Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  •   » Regia Marina na Oceanie Indyjskim »
sie
07

„Betasom” oficjalnie wydana!

Oficjalnie! Wojna Mussoliniego (aka Marek Sobski) przedstawia pierwszą książkę wydaną własnym nakładem: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”. O możliwościach jej zamówienia piszę w drugim akapicie wpisu. Wszystkie najważniejsze informacje zawarto w FAQ (zwłaszcza w punktach na końcu): http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5869. Namiary na zdjęcia: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5895. Najważniejszą informacja: Tak! Książka jest droższa o jakieś 12 zł i jest to suma przeznaczona na dalsze działanie bloga i fan page’a, zakup materiałów i przygotowanie drugiej książki wydanej tą drogą: „Afryka Wschodnia 1940-1941. Tom 1. Okres aktywności Włochów”. (ich ataki na pogranicze Sudanu i Kenii. inwazja na Somali Brytyjskie, ale też pierwsze kontrofensywy Brytyjczyków). Samemu autorowi nie wypada dużo pisać o własnej pracy, ale serdecznie ją polecam, bo mam odczucie, że niesie z sobą sporo wartości. W sierpniu 2013 roku debiutowałem jako autor artykułem „Sommergibili na Atlantyku” zamieszczonym w nieistniejących już „Okrętach” (wszystkie moje publikacje: http://wojna-mussoliniego.pl/?page_id=1951). Od tamtego czasu trwały prace nad książką i z efektu końcowego jestem bardzo zadowolony. Nie jest to kolejna identyczna publikacja o bitwie o Atlantyk, gdzie Włosi stanowią dalekie tło. Jest to bardzo szczegółowa monografia atlantyckiego zgrupowania broni podwodnej Regia Marina (od nazwy bazy znanego jako Betasom) i swój koncept zrealizowałem w 100%. Teraz o mojej pracy będą się wypowiadać już tylko czytelnicy, do czego serdecznie zapraszam. Także do zadawania pytań merytorycznych. Wpis zostanie zareklamowany i przypięty u góry fan page’a, więc łatwo go znajdziecie, by sprawdzić, co pisze się o mojej propozycji.

Jak zamówić książkę? Najłatwiej najpierw skontaktować się ze mną za pomocą prywatnej wiadomości (z Wojną Mussoliniego lub osobą prywatną), zgłosić zapotrzebowanie w dowolnym komentarzu na fan page’u Wojna Mussoliniego (wtedy to ja się odezwę) lub najpewniejsza metoda, czyli e-mail: marek.sobski@interia.eu. Co dalej? Jeśli jesteś zainteresowany zakupem to poproszę 65 zł i 40 gr (57 książka + 8,4 przesyłka na terenie Polski Pocztą Polską) na konto: Marek Sobski, Kokosowa 4/11, 65-120 Zielona Góra, 64 1090 1551 0000 0001 0897 2923 (Santander), chętnie z tytułem przelewu „Betasom”, a w razie płatności z konta firmowego etc. proszę dodać imię i nazwisko, bym mógł zidentyfikować płatnika. Proszę o podanie adresu (przy kontaktowaniu się ze mną lub w tytule przelewu), po zaksięgowaniu wpłaty wyślę książkę (dowód wpłaty przyspieszy sprawę). Wysyłka zagraniczna to 57 zł + 22,7 zł = 79 zł i 70 gr. Ewentualnie kurierem GLS – Polska: 15,98 zł, Europa: od 69,00 zł. Inne formy wysyłki są do uzgodnienia. Rezygnuję ze sprzedaży poprzez Allegro i E-Baya. Książka jest też formą buntu przeciwko rodzimemu rynkowi wydawniczemu, więc teraz oddawać 10% wpływów innemu pośrednikowi średnio mi się uśmiecha. Jeśli będą takie głosy, że taka forma sprzedaży jest potrzebna, to ją wprowadzę, ale książka będzie w cenie 63 zł 40 gr + koszty przesyłki.

