pokładu samolotu Luftwaffe podczas misji ratunkowej z grudnia 1941 r.

1 grudnia 1941 ciężki krążownik „Dorsetshire” pojawił się, dzięki informacjom wywiadu, w miejscu spotkania niemieckiego okrętu zaopatrzeniowego „Python” i okrętów podwodnych U-68 i UA. Załoga „Pythona” zatopiła swój okręt i przesiadła się do szalup ratunkowych. Wraz z nią byli ludzie z zatopionego wcześniej korsarza „Atlantis”, razem 414 marynarzy. U-68 i UA wzięły po 100-105 ludzi na pokłady, reszta podróżowała w 10 szalupach wziętych na hol. U-Booty ruszyły w długi, 5000-milowy, marsz do własnych baz. 5 grudnia rozbitków z szalup podjęły U-124 i U-129. Każdy okręt wiózł po 100 rozbitków, połowę na pokładzie, a połowę pod nim. Sytuacja nadal była niezwykle groźna. Dönitz zwrócił się w tej sytuacji o pomoc do Włochów.

Z bazy Betasom (francuskie Bordeaux) ruszyły cztery duże włoskie okręty, które pędziły na południe z pełną prędkością. Miedzy 16 a 18 grudnia sojusznicze okręty spotkały się w różnych miejscach wokół Wysp Zielonego Przylądka. Włosi przekazali U-Bootom paliwo, olej silnikowy i żywność. Przejęli też 254 osoby z załogi „Pythona” i „Atlantisa”. U-68 na „Tazzoli” przekazał 70 ludzi, U-124 na „Calvi” kolejnych 70, U-129 na „Finzi” podobną liczbę rozbitków, zaś UA na „Torelli” 50 ludzi. W drodze powrotnej „Torelli” został wykryty i obrzucony bombami głębinowymi przez niszczyciel lub korwetę, zdołał jednak wyjść cało z opresji i dostarczyć Niemców do Saint-Nazaire. Pozostałe okręty nie miały podobnych przygód. U-68 do Francji dotarł w wigilię. Była to najdłuższa operacja ratownicza podczas II Wojny Światowej, wszyscy rozbitkowie zdołali ocaleć. Strata okrętów zaopatrzeniowych „Python” oraz „Kota Pinang”, a także „Atlantisa”, w ciągu 16 dni spowodowała zawieszenie działań w rejonie Freetown i Kapsztadu.

  • Posted on 25 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: okręt podwodny Calvi, Sommergibili na Atlantyku, włoskie okręty podwodne II wojna światowa, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
Lis
02

Sommergibile „Calvi”

Widok na rufowe wyrzutnie torpedowe okrętu podwodnego „Calvi”.

  • Posted on 2 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: okręt podwodny Calvi, okręty podwodne typu Calvi, sommergibile Calvi, włoskie okręty podwodne
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top