Wojna Mussoliniego

Zacznijmy od rzeczy optymistycznych. Książka od wtorku jest w drukarni. Obiecano mi, że egzemplarze dla przedpremierowiczów powinienem otrzymać w przyszłym tygodniu i natychmiast zacznę proces zbierania pieniążków i wysyłki książki (na obecną chwilę mały znak zapytania należy postawić przy kosztach wysyłki, ale o tym w punkcie 2.). Przy czym w przyszłym tygodniu może się nie udać ruszyć z tematem, bo w czwartek mam mały wyjazd i nadal zależę od drukarzy. Zapisy są oczywiście otwarte, więc zapraszam do pisania w komentarzach, na PW i e-mail: marek.sobski@interia.eu (to ostatnie zwłaszcza dla czytelników bloga). Jeszcze niecałe 50 egzemplarzy musi znaleźć swoich nabywców i cały projekt wyjdzie finansowo na zero. Oficjalną premierę wyznaczam na środę 7 sierpnia! Jest to termin ostrożny i nic nie powinno go zakłócić. Wtedy ukaże się informacja o pełnej dostępności książki z krótkim już tylko jej opisem i spisem treści.

Nadal optymistycznie: po pierwsze czuję się zobowiązany w każdym tygodniu przygotować pięć wpisów na dobrze znanym już poziomie (oczywiście jakieś wakacje się pewnie przydarzą). Jednak prawdziwą stawką pomyślnej sprzedaży „Betasom” jest co innego: 300 egzemplarzy sprzedanych = Afryka Wschodnia (tom 1) ukaże się w podobnej formie, 500 = to już jest duży sukces i poważnie pomyślimy nad wydrukiem Afryki w wyższym nakładzie z kolorowymi mapami (kolor = wyższy koszt wydruku, ale większy nakład = mniejszy koszt, więc książka będzie w podobnej cenie), 500+ (czyli dodruk) = Afryka z kolorowymi mapami i wkładką zdjęciową. To jest prosty rachunek ekonomiczny, a ja za wszelką cenę nie chcę, by koszty książki przekroczyły 60 zł/szt. Większy nakład to większe pole manewru dla mnie (a bardzo duży nakład = spadek ceny, nawet pomimo dodania map i zdjęć). Ale należy zacząć od popytu.

Pieniążki zarobione na sprzedaży „Betasom” przede wszystkim pozwolą mi poświęcać się dalej mojej pasji, czym mam nadzieję sprawić także Wam przyjemność. Z powodu kłopotów ze zdrowiem (punkt 14.) muszę pracować ekonomicznie (6 godzin każdego dnia, także w weekendy, w tym czasie powinienem także napisać wspomniane 5 wpisów). Od początku nie ukrywałem, że jest to książka-cegiełka na dalsze działanie Wojny Mussoliniego i wsparcie dla mojej osoby, niniejszym uczulam, że owszem jest to uwzględnione w cenie (co do ceny patrz punkt 1.). W żadne pisanie „nocami, przy mrugającej lampce, szklaneczce whiskey, w zadymionym pokoju, aż pierwszy kogut nie przywoła mnie do szarej rzeczywistości” nie wierzę. Jest to natomiast ciężka, codzienna praca od samego rana i liczę na Wasze zrozumienie – muszę zarabiać, by móc kontynuować moje dzieło. Ponadto pieniążki przeznaczę na wszystkie opłaty związane z działaniem bloga. No i może rzecz najważniejsza: chcę pisać książki konkurencyjne wobec wszystkiego, co możecie dostać na rynku wydawniczym, nie tylko polskim. A to wymaga ogromnych nakładów na literaturę. Dla przykładu, do Afryki Wschodniej w pierwszej kolejności chcę kupić te dwie prace:

http://www.libreriamilitare.com/prodotto.php?id_prod=63807&id_cat=212 (południowoafrykańska pancerka, koszt 75 euro + bardzo droga przesyłka)

https://www.libreriauniversitaria.it/pai-polizia-africa-italiana-1936/libro/9788895038360 (Policja Włoskiej Afryki, 89,90 euro + wysyłka)