Marek Sobski, rocznik 1983, urodzony w Krośnie Odrzańskim, absolwent Uniwersytetu Zielonogórskiego, historyk. Autor książek „Lictorian Fasces over England. Regia Aeronautica in action against England 1940–1941” i dwutomowej „Crickets against Rats. Regia Aeronautica in the Spanish Civil War 1936-1939”, a także kilkudziesięciu artykułów popularnonaukowych w magazynach Technika Wojskowa Historia, Militaria, Militaria XX Wieku, Lotnictwo i Okręty. Od końca 2011 roku propagator wiedzy o historii włoskiej wojskowości w pierwszej połowie XX wieku udostępnianej czytelnikom za pomocą bloga „Wojna Mussoliniego” i mediów społecznościowych.

Książka przybliża działania włoskiego zgrupowania broni podwodnej biorącego udział w zmaganiach atlantyckich podczas drugiej wojny światowej. Przez umiejscowioną we francuskim porcie Bordeaux bazę Betasom przewinęły się ogółem 32 okręty podwodne pływające pod trójkolorową banderą Marynarki Królewskiej (Regia Marina). Przedstawiono ze szczegółami niemal dwieście wykonanych przez nie patroli bojowych, omówiono wszystkie zwycięstwa i porażki. Praca przybliża również historię samej bazy, doktrynę włoskich podwodników, biogramy dowódców, okręty oraz inne czynniki mające wpływ na sukcesy i niepowodzenia. Włosi działania na Atlantyku rozpoczęli źle, z powodu braku wcześniejszych doświadczeń okazali się nieprzygotowani do czekających ich działań, jednak uporem i ciężką pracą zdołali przekształcić swój kontyngent atlantycki w bardzo skuteczną machinę wojenną. W dużej mierze dzięki wysiłkom marynarzy z Betasom włoska marynarka może szczycić się mianem szóstej najskuteczniej floty podwodnej w historii istnienia tego rodzaju broni.

Spis treści:

Wstęp
1. Powstanie Betasom
2. Doktryna, okręty, dowódcy
3. Droga do Bordeaux
4. Pierwsze patrole z Betasom
5. Ciężka zima na północnym Atlantyku
6. Na wodach pomiędzy Azorami i Gibraltarem
7. Przełom lat 1941/1942 na południowym Atlantyku
8. Na amerykańskich wodach
9. Zmierzch Bogów
10. Włosi na Dalekim Wschodzie
Zakończenie
Aneks 1 – los okrętów wchodzących w skład włoskiej Grupy Atlantyckiej
Aneks 2 – Statki zatopione przez okręty Regia Marina w bitwie o Atlantyk
Aneks 3 – Statki i okręty uszkodzone przez okręty Regia Marina w bitwie o Atlantyk
Aneks 4 – Najważniejsze daty z historii okrętów, ich stocznie macierzyste oraz znaczenie ich nazwy
Bibliografia

Pozdrawiam,

Marek Sobski

  • Posted on 7 sierpnia, 2019
  • Posted by admin
  • 28 komentarzy »
  • Filed under: Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoska Regia Marina, włoskie okręty podwodne, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: baza Betasom, Betasom
lip
31

Podwójne zaproszenie do Afryki Wschodniej

Dzisiaj w sprzedaży pojawią się Militaria nr. 1(82)/2018. Ja szczególnie polecam artykuły mojego autorstwa:

-„Więźniowie Massawy”, czyli historia włoskich okrętów nawodnych na Morzu Czerwonym 1940-1941 r. Ale nie brakuje także informacji o losach uwięzionych tutaj statków handlowych czy lądowej obronie portu w Massawie.

-„Bitwa pod Keren – pat w górach”, czyli dwie pierwsze fazy bitwy pod Keren.

