Niedźwiedzia przysługa aliantów
12. pułk bersalierów na ulicach chorwackiego miasta Karlovac. Dzisiaj skończę rozdział „bałkański” w książce J.L. Ready.
Do zmierzchu 8 kwietnia 1941 Luftwaffe i Regia Aeronautica zniszczyły 3/4 jugosłowiańskiego lotnictwa, potrzeba na to było zaledwie trzech dni. Do tego czasu włoska 2. Armia gen. Ambrosio zmusiła w północno zachodnim rejonie kraju, jeśli nie do biegu, to przynajmniej do marszu jugosłowiańską 4. Armię. Jugosłowiański 1., 3. i 5. Armia cofały się pod naporem Niemców, 6. Armia utknęła w Albanii. Jedynie będąca w rezerwie 2. Armia nadal pozostawała nietknięta.
Tego samego dnia niemieckie wojska pancerne wkroczyły z Jugosławii do Grecji. Grecy mieli wojsko w Albanii i na granicy z Bułgarią, ale żadnych na granicy z Jugosławią. Dlatego Niemcy byli zdolni prześlizgnąć się obok obrońców na granicy bułgarskiej, odciąć ich i zająć port w Salonikach, gdzie wpadły im w ręce tysiące alianckich żołnierzy: Greków, Brytyjczyków, Polaków (?), Cypryjczyków, Kanadyjczyków i Palestyńczyków (Arabów i Żydów).
Brytyjczycy mieli swoje wojsko w Grecji, niedawno przybyłe australijską 6. DP, nowozelandzką 2. DP i brytyjską 1. BPanc., ale dowodzący nimi gen. Henry Maitland Wilson nakazał odwrót. Żołnierze tych jednostek praktycznie nie oddali jeszcze strzału! Ten odwrót odsłonił flankę głównych sił greckich, które walczyły z Włochami w Albanii.
9 kwietnia, w północnej Albanii, wojska Cavallero kontratakowały jugosłowiańską 6. Armię. Natarcie przeprowadziły Dywizja Alpejska „Cuneende” i dywizje „Marche”, „Arezzo” i „Firenze”, niebawem odcięły przeciwnika, który wdarł się do Albanii. W tym czasie włoski garnizon miasta Zara (Zadar) zaatakował w głąb Jugosławii, a bataliony „Bafile” i „Grado” z pułku piechoty morskiej „San Marco” wykonały desant na wybrzeżu.
10 kwietnia Mussolini uznał Chorwację jako niepodległe państwo, władzę w nim powierzając Ante Paveliciowi. Ci z Chorwatów, którzy nadal walczyli, teraz jeszcze chętniej składali broń. 11 kwietnia na Jugosławię napadły także Węgry i Bułgaria.
Armia włoska w południowej Albanii rozpoczęła teraz generalną ofensywę przeciwko Grekom. 11. Armia gen. Geloso składała się z VIII i XXV KA. W skład VIII Korpusu wchodziła Dywizja Alpejska „Pusteria”, DG „Cagliari”, DP „Cacciatori delle Alpi” + 105. Legion CC.NN., DP „Siena” + 141. Legion CC.NN. i DP „Bari”. XXV KA to Dywizja Alpejska „Julia”, DG „Sforzesca” + 30. Legion CC.NN., DG „Modena” + 36. Legion CC.NN., DP „Ferrara” + 82. Legion CC.NN., DP „Brennero” + 35. Legion CC.NN. oraz dywizje „Lupi di Toscana” i „Legnano”.
Do ataku ruszyła także włoska 9. Armia gen. Pirzio-Biroli. Jej III KA składał się z DP „Venezia” + 72. Legion CC.NN., DP „Forli” i DP „Taro” + 164. Legion CC.NN. Natomiast jej XXVI KA składał się z Dywizji Alpejskiej „Tridentina” oraz DP „Piemonte” i „Parma”. W rezerwie pozostawały dywizje piechoty „Casale”, „Cuneo” i „Acqui” + 27. Legion CC.NN. 12 kwietnia armie Geloso i Pirzio-Biroli podjęły w Albanii ofensywę przeciwko greckiej Armii Epiru. Kolejny raz doszło do krwawych walk pozycyjnych.