Okręt podwodny „Perla”
Okręt podwodny „Perla” na pochylni stoczni w Monfalcone, dwa dni przed swoim wodowaniem 3 maja 1936.
Dane dla sommergibile „Perla”: wyporność 696/840 t, wymiary 60,16 x 6,45 x 4,60 m, napęd nawodny dwa silniki wysokoprężne 1400 KM, podwodny dwa silniki elektryczne 800 KM, prędkość nawodna 14 w, podwodna 7,5 w, zasięg nawodny przy prędkości 12 w 2500 Mm, przy prędkości ekonomicznej 8 w 5200 Mm, zasięg podwodny 74 Mm przy 4 w lub 7 Mm przy 7,5 w, uzbrojenie 1 x 100 mm, 2 km plot. kal. 13,2 mm, 6 wyrzutni kal. 533 mm (zapas 12 torped), załoga 45 osób. Zbudowany w stoczni Monfalcone. Położenie stępki 31 sierpnia 1935, wodowanie 3 maja 1936, 8 lipca tego roku wszedł do służby w Regia Marina.
Pierwszym przydziałem okrętu był 1° Gruppo Sommergibili (La Spezia), jednostka stacjonowała w Auguście będąc częścią 35. Squadriglia (Messyna). W 1936 r. okręt wyszedł w pierwszy rejs szkoleniowy, odwiedzając różne porty Morza Śródziemnego. W 1937 r. miał miejsce kolejny rejs, tym razem między portami krajowymi, zakończony w Tarencie.
W 1938 r. został wydzielony z 1° Gruppo na Morze Czerwone i przydzielony do Flottiglia Sommergibili in Africa Orientale Italiana z bazą w Massaua. Wiosną 1939 r., wraz z okrętem podwodnym „Gemma”, odbył rejs szkoleniowy na Oceanie Indyjskim, którego celem było sprawdzenie zachowania jednostki w okresie monsunu. Raport nie był optymistyczny, przy stanie morza 9 okręt ledwo utrzymywał się na powierzchni, nie było też żadnej możliwości użycia broni w położeniu nawodnym. Potwierdzono też zagrożenie ze strony wydzielającego się chlorku metylu, bezwonnego, bezbarwnego toksycznego gazu, wykorzystywanego w instalacji klimatyzacyjnej okrętu. W późniejszym okresie 1939 r. „Perla” powrócił na przegląd i prace remontowe do Włoch. 10 czerwca 1940 „Perla” ponownie znajdowała się w Massaua. Dowodził nią wówczas tenente di vascello Mario Pouchain.