Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
cze
05

„Monte Cervino” na Górnym Śląsku

Żołnierze Batalionu Narciarzy „Monte Cervino” podczas odprawy przed patrolem.

Elitarny batalion wyruszył do ZSRR 13 stycznia 1942 roku. 19 stycznia eszelony z Alpini (narciarze byli częścią Korpusu Alpejskiego) dotarły do Neustadt (obecnie Prudnik) na Górnym Śląsku. Tutaj potrzeba było długiej przerwy na naprawę podwozia wagonów, które ucierpiały na skutek mrozów. Tego dnia termometry wskazały -24° C.

Włochom wyznaczono kwatery w lokalnych koszarach niemieckich strzelców górskich (Gebirgsjäger). Korzystając z wymuszonej przerwy Alpini każdego dnia szlifowali w okolicy swoje umiejętności narciarskie. Zorganizowano także bieg przełajowy, w którym zmierzyły się patrole Alpini i Gebirgsjäger. Sportowa rywalizacja zakończyła się zwycięstwem Włochów.

27 stycznia „Monte Cervino” ruszył dalej na wschód. Dalszą podróż spowalniały usterki techniczne, przerwane linie kolejowe oraz rekwizycje lokomotyw w wykonaniu Niemców.

Przypominam, że książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk 1940-1945” jest dostępna w nowej cenie 30 zł na moim Allegro:
https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron…

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

  • Posted on 5 czerwca, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włosi na froncie wschodnim
  • Tags: armata italiana in russia, batalion narciarzy "Monte Cervino", Battaglione Sciatori "Monte Cervino", corpo di spedizione italiano in russia
wrz
16

Batalion „Monte Cervino” na froncie wschodnim

Żołnierz batalionu narciarzy „Monte Cervino” podczas rozpoznania. Ostatni wpis o tej jednostce.

24 marca 1942 batalion narciarzy „Monte Cervino” zaliczył swoje pierwsze poważne starcie z żołnierzami Armii Czerwonej. W pobliżu miejscowości Olovatka (Ołowatka?) Włosi popełnili poważny błąd taktyczny, 1. kompania batalionu przemierzała otwarty teren, znajdując się pomiędzy dwiema pozycjami Rosjan. Narciarze wpadli w krzyżowy ogień, nie to było jednak najgorsze, przy mrozie sięgającym 32 stopni zacinał się skomplikowany system zasilania w amunicję (z bocznego magazynka) karabinów maszynowych Breda M30, strzelcy nie mieli należytego wsparcia ogniowego. W porę z odsieczą kolegom przyszła 2. kompania. Straty w tym starciu to sześciu zabitych, 20 rannych i 30 przypadków odmrożeń. Niepowodzenie jasno pokazało, że należy wzmocnić siłę ognia batalionu. Do „Monte Cervino” dołączyła kompania wsparcia (armi d’accompagnamento), posiadała dwa plutony moździerzy kal. 81 mm (każdy złożony z czterech luf), dwa plutony ppanc. (każdy z dwoma działami 47/32), dwa plutony karabinów maszynowych, dodatkowo przydzielono także 10 ciężarówek służących do transportu. Tak zorganizowana 8. kompania dołączyła do batalionu pod koniec kwietnia 1942 r., dzięki temu jego liczebność wzrosła do około 400 żołnierzy.

W maju batalion powrócił na linię frontu. 18 maja, w walkach o Izium, „Monte Cervino” zajął wioskę Klivonoi (?), za cenę 15 zabitych i 40 rannych. Narciarzy wycofano z walki i umieszczono w kwarantannie, żołnierzy dopadła epidemia zakaźnej gorączki (ang. infectious fever). Kolejny powrót na linię miał miejsce 19 czerwca. Pomiędzy 20-25 sierpnia 1942 wziął udział w pierwszej bitwie obronnej nad Donem. Odpierano ataki Rosjan na wysunięte pozycje i w razie potrzeby kontratakowano celem odbicia pozycji utraconych przez bersalierów.

Na początku października 1942 r. batalion „Monte Cervino” został przydzielony do sztabu Korpusu Alpejskiego, znajdował się w jego pobliżu w Rossoszy. W następstwie początku sowieckiego ofensywy, 14 grudnia batalionu użyto do załatania luki we własnych liniach, obsadzając wioskę Iwanowka (Ivanovka). Batalion został poddany ogromnemu naporowi Armii Czerwonej, jego resztki zdołały się wycofać korzystając ze swoich nart. Następnie batalionu użyto do obrony skrzyżowania w Selenim Jarze (Seleni Yar), wraz z batalionem strzelców alpejskich „L’Acquila”. Włochom realnie zagroziło okrążenie i zniszczenie, ale z opresji wyciągnęło ich pojawienie się niemieckich dział samobieżnych. Bez 8. kompanii wsparcia (cofała się osobno, 31 grudnia powróciła w skład batalionu), rozbitkowie z obu kompanii, w tym wielu cierpiących na odmrożenia, dotarli do Rossoszy 30 grudnia. Batalion „Monte Cervino” i XXX batalion guastatorów otrzymały zadanie obrony sztabu Korpusu Alpejskiego, który znajdował się w tym mieście. Atak sowieckich czołgów w dniach 14-15 stycznia 1943 zmusił Włochów do odwrotu. Batalion „Monte Cervino” został wówczas tylną strażą korpusu. W warunkach odwrotu na zachód i desperackiej walki o przetrwanie, batalion podzielił się, część Alpini podróżowała na ciężarówkach, część na saniach, jednak większość, około 120 ludzi, porzuciła narty i maszerowała pieszo przez śnieg. Pierwsze dwie grupy, głównie ranni i 8. kompania wsparcia, zdołały się wyrwać z pułapki i uniknąć okrążenia. Reszta ludzi walczyła z atakami czołgów i partyzantów, ostatecznie wszyscy zginęli lub trafili do niewoli.