Oba artykuły to pierwsze z dwóch części poświęconych tym zagadnieniom. Polecam, zapraszam!

Spis treści numeru:

LOTNICTWO
Najkrótszy i najdłuższy lot Tadeusza Góry – Tadeusz K. Chwałczyk
Dywizjon „Kubusiów” na froncie włoskim – Piotr Boczoń
Kryzys Sueski 1956 rok. Preludium – Jakub Marszałkiewicz
OKRĘTY
Więźniowie Massawy – Marek Sobski
Rajd Biberów na Murmańsk – Jan Radziemski
JEDNOSTKI I FORMACJE
Marine Raiders – komandosi na Pacyfiku – Marcin Wilczek
BROŃ PANCERNA
Samochód pancerny wzór 1929 w latach 1929-1939 – Michał Kuchciak
BITWY I KAMPANIE
Bitwa pod Keren – pat w górach – Marek Sobski
Od Odry do Nysy Łużyckiej – na prawym skrzydle operacji dolnośląskiej – Robert Primke

  • Posted on 31 lipca, 2018
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, Włoska Afryka Wschodnia (AOI), włoska Regia Marina, wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags:
lip
05

Flota podwodna Włoskiej Afryki Wschodniej

Niebawem w sprzedaży nowe „Okręty” nr. 2(44)/2016, a w nich min. mój artykuł „Sparaliżowana ofensywa na Morzu Czerwonym”, czyli pierwsza z dwóch części tekstu o włoskiej broni podwodnej operującej z Afryki Wschodniej. W numerze także min. o legendarnym okręcie podwodnym „Scirè”, znanym choćby ze słynnego ataku Decima Flottiglia MAS na Aleksandrię. Polecam, zapraszam!

Spis treści numeru:

Bohdan A. Kuliński – Podręcznik Rycerskiej nauki o morskiej bitwie. Morska sztuka wojenna w Księgach hetmańskich Stanisława Sarnickiego

Jan Radziemski -HMS „Furious” – ostatni z „wielkich krążowników lekkich”

Dmitriy Solomatin – „Białe słonie” admirała Fishera

Marek Sobski – Sparaliżowana ofensywa na Morzu Czerwonym

Carlo Cestra – Włoski okręt podwodny „Scirè”

Daniel Pastwa – U 486 – triumf „Czarnego wilka” Dönitza

Jan Radziemski – Stawiacze minowo-sieciowe typu Suchona

Bartłomiej Błaszkowski – Arctic Emblem

  • Posted on 5 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoska Regia Marina, włoskie okręty podwodne
  • Tags:
sie
02

Ostatnia misja MAS na Morzu Czerwonym

Lekki krążownik HMS „Capetown” (D88). Kontynuujemy wczorajszy wątek o włoskich kutrach torpedowych na Morzu Czerwonym, z MAS 213 w roli głównej. Przypominam, jest kwiecień 1941 r.

W ramach wsparcia swoich wojsk lądowych Brytyjczycy wysłali w rejon wschodnich wybrzeży Erytrei zespół floty w składzie: stary lekki krążownik „Capetown” (kmdr Percival Henry Gwynne), slupy – australijski „Parramatta” (kap. mar. Jefferson H. Walker) i hinduski „Indus” (kmdr por. Eric George Guilding Hunt), które zajęły pozycje w rejonie miejscowości Mersa Kuba, na północ od archipelagu Dahlak. Samą operację zajęcia Massauy (kryptonim „Atmosphere”), miała wesprzeć Force „G”, czyli „Capetown”, „Parramatta”, brytyjski slup „Clive” i dwie małe pomocnicze jednostki hinduskie – „Ratnagiri” i „Sagita”.

5 kwietnia 1941 pięć okrętów zostało zaobserwowanych z najbardziej na północ wysuniętej wyspy archipelagu Dahlak Difnen, gdzie znajdowało się stanowisko obserwacyjne Regia Marina. Tego wieczoru MAS 206, 213 i 216 opuściły Massauę, celem odszukania wroga. Jednak kutry wróciły z pustymi rękoma.

