Raggruppamento Frecce Rosse
Hindusi wzięci do niewoli latem 1942 r. w Egipcie. Kontynuujemy wątek obcokrajowców w Regio Esercito.
Kilka miesięcy po utworzeniu Centri Militari, 15 lipca 1942, utworzono Raggruppamento Centri Militari (Raggruppamento najczęściej tłumaczy się jako zgrupowanie), którym kierował Tenente Colonello Massimo Invrea. Raggruppamento składało się ze sztabu (karabinierzy, sekcja łączności, oddział logistyczny – cały personel stanowili Włosi), oraz Centri Militari „A” (Arabowie, wł. Arabi), „I” (Hindusi – wł. Indiani) i „T” (Tunezyjczycy, wł. Tunisini). Raggruppamento nadzorowało szkolenie w poszczególnych Centrach, zwłaszcza przygotowanie do misji szpiegowskich i sabotażu za alianckimi liniami, oraz do zadań infiltracji i prowadzenia działań propagandowych wśród pobratymców ochotników. Te ostatnie zadania miały utorować drogę do powołania wiernych Osi jednostek, kiedy tylko uda się wkroczyć na zamieszkane przez Arabów terytoria. W sierpniu 1942 r. nazwę zmieniono na Raggruppamento Frecce Rosse (Czerwone Strzały). Nazwę wybrał sam ppłk Invrea, który był weteranem Hiszpańskiej Wojny Domowej, nawiązywała ona do godła hiszpańskiej Falangi. 23 października 1942 trzy Centra stały się, przynajmniej na papierze, jednostkami polowymi, odpowiednio: Gruppo Formazioni „A”, Battaglione Azad Hindoustan i Battaglione d’Assalto „T”.
Tego samego 23 października rozpoczynała się także decydująca dla losów kampanii północnoafrykańskiej bitwa pod El-Alamein… oczywiście jej wynik nie pomógł Włochom w poszukiwaniu nowych rekrutów.