Jeszcze w ramach uzasadnienia mojej prośby o wsparcie muszę napisać o tym, jak wygląda rodzimy rynek wydawniczy. O „Betasom” rozmawiałem z czterema wydawcami, generalnie panuje zasada: tanio kupić („wie Pan, Włochy mały nakład, więc możemy dać 2000 zł netto”… gdzie koszt materiałów to lekko licząc „piątka”. Sprzeda się? To zrobi się dodruk, ale autor prawa już oddał, więc może żyć satysfakcją z sukcesu wydawnictwa) i drogo sprzedać. Każdy by tak chciał, bardzo to wygodne. Ostatecznie tylko z jednym wydawcą wypracowaliśmy kompromis o podziale rynku na polski i zagraniczny (patrz punkt 13.). Ale są i jeszcze przypadki skrajne, jak z moją pierwszą książką: nie dostałem umowy, honorarium jednostronnie renegocjowano o 2/3 wartości na moją niekorzyść, a i to dostałem po dwóch latach (podobnież było z drugą i trzecią książką, a o honoraria za artykuły tamże wydane walczy mój adwokat i tu mamy kolejny hit: wydawca na przedsądowe wezwanie do zapłaty odpisał, że… pism nie wydaje, a ze mną nigdy nie współpracował). Została mi tylko współpraca z Magnum X, choć bardzo wartościowa, profesjonalna i bez nieprzyjemnych „przygód”, to jednak jest to zdecydowanie zbyt mało, by oprzeć na tym moją przyszłość. Stąd pomysł samowydruków. Te mają jeszcze jeden ogromy plus: nie muszę oglądać się na to, co wydają wydawnictwa. Napoleon V wydał „Burzę nad Morzem Śródziemnym” prof. M. Franza. Zgłaszając się teraz z tematem Regia Marina w działaniach na Morzu Śródziemny do dowolnego wydawnictwa usłyszę zapewne: Panie było niedawno, temat spalony na lata. A ja uważam, że praca prof. Franza ma sporo mankamentów i jestem w stanie przygotować coś niezwykle konkurencyjnego. Wydanie własnym nakładem jest wtedy jedyną drogą.

Jestem autorem, który nie tylko sobie bloguje. Zbliżam się do pułapu 100 publikacji (http://wojna-mussoliniego.pl/?page_id=1951) i jako autor mam nadal wielkie ambicje i przekonanie o jakości własnej pracy, a także świadomość, że nadal wiele ciężkiej harówki i nauki przede mną. Dlatego nie chcę, by ktoś podchodził do zakupu publikacji wydanych własnym nakładem na zasadzie „a dam mu za tę książkę, może się do czegoś nada, a on niech sobie klepie te swoje wpisy”. To jest książka napisana w zgodzie z wszystkimi zasadami reprezentowanej przeze mnie dziedziny nauki, prawdziwa publikacja historyczna, i od „Betasom”, oraz wszystkiego, co pójdzie za nią, NALEŻY WYMAGAĆ! Ja tą książką chcę pokazać, że można wydać rasową pracę, ale odciąć się od naszego chromego rynku wydawniczego (nie zawsze ta sytuacja jest też winą wydawców, oni też mają swoje kłopoty, w tym ogromne długi kolporterów – ja to rozumiem, ale zbytnia wyrozumiałość skończy się dla mnie śmiercią głodową). Jedyne czego pragnę to z wolną od złych myśli głową skupić się na pracy dla Was!

