Wojna Mussoliniego

Fiat BR.1:

Wariant Fiata BR (powstałego kilka lat przed powstaniem Regia Aeronautica). Konstrukcja pochodziła z 1923 roku. Zastosowano w nim po raz pierwszy stójki między skrzydłami w kształcie W, podwozie o większym rozstawie kół i niezależnie zawieszonych kołach. Wymieniono także czołową chłodnicę silnika A.14. Samolot charakteryzował się lepszymi osiągami i większym udźwigiem bomb – wyniósł ładunek o masie 1500 kg na wysokość 5516 m.

Fiat BR.2:

Dwumiejscowy bombowiec dwupłatowy. Samolot oblatano w 1925 roku. Miał wzmocnioną strukturę, nowe i udoskonalone podwozie, bogatsze oprzyrządowanie i zwiększoną pojemność instalacji paliwowej.

Napęd: 12-cylindrowy silnik widlasty Fiat A.25 o mocy 1090 KM
Prędkość maksymalna: 240 km/h
Pułap: 6520 m
Zasięg: 1000 km
Masa: 2646 kg (pusty samolot), 4195 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 17,3 m, długość – 10,66 m, wysokość – 3,91 m, powierzchnia skrzydeł – 70,22 m kw.
Uzbrojenie: dwa km kal. 7,7 mm – jeden zabudowany na stałe strzelający do przodu i jeden zabudowany obrotowo w tylnej kabinie
Udźwig bomb: do 720 kg

Fiat BR.3:

Pochodził z 1930 roku. Zmodernizowano silnik A.25, udoskonalono i wzmocniono podwozie, dodano radiostację pokładową i kamerę panoramiczną.

Fiat BR.4:

Samolot oblatano w 1934 roku. Został całkowicie przekonstruowany, miał tunelową chłodnicę, zachowano silnik A.25 i niezależne zawieszenie kół, które osłonięto dużymi owiewkami.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 5 zdjęć Fiatów BR.1, BR.2 i BR.3

Caproni Ca.314:

Wyprodukowano ok. 500 maszyn tego typu. Niewiele różnił się od Ca 313. Używany także przez Lotnictwo Morskie.

Ca.314C – zapewniał bliskie wsparcie siłom lądowym, w tym celu wyposażono go w dwa km kal. 12,7 mm podwieszone pod skrzydłami. Kosztem zapasu paliwa zwiększono też udźwig bomb. Większość maszyn tej wersji miała silniki Delta RC.35I-DS. serii III o mocy 780 KM.

Ca.314A – lub inaczej nazywany Ca.314Sc („Scorta” – eskortowy) był maszyną do eskorty konwojów i morskich zadań patrolowych. Wersja ta weszła do służby w 1942 roku, w związku z trudnościami wytwórni dostawy były nieliczne i nieregularne.

Ca.314B lub Ca.314-RA – był bombowcem torpedowym przenoszącym jedną torpedę o masie do 900 kg, bombę 500 kg albo dwie bomby po 250 kg.

Ca.314G – był najsilniej uzbrojony, ale nadmierny ciężar wpłynął na obniżenie jego osiągów.

Dane dla wersji Ca.314A (morski samolot eskortowy, patrolowy i bombowy):
Załoga: 3 osoby
Napęd: dwa wiszące widlaste silniki Isotta-Fraschini Delta RC 35I-DS. serii II o mocy 730 KM
Prędkość maksymalna: 395 km na wysokości 4000 m
Prędkość przelotowa: 320 km/h na wysokości 4500 m
Początkowa prędkość wznoszenia: 243 m/min
Pułap: 6400 m
Zasięg: 1690 km
Masa: 4560 kg (masa pustego samolotu), 6620 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 16,65 m, długość – 11,8 m, wysokość – 3,7 m, powierzchnia skrzydeł – 39,2 m kw.
Uzbrojenie: dwa skierowane do przodu nieruchome km Scotti/Isotta-Fraschini kal. 12,7 mm w nasadzie skrzydeł, jeden ruchomy km Scotti/Isotta-Fraschini kal. 12,7 mm w grzbietowej wieżyczce Caproni-Lanciani Delta E, skierowany do tyłu ruchomy km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm pod kadłubem
Ładunek bomb: do 300 kg w komorze bombowej albo do 320 kg bomb na zaczepach zewnętrznych pod kadłubem.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 6 zdjęć różnych wersji Ca.314

