Niełatwy rozwój piechoty morskiej RSI
Plakat werbunkowy batalionu „Valanga”.
27 października 1943 capitano di vascello Buttazzoni sformował podległy Borghese nowy batalion „NP” ze sztabem i początkowo dwiema, a następnie trzema kompaniami. Powołany do misji sabotażu i szpiegostwa za alianckimi liniami, batalion wysłano na szkolenie do Iesolo (Jesolo), gdzie w grudniu 1943-styczniu 1944 sformowano 4. kompanię (moździerzy). Później powołano także 5. kompanię broni ciężkich. Specjalistów od sabotażu zgrupowano w osobnej kompanii, zamierzano ich przewozić na miejsce akcji miniaturowymi okrętami podwodnymi CB. Pierwsza misja się nie powiodła, czteroosobową grupę pojmano, a jako, że jej członkowie byli bez mundurów, wszystkich rozstrzelali alianci.
W listopadzie 1943 r. Borghese sformował kolejny batalion, na początku nazwany „Maestrale”, a później „Barbarigo” (odpowiednio na cześć niszczyciela i okrętu podwodnego), ze sztabem i czterema kompaniami strzelców pod dowództwem tenente di vascello Bardelli. Celem było sformowanie dwóch pułków piechoty morskiej, jeden operacyjny i drugi do zadań garnizonowych, ale oba przyjęły insygnia starego pułku piechoty morskiej „San Marco”. W listopadzie i grudniu 1943 r. piechota morska Xª Flottiglia MAS liczyła już 800-1000 żołnierzy – autonomiczne siły na tyle znaczące, że mogły już przykuwać uwagę.
4 listopada 1943 Borghese został zastępcą szefa sztabu marynarki RSI. Niebawem doszło do jego konfliktu z podsekretarzem stanu ds. marynarki w rządzie RSI capitano di corvetta Ferruccio Ferrini. Plany Ferriniego dotyczące odbudowy marynarki RSI natrafiły na opór Karla Dönitza, ponieważ Niemcy stawiali na Borghese i nie chcieli widzieć kolejnej niezależnej formacji. W połowie listopada 1943 r. Ferrini próbował przejąć kontrolę nad nowoutworzoną piechotą morską, próbując jej przydzielić dowódcę wybranego przez siebie, a na początku grudnia przedstawił Mussoliniemu plan stworzenia całego korpusu piechoty morskiej. 16 grudnia nowy korpus formalnie powołano, z nową strukturą dowodzenia, oraz pomysłem by z 1 stycznia 1944 stał się on niezależny. 9 stycznia w batalionie „Maestrale” doszło do buntu i aresztowania nowego dowódcy, co z kolei doprowadziło 13 stycznia do aresztowania Borghese przez policję RSI. Cała afera zakończyła się wypuszczeniem Borghese 24 stycznia, a 13 lutego Ferriniego zastąpił admirał Giuseppe Sparzani. Cztery dni później admirał został wezwany przez Dönitza, który oświadczył mu, że jednostki piechoty morskiej pod dowództwem Borghese znajdą się pod kontrolą niemiecką, a nie marynarki RSI. Efektem końcowym tego całego zamieszania było stworzenie przez Borghese czegoś na kształt prywatnej armii znajdującej się pod dowództwem Wehrmachtu.
W styczniu 1944 r. sformowano batalion „Lupo”, złożony ze sztabu i czterech kompanii (trzy strzelców + kompania broni ciężkich). Wówczas „Barbarigo” (były „Maestrale”) i „Lupo” miały w La Spezia 1100 ludzi, ponadto Borghese miał w La Spezia kolejnych 1200 ludzi – liczba ta wzrosła w lutym do 2100, plus 2000 w innych miejscach. W okresie lutego-marca 1944 r. tworzono lub wcielano nowe jednostki. Batalion „Fulmine” miał dwie kompanie w większości złożone z ludzi wywodzących się z bersalierów, w lipcu dodano trzecią złożoną z ochotników repatriowanych z Francji (mających podwójne obywatelstwo). Batalion guastatorów „Valanga” stworzyli głównie strzelcy alpejscy, liczącą 200 ludzi jednostkę powołano 29 września 1943 w Pavii; dopiero 20 marca 1944 wszedł on w skład Decimy, składał się wówczas z czterech kompanii (w 1944 r. zmienił czasowo nazwę na „Tarigo”, ale później powrócił do starej nazwy). Istniał także batalion łączności „Freccia” oraz batalion „Castagnacci” będący jednostką treningową dostarczającą uzupełnienia do pozostałych batalionów. Wiele jednostek istniało tylko na papierze lub miało tylko kadry, brakowało dla nich broni i wyposażenia. Na przykład batalion „Sagittario”, mający 100-400 ludzi, został sformowany w kwietniu 1944 r. z grupy faszystów z Triestu i niebawem zreorganizowany. 1 marca sformowano kobiecą służbę pomocniczą – Servizio Ausiliario Femminile.
Xª MAS dostarczyła ok. 2000 ludzi dla jednej z czterech dywizji armii RSI tworzonych w Niemczech (3. Dywizja Piechoty Morskiej „San Marco”), ale niejednorodna mieszanka stale zgłaszających się ludzi nie pozwoliła rozrosnąć się Decimie. 24 lutego 1944, gdy trafiła pod nadzór Borghese jako zastępcy szefa sztabu marynarki, w jej skład weszły Dywizja „San Marco”, jednostki z Xª MAS oraz baterie morskie, wszystkie te elementy znajdowały się pod niemieckim dowództwem. Pod wpływem sugestii dowództwa niemieckiej marynarki we Włoszech Borghese zrzekł się osobistego dowództwa nad prawdziwą flotyllą morskich środków szturmowych w maju 1944 r.