Carri Veloci 29 i 3
Włoski Carden-Lloyd pokazuje swoje możliwości przed królem Wiktorem Emanuelem III.
W 1929 r. Włochy zakupiły cztery tankietki Carden-Loyd Mk. VI oraz pozyskały prawo do ich produkcji licencyjnej. Powodem zakupu tych wozów było poszukiwanie właściwego czołgu dla Divisioni Celeri (dywizji szybkich). Dzięki współpracy Fiata i Ansaldo zbudowano do 1930 r. kolejne 24 tankietki oznaczone C.V.29. Miały półotwarte nadwozie. Z zakupionych wozów wymontowano brytyjskie, chłodzone wodą km Vickers kal. 7,7 mm, w ich miejsce tankietki zyskały km Fiat 14. W odróżnieniu od pojazdów produkowanych na licencji w tej czwórce montowano kaem chłodzony wodą. Przedział bojowy był zakrywany podnoszonymi „kapturami”.
Tankietki poddano różnorodnym próbom. W 1930 r. podczas manewrów w Codropio tankietki współpracowały z kawalerią i samochodami pancernymi, swoją prędkością wprawiły w zachwyt wojskowych obserwatorów. W sierpniu 1931 tankietki brały udział w wielkich manewrach w dolinie Padu. Wraz z kawalerią stanowiły one osłonę granicy od strony Jugosławii, stroną atakującą były zaś trzy bataliony Fiatów 3000. W 1932 r. 1. kompania brała udział w manewrach na południu Włoch, w rejonie Barletta i Brindisi. C.V.29 zostały wyładowane z pokładów statków i barkami dostarczone na brzeg. W lutym 1933 r. kompanię tankietek wysłano do Fiume, gdzie wzięła udział w manewrach jednostek kawalerii na poligonie w San Pietro del Corso. Wiosną 1932 r. dwie tankietki testowano w jednostce Squadriglia Blindo della Trypolitania, stacjonującej w Libii. Wykonały tam rajd dzienno-nocny długości 450 km. Później jedna tankietka trafiła do Somalii. Próby na pustyni i te przeprowadzane we Włoszech wykazały, że parametry taktyczno-techniczne pojazdu były niewystarczające. Nieodpowiednia była konstrukcja zawieszania, przez co komfort jazdy był niewielki. W tankietce brakowało miejsca, załoga siedziała blisko rozgrzanego silnika, panował hałas. To sprawiało, że czołgiści szybko ulegali zmęczeniu. Cena jednej tankietki wynosiła 28 500 lirów.
Załoga: 2 osoby,
Napęd: czterocylindrowy , chłodzony cieczą silnik Ford T o mocy 20 KM,
Prędkość: 45-50 km/h po drodze, 16 km/h w terenie,
Zasięg: 100 (160?) km po drodze,
Masa: 1,75 t,
Wymiary: długość – 2,5 m, szerokość – 1,7 m, wysokość – 1,28 m,
Opancerzenie: od 4 do 9 mm,
Uzbrojenie: chłodzony powietrzem km Fiat 14 kal. 6,5 mm (zapas 1500 nabojów), montowany z prawej strony kadłuba.
Carro Veloce C.V.3 w porównaniu do C.V.29 miał zmieniony układ jezdny. Dwa prototypy testowano w 1931 i 1932 r. Drugi z nich miał w pełni opancerzone, zamknięte nadwozie. Masa pojazdu wzrosła do 3,3 t. Jako uzbrojenie zastosowano chłodzony wodą km Fiat-Revelli 14 kal. 6,5 mm montowany z lewej strony kadłuba.