Caproni Ca.313:

Najważniejsza dla Włochów wersja, oblatywana 22 grudnia 1939. Prototyp był zmodyfikowanym Ca.310 z zabudowanym silnikiem Isotta-Fraschini Asso 120 IRCC40, dodano też mocniejsze uzbrojenie. Pierwszą odmianą seryjną był Ca.313RPB.1 od „Ricognizione, Pattugliamento, Bombardamento” (rozpoznanie, patrolowanie, bombardowanie). Wszystkich wersji Ca.313 wyprodukowano w sumie 271 sztuk.

Wejście Włoch do wojny przeszkodziło dostawie maszyn do Wielkiej Brytanii (mimo iż jeszcze w marcu 1940 zyskało niemiecką aprobatę!) (oznaczenie – Ca.313B), Francja (Ca.313F) otrzymała zaś ledwie 5 egzemplarzy. Pozostałe zaś trafiły do Regia Aeronautica. Ca.313S trafiły do Szwecji, pierwszy z nich w listopadzie 1940. Do początku 1941 roku Szwedzi otrzymali 84 maszyny tego typu. Przy okazji lotu z Włoch do Szwecji wyszły na jaw mankamenty nękające wszystkie Ca.313 i Ca.314 – awarie silników i instalacji, dwie maszyny uległy katastrofie, kilka innych lądowało przymusowo. Wadą Ca.311 był błąd konstrukcyjny, wskutek którego przewody paliwowe umieszczono tuż przy rurach wydechowych silników, toteż najmniejszy wyciek paliwa powodował pożar w powietrzu.

Po zrealizowaniu szwedzkiego zamówienia Caproni rozpoczął dostawy wariantu Ca.313RPB.2 dla rodzimego lotnictwa. Dostawy wstrzymano po dostarczeniu 60 maszyn. W Regia Aeronautica Ca.313 służyły do osłony konwojów, jako samoloty torpedowe i lekkie bombowce. Samolot dobrze sprawdził się w Rosji.

Ca. 313G: W 1940 roku zainteresowanie samolotem wyraziła Luftwaffe, gdzie miał służyć do szkolenia. W 1941 roku dostarczono Niemcom trzy prototypy, w zasadzie identyczne z Ca.131RPB.2 z wyjątkiem wyposażenia i obrysu dzioba kadłuba. W 1943 roku Niemcy zamówili 905 tych maszyn. Do wstrzymania produkcji w 1944 roku Luftwaffe otrzymała tylko 16 egzemplarzy. Rozważano nawet uruchomienie licencyjnej produkcji w Rzeszy z oznaczeniem Ca.315.

Ca.313RA – („Ricognizione Aerosilurante” – rozpoznawczo-torpedowy). Drugą partię 60 samolotów zamówionych jako Ca.131RPB.2 wykonano w nowym standardzie, wkrótce przemianowanym na Ca.314. Do prób nowej konstrukcji wykorzystano 7 samolotów przebudowanych na Ca.313RPB/S, instalując im pod kadłubem zaczepy dla torpedy kal. 450 mm.

Napęd: dwa silniki Isotta-Fraschini Delta RC 35 o mocy 650 KM każdy
Prędkość maksymalna: 435 km/h
Uzbrojenie: karabiny maszynowe 12,7 mm i 7,7 mm
Udźwig bomb: 500 kg

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 11 zdjęć Caproni Ca.313

Dzisiaj króciutko o samolocie, który nie odegrał większej roli w zmaganiach Regia Aeronautica. Oczywiście w kolejnych dniach pojawią się następne wpisy!

Caproni Ca.312:

Dwa Ca.310 zostały przebudowane przez zabudowę silników Piaggio P.XVI RC35 o mocy 660 (700?) KM współpracujących ze śmigłami trójłopatowymi. Tuzin samolotów zamówionych przez Norwegię trafił do włoskich sił powietrznych. Produkowany był także na eksport do Szwecji i Francji.

