Nowi gracze w A.O.I.
Żołnierze 13 Półbrygady Legii Cudzoziemskiej. Często spotykam opinię włoskich historyków, że był to najtrudniejszy przeciwnik z jakim przyszło się zmierzyć Włochom w Afryce Północnej (Niemcy także łamali sobie na nich zęby pod Bir Hakeim). Jednostka walczyła także w Afryce Wschodniej,
Ten piękny obraz (patrz poprzedni wpis) zamierzali zmącić Brytyjczycy i to od razu wyprowadzając cztery nowe ciosy we włoskie kolonie. Pierwszą ofensywę przeprowadzili z Francuzami i ich wojskami kolonialnymi atakując Cub Cub. 400 erytrejskich Ascari próbowało stawić daremny opór, po krótkiej walce poddali się. Frusci nie przejął się tym zbytnio, pomimo, iż Cub Cub leżało 110 km na tyłach Keren. Pomiędzy tymi miejscami znajdowała się przełęcz Mescelit, pilnowana przez tankietki L3. Jednak dwa dni później brytyjskie Bren Carriery pojawiły się w okolicy i przegoniły włoskie pojazdy. 26 lutego nowa grupa dotarła do góry Engiahat, 11 km na północ od Keren. Dzięki rozkazom Aosty pozycję tą obsadzała 5. Brygada Kolonialna, która zatrzymała Brytyjczyków i Francuzów.
Druga ofensywa wyszła z terenu Kenii 14 lutego 1941. Na jej czele atakowała południowoafrykańska 1. DP (Major General George Brinks). Jedyną jednostką stojącą jej na drodze była etiopska bande w Mega, 640 km na południe od Addis Abeby. Askarysów wspierało trochę dział kal. 122 mm, nie pomogło im to jednak stawić zdecydowanego oporu, ulegli szybko. Około 160 km na zachód od Mega bande Magg. Gobatto wycofała się przed naciskającą 25. Brygadą Wschodnioafrykańską z 11. Dywizji Afrykańskiej (Major General Harry Wetherall). Aliantom udzieliło pomocy plemię Turkana (https://en.wikipedia.org/wiki/Turkana_people), dzięki temu Gobatto dostał pomoc od plemion Merille i Donjiro (odpowiednio https://en.wikipedia.org/wiki/Daasanach_people i ???), nie dlatego, że kochali Włochów, nienawidzili Turkana. Brytyjskie lotnictwo okazało się w tym przypadku czynnikiem rozstrzygającym