Wodowanie okrętu „Medusa”
Monfalcone, 10 grudnia 1931, wodowanie okrętu podwodnego „Medusa”. Zdjęcie ze strony: http://www.studistorici.com/
30 stycznia 1942 utracono somm. „Medusa” (capitano di corvetta Enrico Bertarelli). Okręt był przydzielony do Scuola Sommergibili w Pola, akurat powracał z rejsu szkoleniowego prowadzonego w Zatoce Kotorskiej (między Wyspą Cres a wybrzeżem Istrii). Na jego pokładzie znajdowało się 60 osób, w tym sześciu oficerów oraz 21 podoficerów i marynarzy przechodziło szkolenie. „Medusa” płynął z parowcem „Grado”, okrętem podwodnym „Mameli” i starym torpedowcem „Insidioso”. O 14.10 został storpedowany w pobliżu przylądka Promontore (Istria). Los włoskiego okrętu przypieczętował jedną torpedą brytyjski odpowiednik HMS „Thorn”, który z odległości kilometra wystrzelił cztery torpedy, trzy udało się Włochom wyminąć, ostatnia okazała się celna. „Medusa” skrył się pod wodą w zaledwie 10 sekund, zatonął na pozycji 44°45′ N i 13°36′ E. (ok. 1 km od wyspy Fenera). Siedem osób, sami oficerowie, w tym dowódca, znalazło się w wodzie, Parowiec „Carlo Zeno” podjął z wody jedynie trzech rannych, guardiamarina Arturo Fei zmarł następnie w szpitalu w Poli z powodu odniesionych obrażeń.
Pozostałe 53 osób poszło na dno wraz z okrętem. Część załogi (14 osób) nadal pozostawała przy życiu, uwięziona wewnątrz rufowego przedziału „Medusy”. Udało im się skontaktować z ratownikami za pomocą boi telefonicznej. Podjęto próbę akcji ratunkowej, jednak fatalna pogoda przyczyniła się do niepowodzenia akcji.