Ca.312M – wersja z długim dziobem budowana jako maszyna do szkolenia załóg.

Ca.312bis – planowana odmiana eksportowa dla Belgii, nie powstał nawet prototyp.

Ca.312IS – także nie zbudowano nawet prototypu. IS od „Idro Silurante” – wodnosamolot torpedowy.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica

Ten tydzień to kolejne samoloty Regia Aeronautica, kolejna biografia, a dodatkowo muszę poświęcić kilka słów brytyjskiemu (pseudo) historykowi Antonemu Beevorovi – ale o tym co mnie tak wzburzyło jutro.

Caproni Ca 311:

Dwusilnikowy lekki bombowiec Caproni Ca.311 wykorzystywany był do zwiadu, jako samolot sanitarne, transportowy, ale też jako maszyna szturmowa i bombowo-torpedowa. Prototyp Ca.310bis służył jako samolot doświadczalny dla Ca.311. Nowy samolot niewiele różnił się od poprzednika. Pierwszy lot nowej maszyny odbył się 1 kwietnia 1939. Samolot miał oszklony dziób, jednak pole widzenia było zniekształcone, dlatego też powrócono do poprzedniej wersji. Dodano też wieżyczkę górnego strzelca tuż za miejscami pilotów. W 1940 roku Ca.311 zaczął zastępować dwupłaty typu Meridionali Ro.37, proces ten trwał jeszcze w 1941 roku. Zbudowano 320 tych samolotów dla Włoch oraz 15 dla Jugosławii. Ca.311 stanowił wyposażenie niemal wszystkich grup obserwacyjnych (za wyjątkiem dwóch) Regia Aeronautica, samoloty te działały tak w Rosji jak i w Afryce.

Ca.311M – (M – modyficato, zmodyfikowany). Większość maszyn przebudowano do wariantu Ca.311M, wyposażony był w odstopniowany wiatrochron. Powrócono też do poprzedniej konfiguracji dzioba.

Uzbrojenie (wersji M?): podwójny km kal. 7,7 mm w grzbietowej wieżyczce strzeleckiej Caproni Lanciani wspomagany przez dwa podobne km: strzelający do przodu, zabudowany na stałe u nasady lewego skrzydła oraz strzelającego do tyłu – w dolnym luku kadłuba.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 9 zdjęć Caproni Ca.311

Caproni Ca 310 do Ca 314:

Rodzina lekkich dwusilnikowych samolotów. Spełniały zadania rozpoznawcze, transportowe, bombowe, szkolne oraz bliskiego wsparcia. W następnych latach powstało wiele wersji produkowanych w dość krótkich seriach.

Caproni Bergamschi Ca.310 „Libeccio” (wiatr południowo-zachodni):

Prototyp został oblatany w kwietniu 1937. W porównaniu do Ca.309 miał zmienioną przednią część kadłuba i chowane w locie podwozie. Miał to być wersja eksportowa, włoskie lotnictwo zamówiło jednak krótką serię w celu przeprowadzenia testów. W latach 1937-39 dostarczono ogółem 161 maszyn.

16 Ca.310 wysłano w lipcu 1938 do Hiszpanii, gdzie przeszły próby eksploatacyjne w składzie eskadry rozpoznawczo-bombowej włoskich sił ekspedycyjnych. Samolot miał spełniać zadania rozpoznawcze, aczkolwiek w Afryce Północnej używano go jako samolotu szturmowego, bez większego powodzenia.

Zamówienia na samolot złożyły Jugosławia, Norwegia, Peru i Węgry. Większość odbiorców wkrótce odkryła, że realne osiągi samolotu są dalekie od oferowanych. Norwegia zrezygnowała po odebrani 4 egzemplarzy na rzecz Ca.313 (nie dotarły przed niemiecką inwazją i trafiły do Regia Aeronautica). Węgrzy byli równie niezadowoleni, w 1940 roku zwrócili producentowi 33 egzemplarze. Po remoncie samoloty te trafiły do 50 Stormo d’Assalto (pułku szturmowego), gdzie zastąpiły samoloty Breda Ba.65. Najpoważniejszym potencjalnym kontrahentem była jednak… Wielka Brytania, intensywnie rozbudowująca RAF. Poszukując maszyny do efektywnego szkolenia załóg Brytyjczycy wybrali Ca.310. Po wybuchu II Wojny Światowej negocjacje zakończyły się fiaskiem.