Wieczorem 6 kwietnia MAS 206 (guardiamarina Mario Noseda) i MAS 213 (guardiamarina di complemento Pietro Valenza) ponownie wyszły w morze na poszukiwania. O 00.20 7 kwietnia zauważono wrogie okręty. Włosi podeszli do nich na dystans 300-500 m, jednak cele były w ciągłym ruchu, często zmieniały kurs. Atak przeprowadził tylko MAS 206, ale jego torpeda nie trafiła w cel. Oba kutry zawróciły do Massauy. Brytyjczycy nie odkryli przeciwnika, całą noc kontynuowali patrol.

Kolejnego dnia potwierdzono, że wrogie statki nadal przebywają w tym samym rejonie. O 21.00 Massauę opuściła MAS 213 i MAS 216 (tenente di vascello Stanislao Ferraro, dowódca eskadry MAS w tym rejonie). Były to ostatnie jednostki nadające się do wyjścia w morze. Głównej bazie Regia Marina na Morzu Czerwonym pozostawało już tylko kilka godzin istnienia, trwało unicestwianie floty handlowej, która została samozatopiona. Niszczono także instalacje portu. Wybrzeże na północ od Massauy było już w rękach wroga, który oświetlał morze flarami i reflektorami, poszukując uciekinierów z pułapki. Jedyne dostępne torpedy pozostawiła motorówka pierwotnie należąca do Regia Aeronautica, RAMA 1010, nim przedarła się do Jemenu unikając schwytania. Oprócz dowódcy załogę MAS 213 stanowili secondo capo meccanico Fortunato Laurenti, sottocapo motorista Pietro Montini, sottonocchiere Dario Laurenti, silurista Remigio Terraneo, marynarz Gino Sabatini i secondo capo silurista Mario Di Ruzza. Ostatni nie należał do załogi, sam poprosił o możliwość wzięcia udziału w akcji i uzyskał zgodę na to.

Oba kutry poruszały się na północ z prędkością 14-15 w przez 11 Mm, później dowodzący akcją Ferraro zarządził postój i przygotowanie torped do odpalenia. Następnie ruszono dalej z prędkością 13 w. Morze było wzburzone, horyzont był dobrze widoczny, jedynie przy linii brzegowej unosiła się lekka mgła. Około 22.00 prędkość MAS 216 spadła z powodu awarii do 11-12 w. Obie jednostki kontynuowały rejs, MAS 213 trzymał się za liderem formacji ok. 50 m. O 00.55 wykonano zwrot na kurs 338° i skierowały się w obszar, gdzie powinien znajdować się przeciwnik.

O 1.10 8 kwietnia MAS 216 jako pierwszy zaobserwował, w odległości ok. 10 km, na horyzoncie dużych rozmiarów okręt, był to krążownik „Capetown”. Pięć minut później MAS 213 zbliżył się do dowódcy, by zameldować, że także widzi sylwetkę okrętu w ciemności. Ferraro nakazał atak, odbezpieczono torpedy, MAS 216 ruszył przodem. Bliżej celu, zgodnie z prawidłami taktyki ataku włoskich kutrów torpedowych, obie jednostki rozdzieliły się. MAS 216 ruszył w lewo, MAS 213 w prawo, chwile wcześniej także „Capetown” zrobił zwrot na prawą burtę i zniknął z widoku. Valenza spostrzegł, że krążownik robi zwrot z północy na południe.