Czemu mielibyście wybrać mnie, a nie pewnie w wielu elementach (choć głównie wizualnych) doskonalsze propozycje wydawnictw? Musicie sobie zadać pytanie, czy zawsze jesteście traktowani poważnie, a za wasze pieniądze otrzymujecie produkt wysokiej jakości. Więc jako przykład opowiem Wam pewną historię (obawiam się, że jej myślą przewodnią jest: „Włosi, Włosi, kto to będzie po mnie sprawdzał, przepisze się cokolwiek…”). Otóż cofamy się do roku 2003, Pan Jacek Solarz wydaje w wyd. Militaria książkę Afryka Wschodnia 1935-1941. Znajdujemy tam taki fragment (s.56): „Włosi bronili się niezbyt energicznie i częściej myśleli o tym, jak dotrzeć do portów położonych nad Oceanem Indyjskim i tam wsiąść na statki, niż o walce z Anglikami. Ucieczka nie była wcale prostą sprawą. 12 lutego włoski transportowiec „Leonardo da Vinci” próbował z Mogadiszu przedrzeć się na Madagaskar opanowany przez oddziały Vichy, ale został skutecznie ostrzelany przez brytyjski krążownik. Inny okręt – niszczyciel „Ascari” – został zaatakowany przez dwupłatowe Hawker „Hartbeeste” z 40. Dywizjonu SAAF-u i w płomieniach musiał zawrócić do portu. Mniej szczęścia miał okręt „Moncalieri”, który został zatopiony. Sukces ów jest wart odnotowania głównie z tego powodu, że został osiągnięty za pomocą przestarzałych samolotów, z których tylko dwa zostały zestrzelone”. Nadchodzi rok 2016 i w pierwszym tomie wspomnianej pracy prof. Franza na s. 408 mamy prawie to samo, tylko, że „Monacalieri” okazuje się niszczycielem. Informacja, jak informacja, no i co z tego? Ano to:

Po pierwsze: Ci Anglicy to rozumiem, że jakiś skrót myślowy – Somali Włoskie atakowały brygady z Kenii, Złotego Wybrzeża i Związku Południowej Afryki, nie okrętowano żadnych wojsk ani w Mogadiszu, ani Kismaju. „Da Vinci” uciekał z Kismaju, nie Mogadiszu (ale to szczegół). Niszczyciel „Ascari”… ja nie wiem skąd ktoś wytrzasnął ten absurd, po 10 czerwca 1940 roku w portach Oceanu Indyjskiego nie stacjonował żaden okręt wojenny Regia Marina, „Ascari” nigdy nie miał związków z włoskimi koloniami (no poza nazwą, oznaczającą żołnierza kolonialnego), a zatonął za sprawą min 24 marca 1943 r. próbując przedrzeć się do Tunezji. Żaden „Moncalieri” (zwłaszcza okręt) nie został zatopiony na żadnym akwenie świata ani w lutym, ani w marcu 1941 roku. Parowiec (nie niszczyciel!) „Moncalieri” (5267 BRT) znajdujemy dopiero na liście jednostek samozatopionych w Massawie w kwietniu 1941 roku (więc na Morzu Czerwonym, nie Oceanie Indyjskim)…

—————————————————————————–

No to wreszcie przejdźmy do szczegółów dotyczących samej książki „Betasom”.

1. Cena: 57 zł (w kosztach jest wydruk, podatek dochodowy, koszt korekty i redakcji, wsparcie graficzne – okładka – i przy składzie, pieniążki dla mnie).

2. Wysyłka: wzorcowo chciałby żeby była to koperta z bąbelkami odpowiednia do formatu książki, przesyłka wysłana Pocztą Polską (punkt pocztowy mam w bloku, trzy piętra niżej), listem ekonomicznym, z potwierdzeniem nadania i odbioru. Książka przyjedzie niezniszczona i mamy pewność, że w ogóle dotrze. Dokładne koszta podam po zważeniu gotowego egzemplarza. Doprecyzuję też koszty wysyłki na terenie Polski, Europy i nawet dalej. Jestem w stanie pójść Wam na rękę i zmodyfikować sposób wysyłki, jeśli będą takie życzenia. Odbiór osobisty na terenie Zielonej Góry (lubuskie), nawet specjalnie przejdę się na spacer, jest to do umówienia.

3. Jak kupić? Na chwilę obecną: zgłosić zainteresowanie w komentarzu w dowolnym wpisie na Wojnie Mussoliniego (odezwę się i potwierdzę), wysłać mi PW lub e-mail: marek.sobski@interia.eu. Po premierze powinna się ona także pojawić na Allegro i E-Bayu. Tak, można nabyć więcej egzemplarzy. Tak, możemy porozmawiać o wprowadzenia jej do oferty księgarni – zapraszam do kontaktu.

4. Korekta i redakcja: Grzegorz Antoszek (historyk, rekonstruktor i redaktor związany z portalem Historia.org.pl. Zawodowo zajmuje się redakcją i korektą książek historycznych. Znany jest także z działalności fotograficznej w autorskim projekcie Moldaw Reenacting Photography).