Z liczącego 564 ludzi, w tym uzupełnienia, batalionu „Monte Cervino”, 114 zginęło, a 226 uznano za zaginionych; z sowieckich obozów dla jeńców wróciło ledwie 15 osób. Jednostkę rozwiązano, ale najpierw jej sztandar udekorowano najwyższym włoskim odznaczeniem Medaglia d’Oro al Valor Militare, podobne złote medale otrzymało dwóch żołnierzy batalionu, 35 dostało srebrne medale, 54 brązowe, 65 krzyże za zasługi wojenne (Croce al merito di guerra), a część otrzymała także niemieckie Krzyże Żelazne (niesamowite liczby, pierwszy raz widzę taką ilość medali, a mam wrażenie, że Włosi nimi specjalnie nie szastali). W 1943 r. inny batalion otrzymał nazwę „Monte Cervino”, wchodził on w skład XX Raggruppamento Sciatori (zgrupowanie narciarzy), od września wysłany do południowej Francji.

  • Posted on 16 września, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, Regio Esercito, Włosi na froncie wschodnim
  • Tags: Alpini, batalion narciarzy "Monte Cervino", Battaglione Sciatori "Monte Cervino", włoski korpus alpejski
wrz
15

Narciarze w błocie

Patrol włoskich narciarzy. Ciąg dalszy historii Battaglione Sciatori „Monte Cervino”.

5 marca 1941 resztki batalionu „Monte Cervino” powróciły na linię frontu, tym razem na masyw Mali Scindeli, gdzie pozostał on do 10 kwietnia. Po tej dacie jednostka została zredukowana do siły ledwie pojedynczego plutonu, po w końcu pomyślnym zakończeniu greckiej wojny, w maju 1941 r. batalion powrócił do Włoch. Straty batalionu w wojnie z Grecją to 14 zabitych lub rannych oficerów z 19 służących w jednostce (w tym oficerowie przysłani z uzupełnień), 8 podoficerów zabitych lub rannych z 13, 153 Alpini zabitych lub rannych z 208 służących w „Monte Cervino”. Sztandar batalionu udekorowano Medaglia d’Argento al Valor Militare (Srebrnym Medalem za Waleczność), a 37 jego żołnierzy otrzymało indywidualne odznaczenia. Pomimo tak ofiarnej postawy żołnierzy, z dniem 24 maja 1941 jednostkę rozwiązano.

Batalion musiał zmierzyć się z warunkami terenowymi, pogodowymi i taktycznymi, do jakich nie był szkolony i przygotowywany, to wpłynęło na ocenę jego działań. Powstaniu jednostki przyświecała raczej idea przeprowadzania drobnych operacji – rajdów za wrogie linie, przeprowadzanych przez szybko poruszających się narciarzy. Tymczasem ci Alpini trafili w warunki wojny pozycyjnej, toczonej w grząskim błocie, najczęściej będąc używanym do bronienia różnych górskich pozycji. Trudna pogoda i przerwanie linii zaopatrzeniowych powodowało, że długimi okresami czasu nie spożywano gorących posiłków i służono w zupełnie przemoczonych mundurach, to prowadziło do utrzymywania się wysokiego wskaźnika zachorowań.

Miesiąc po rozwiązaniu batalionu narciarskiego „Monte Cervino” Niemcy najechały Związek Radziecki, z momentem pospiesznego wysłania na nowy front włoskiego korpusu odżyły też dyskusje nad potrzebą posiadania jednostki narciarzy, potrafiącej szybko przemieszczać się po zasypanym śniegiem stepie. W październiku 1941 r. batalion „Monte Cervino” odbudowano, ponownie liczył ledwie dwie kompanie. Teraz jego personel wywodził się z wielu różnych jednostek alpejskich, około 1/3 żołnierzy była ochotnikami. Mieszany skład jednostki był wymuszony faktem, że niewielu strzelców alpejskich posiadało dostateczne umiejętności narciarskie. Zabrakło specjalistycznego wyposażenia dla wszystkich ludzi w batalionie, a dodatkowe wyposażenie i specjalne elementy umundurowania często były wykonane prowizorycznie. Były to białe peleryny, mające maskować żołnierza leżącego na ziemi, kożuchy pozbawione ramion, rękawice wodoszczelne i futrzane, sięgające kolan buty wodoszczelne wyłożone futrem jagnięcym. Nieco poprawiono uzbrojenie batalionu, część oficerów i podoficerów otrzymała 9-mm pistolety maszynowe Beretta M38A, do jednej z kompanii dołączono także drużynę wyposażoną w ckm.

