Bf 109 w II Gruppo ANR
Startuje Bf 109G10/AS (WkN. 491333) Ten. Oddone Colonna z I Gruppo Caccia ANR, lotnisko Lonate Pozzolo. Mam pomysł, co wy na to żeby poniedziałki były dniem poświęconym RSI? (w praktyce PN – RSI, WT-ŚR – wojska lądowe, CZW-PT – lotnictwo, weekend – flota + z zaskoczenia jakieś fragmenty tego co tworzę jako publikację) Tak mało wiemy na ten temat…
Druga część historii włoskich Bf 109 rozpoczęła się w połowie 1944 r., dziewięć miesięcy po włoskiej kapitulacji, wówczas rodzące się siły powietrzne RSI – Aeronautica Nazionale Repubblicana zaczęło otrzymywać Messerschmitty dla swoich dwóch dywizjonów myśliwców. ANR otrzymało około 200 Bf 109, były to maszyny wersji G-6, G-10 (w tym kilka z silnikami DB 605AS), G-12, G-14 i G-14AS, K-4. Myśliwce trafiały także do jednostek, które znajdowały się w stadium formowania.
Pierwszy Bf 109 otrzymał II Gruppo, jej 1., 2. i 3. Squadriglie wcześniej były uzbrojone w G.55. Od 29 maja 1944 dywizjon zaczął otrzymywać myśliwce w wersji G-6 z I./JG4, który przekazał ich wówczas kilka na lotnisku Cascina Vaga (Pavia). Przeprowadzono szkolenie, w tym walkę w formacjach „Rotte/Schwarm” i ćwiczenia w prowadzeniu ognia. Dzięki temu włoskie jednostki mogły być teraz w pełni zintegrowane z niemieckim systemem obrony powietrznej, który opierał się na efektywnej kontroli walczących jednostek z ziemi.
II Gruppo powrócił do walki 22 czerwca, już dwa dni później zgłoszono pierwsze zwycięstwo. Zadaniem pilotów była obrona miast północnych Włoch, które były obiektem ciężkich nalotów. Dywizjon intensywnie operował z lotniska w Villafranca, w 15 walkach stracił dziewięciu pilotów.
3. Squadriglia ukończyła swoje przezbrojenie w połowie lipca 1944 r. W sierpniu II Gruppo odbudowywał swoją siłę, do czasu aż Niemcy nie wstrzymali dostaw paliwa, planując wówczas nieprzemyślane wchłonięcie włoskich jednostek. Początek tej próby miał miejsce 25 sierpnia, ale natrafiła na zdecydowany opór Włochów (groziło to już w pewnym momencie zbrojną konfrontacją). Luftwaffe przystąpiła wówczas do odzyskiwania przekazanych wcześniej do ANR Bf 109. Wzajemna nieufność i powstały chaos zablokowały działanie jednostki aż do października. Kiedy II./JG77 opuszczał Italię, przekazał kilka Bf 109G-6 do II Gruppo, który tym samym został jedyną myśliwską jednostką Osi stacjonującą we Włoszech.
Pierwsze potwierdzone zwycięstwa pilotów ANR na Bf 109 miały miejsce 19 października nad Goito. W listopadzie dotarły pierwsze maszyny w wariancie G-14. Alianci próbowali zniszczyć ANR, dlatego jego lotniska były obiektem częstych nalotów. Z tego powodu II. Gruppo często przenosił się pomiędzy Aviano, Lonate, Orio al Serio i Osoppo. W lutym 1945 r. z Niemiec do Włoch powrócił I. Gruppo, dlatego II. Gruppo musiał przenumerować swoje eskadry: 1. na 4., 2. na 5. i 3. na 6.