5. Oprawa: miękka (twarda to już duży koszt).

6. Format: B5 (dość pojemny, ładny dla oka).

7. Stron: 199.

8. Druk i oprawa: Drukarnia Braci Dadyńskich
65-783 Zielona Góra, ul. Prosta 21

9. ISBN: 978-83-953832-0-5

10. Zdjęcia: w książce brak (przez wzgląd na potrzebę ich zakupu z archiwów, a to znacznie podniosłoby koszta). We wstępie do książki znajdziecie link do galerii na moim blogu, gdzie umieszczone zostaną zdjęcia dla tematu.

11. Nakład: 500 egzemplarzy z nieograniczoną możliwością dodruku (wbrew wcześniejszym zapowiedziom – cenę za dodrukowane egzemplarze chciałbym utrzymać na stałym poziomie, nawet przy pewnych stratach finansowych dla mnie, musimy sobie ufać i wypracować pewien schemat, choćby to, ile ostatecznie egzemplarzy należy drukować).

12. Wersja elektroniczna: na obecną chwilę nie mam w planie ze względu na piractwo.

13. Inne wydanie tej książki: Po polsku książka będzie tylko i wyłącznie wydana przeze mnie. Z wyd. Stratus rozmawiamy o wydaniu jej skrótu w języku angielskim (bardzo znacznego – z książki zostanie ok. 3/5 obecnej treści, albo inaczej z 515 000 znaków wypada 206 000, czyli ponad 4,5 standardowego -12 stron każdy, 54 ogółem – artykułu w pismach pokroju TWH, Militaria, MSiO czy podobnych. To już będzie dość nudne: Okręt X wypłynął, dopłynął, wystrzelił torpedy do statku Y, trafił, zawrócił, dopłynął do bazy i hop kolejny patrol. A cena oczywiście „europejska”, by nie być gołosłownym, książka o podobnej tematyce: http://stratusbooks.com.pl/sklep/index.php?p104%2Caustro-hungarian-submarines-in-wwi – ale wybór jest, jeśli ktoś będzie sobie życzył po angielsku, to oczywiście polecam).

14. Książka z autografem: zamierzam podpisać każdą książkę, uważam, że tak wypada. Książki kupujemy często w prezencie, więc będzie to tylko moje imię i nazwisko lub parafka, data etc. I tutaj rodzi się największy dla mnie kłopot. Raz, że bazgrzę (nawet mało powiedziane), to jeszcze ostatnio nie najlepiej z moim zdrowiem i momentalnie wręcz dramatycznie trzęsą mi się ręce, a im bardziej się chce, tym czasem bywa trudniej nad tym zapanować. Najpewniej jest to coś na tle nerwicowym, ale trochę odbijają mnie między sobą neurolog, psycholog i psychiatra, a w poniedziałek mam rezonans magnetyczny, bo to może być też coś dużo poważniejszego. Przez ostatnie kilkanaście lat nic nie chciało iść, jak planowałem, schrzaniło mi się wiele spraw, były bardzo ciężkie wydarzenia, w tym te najsmutniejsze w naszym ludzkim życiu, a gwoździem do trumny jest wspomniany spór sądowy z moim pierwszym wydawcą. Suma sumarum wszystko to zebrane do kupy rozbiło mnie psychicznie. Postaram się podpisać wasze książki najładniej, jak się da, a tego pisania jest jeszcze więcej – adres na kopercie, potwierdzenie nadania i odbioru, a polecono mi jeszcze ręcznie prowadzić ewidencję sprzedaży, na wszelki wypadek jakby urząd skarbowy miał jakieś wątpliwości. Wolałem tylko uprzedzić, by nie robić za jakieś wydarzenie, by nikt nie poczuł się zlekceważony, by nie musiał się domyślać, co jest powodem tych koślawców. Bardzo trudno mi się z tego tłumaczyć publicznie, jest to sprawa wstydliwa. Ale trzeba wziąć życie za bary i pokonać słabości. Myślę, że nic mi bardziej nie pomoże niż sukces książki, za czym pójdzie uspokojenie całej sytuacji wokół mnie (i może nareszcie jakieś wczasy!).

Pozdrawiam,

Marek Sobski