Podróż na południową Ukrainę zajęła batalionowi ponad miesiąc, odbyła się pomiędzy 13 stycznia – 18 lutego 1942. „Monte Cervino” natychmiast po przybyciu przerzucono w rejon Dniepropietrowska w dolnym biegu Dniepru. Z początku wykonywano patrole na nartach i szybkie rajdy, najczęściej walcząc z partyzantami. Niebawem narciarzy ściągnięto na front, trafili do sektora obsadzanego przez Dywizję „Pasubio” z XXXV KA.

  • Posted on 15 września, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, Regio Esercito, wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Alpini, batalion narciarzy "Monte Cervino", Battaglione Sciatori "Monte Cervino", włoski korpus alpejski
wrz
15

Battaglione Sciatori „Monte Cervino”

Żołnierze batalionu narciarskiego „Monte Cervino” na ówczesnej górze Mali Trebeshines w Albanii.

Battaglione Sciatori „Monte Cervino”:

Zaledwie dwa tygodnie po włoskim ataku na Grecję, zaczętym 28 października 1940, rzeczy przybrały niekorzystny obrót spraw, potrzeba było zastosowania drastycznych środków. Wśród braków armii włoskiej widoczna była potrzeba utworzenia jednostek narciarskich, zdolnych poruszać się i walczyć w terenie pokrytym śniegiem. Z niezwykłym pośpiechem, 18 grudnia 1940, sformowano Battaglione Sciatori „Monte Cervino” (batalion narciarzy). Batalion stworzono w oparciu o personel Scuola Militare Alpina (wojskowa szkoła treningu górskiego) w Aosta, w północno zachodnich Włoszech, oraz ludzi z 4. pułku Alpini, którego wszyscy żołnierze byli rekrutowani z górskiego rejonu Piemontu. Batalion składał się z plutonu dowodzenia i dwóch kompanii Alpini, każda licząca trzy plutony, jego stan wynosił 320 żołnierzy wszystkich stopni. Jego siła była zauważalnie mniejsza niż typowego batalionu Alpini, jednak w pewnym stopniu zostało to wyrównane lepszym uzbrojeniem. Jednakże, batalion „Monte Cervino” powołano w takim tempie, że zabrakło wyposażenia dla wszystkich jego żołnierzy, nim jednostka została wysłana do Albanii, by tam walczyć z Grekami.

Każdy alpejczyk służący w batalionie miał na wyposażeniu narty nowszych wzorów, dwie pary solidnych butów na gumowej podeszwie (w przyszłości podobne otrzymywać będą jeszcze tylko spadochroniarze), wiatrówki, płaszcz podszyty futrem, oraz zimowe kombinezony maskujące, początkowo zakładane na zwyczajowe mundury armii włoskiej. Strój maskujący składał się z kurtki z kapturem, długich spodni, chowanych do butów, a także długich wełnianych skarpet, co odróżniało ich od innych Alpini, noszących najczęściej owijacze. Wyposażenie narciarzy obejmowało także białe pokrowce maskujące na hełm, chlebaki (ang. haversack, względnie oznacza także plecak) i ładownice, jednak tych elementów było zbyt mało, żeby starczyło dla całego batalionu. Uzbrojenie było podobne do innych jednostek: karabiny M91 kal. 6,5 mm, pistolety M34 kal. 9 mm i 12 lekkich km Breda M30 kal. 6,5 mm. Nie dysponowano żadną cięższą bronią i transportem kołowym, do transportu używano mułów, typowy dla Alpini środek transportu, używany na górskich traktach.

13 stycznia 1941, przy pogarszającej się z każdym dniem sytuacji na froncie, batalion opuścił Aosta i 18. przybył do Albanii. Natychmiast użyto batalionu do zatkania luki w pozycjach obronnych w rejonie masywu Mali Trebeshines, szybko odkryto, że ten obszar pokryty jest rodzajem śniegu, który nie nadawał się do zjazdów narciarskich, zaraz po intensywnych opadach śnieg szybko ustępował miejsca gęstemu błotu. Panujące zimo i brak dostaw spowodowany trudnymi górskimi warunkami powodowały, że przeżycie na położonym 4500-stóp n.p.m. masywie (ok. 1372 km) było i tak nie lada sztuką. 23 i 24 sierpnia walczące w odosobnieniu kompanie straciły 14 zabitych, 37 rannych i 21 zaginionych, dodatkowe straty poniesiono w wyniku odmrożeń i chorób. 26 lutego ten mały batalion liczył ledwie trzech oficerów oraz 46 żołnierzy i podoficerów. Wielu jego Alpini znajdowało się wówczas w szpitalach, lub zdjęto ich z linii celem wypoczynku.

  • Posted on 15 września, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, Regio Esercito, wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Alpini, batalion narciarzy "Monte Cervino", Battaglione Sciatori "Monte Cervino", włoski korpus alpejski
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top