Caproni Bergamschi Ca.310 „Libeccio” – cywilny samolot morski z dwoma pływakami. Zbudowano jedynie prototyp.

Ca.310bis – płatowiec Ca.310 wyposażony w bezstopniową silnie przeszkloną część dziobową. Oblatany w 1938 roku. Samolot posiadał silniki Piaggio dwa silniki Piaggio P.VII C.35 o mocy 476 KM.

Napęd: dwa 17-cylindrowe silniki gwiazdowe Piaggio P.VII C.35 o mocy 470 KM
Prędkość maksymalna 365 km/h
Czas wznoszenia: na 4000 m w 12 min i 23 s
Pułap: 7000 m
Zasięg: 1200 km
Masa: 3040 kg (masa własna), 4650 kg (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 16,20 m, długość – 12,20 m, wysokość – 3,52 m
Uzbrojenie: 2 km kal. 7,7 mm w krawędziach natarcia skrzydeł i ruchomy km kal. 7,7 mm w wieżyczce grzbietowej
Udźwig bomb: do 400 kg w komorze bombowej

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 10 zdjęć Caproni Bergamschi Ca.310 „Libeccio”

Caproni Bergamaschi Ca.309 „Ghibli” (wiatr wiejący z Sahary):

Lekki samolot rozpoznawczo-bombowy. Oblatany w październiku 1936 jako prototyp wielozadaniowego wariantu przeznaczonego do służby w Afryce Północnej i Wschodniej. Drewniane usterzenie i skrzydła znane z poprzednich maszyn Caproni połączono z nowym kadłubem, utworzonym przez spawaną kratownicę z rurek stalowych, krytą w przedniej części blachą aluminiową, a w tylnej płótnem. „Ghibli” posiadał w zasadzie prostokątny przekrój kadłuba, w przeciwieństwie do cywilnych poprzedników przesunięto kabinę pilotów do tyłu, umożliwiając instalację stanowiska bombardiera w oszklonym dziobie. Zastosowano jednogoleniowe zespoły podwozia głównego z kołem osłoniętym kroplową owiewką. Samolot uznano za doskonałą kombinację wysokich osiągów, niskich kosztów eksploatacji, solidności i niezawodności. Zamówiono go w umiarkowanej ilości dla lotnictwa Rady Kolonialnej i jednostek saharyjskich jako maszyna rozpoznawcza, lekki bombowiec i transportowiec. Ca.309 VI serii mógł też pełnić funkcję bliskiego wsparcia, w tym celu wyposażono go w 1-2 działka kal. 20 mm w dziobie kadłuba. Wyprodukowano 243 egzemplarze Ca.309.

Większość maszyn utracono w Afryce Północnej niebawem po przystąpieniu Włoch do wojny. „Samolot kolonialny” wykazał całkowity brak osiągów i uzbrojenia niezbędnego do przetrwania w starciu ze zdeterminowanym przeciwnikiem.

Załoga: 3 osoby
Napęd: dwa wiszące rzędowe silniki 6-cylindrowe Alfa Romeo 115-II (licencyjne DH Gipsy Six) o mocy 200 KM każdy (stosowano też 115-I o mocy 185 KM każdy)
Prędkość maksymalna: 250 km/h (na 750 m)
Prędkość przelotowa: 210 km/h (na 1500 m)
Czas wznoszenia: na 3000 m w 17 min i 30 s
Pułap operacyjny: 4500 m
Zasięg: 670 km
Masa: 2000 kg (pusty samolot), 2995 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 16,2 m, długość – 13,3 m, wysokość – 3,25 m, rozpiętość skrzydeł – 38,7 m kw.
Uzbrojenie: dwa skierowane do przodu nieruchome km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm u nasady skrzydeł, skierowany do przodu ruchomy km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm na stanowisku dziobowym
Udźwig bomb: do 335 kg na zewnętrznych zaczepach

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 6 zdjęć Caproni Bergamaschi Ca.309 „Ghibli”