  • Posted on 2 sierpnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Oceanie Indyjskim, Włoska Afryka Wschodnia (AOI), włoska Regia Marina
  • Tags: II wojna światowa na Morzu Czerwonym, kutry torpedowe MAS, włoskie kutry torpedowe na Morzu Czerwonym
cze
27

Uwięziony Galileusz

Pochwycony „Galileo Galilei”. Zwraca dużych rozmiarów dziura w kiosku okrętu. (IWM A 520)

Trawler „Moonstone” podszedł do kapitulującego „Galilei” i zabrał z jego pokładu ocalałą załogę – trzech oficerów oraz 37 podoficerów i marynarzy. Cztery osoby były ranne, w tym jedna potem zmarła, zatem starcie życiem przepłaciło 16 osób. Dowódca trawlera obawiał się wysłać na okręt podwodny grupę abordażową, z niepokojem patrzył na dużą grupę jeńców na swoim pokładzie. Taka okazja mogła zresztą przepaść bezpowrotnie, nad „Galilei” zjawił się brytyjski samolot, ostrzelał go i zrzucił dwie bomby, na szczęście pilota niecelnie. O 13.34 na miejsce dotarł niszczyciel „Kandahar”, dopiero teraz na pokład sommergibile weszła grupa abordażowa przeciwnika. Próba holowania zakończyła się niepowodzeniem, lina szybko pękła. Brytyjczycy uruchomili jednak silniki „Galilei”, który o własnych siłach dotarł do Adenu (wg. innej literatury jednak na holu). Płynął wówczas z banderą Royal Navy wywieszoną powyżej bandery włoskiej marynarki. Według Brytyjczyków okręt nie miał żadnych przecieków i mógł poruszać się w zanurzeniu.

Przeciwnik przeszukał pokład jednostki, odkrywając włoskie szyfry i rozkazy dla okrętów operujących w tym rejonie. To haniebne niedopatrzenie może jedynie tłumaczyć śmierć oficerów i zatrucie załogi. Za tą „wilczą przysługę” zapłacą niebawem załogi „Torricelli” i „Galvani”. Wszystkie sommergibili, które 10 czerwca 1940 opuściły Massauę były teraz wystawione jak na tacy.

  • Posted on 27 czerwca, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoskie okręty podwodne
  • Tags: okręt podwodny "Galilei", włoska broń podwodna, włoskie okręty podwodne II wojna światowa
maj
17

„Perla” okiem komandora Rogge

Okręt podwodny „Tazzoli” wchodzi do Saint-Nazaire pod koniec 1941 r. Na jego pokładzie znajdują się rozbitkowie z niemieckiego rajdera „Atlantis” (23.11.41 zatopiony przez brytyjski krążownik ciężki HMS Devonshire). Niestety, dowódca niemieckiej jednostki powrócił do Francji na pokładzie U-68, a byłaby ciekawa puenta do poniższego wpisu.

Historię „Perli” w oparciu o artykuł A. Perepeczki z MSiO i źródła włoskie już przedstawiłem. Z wyjątkiem osoby dowódcy wszystkie fakty się zgadzały. To teraz fragment mojego niedawnego znaleziska. Bez komentarza z mojej strony…

O spotkaniu „Atlantisa” z „Perlą” tak pisał R. Kaczmarek w artykule „Najdłuższy korsarski rejs w historii obu wojen światowych” (Okręty Wojenne nr. 1(7)/1993, s.52):

[…] „Atlantis” tymczasem czekał bezskutecznie na płynący z Massaua włoski okręt podwodny „Perla”, który miał otrzymać od krążownika zaopatrzenie przed dalszą drogą na Atlantyk. „Perla” był jednym z 4 okrętów podwodnych stacjonujących w Afryce Wschodniej. 3 pozostałe: „Archimede”, „Guglielmotti” i „Ferraris”, mimo że wypłynęły z tego samego portu później, dotarły do miejsca przeznaczenia tj. Bordeaux na początku maja, jeszcze przed „Perlą”, po drodze będąc zaopatrzone na południowym Atlantyku przez niemiecki tankowiec „Nordmark” (10.487 BRT). Wreszcie 28 marca został nawiązany kontakt między korsarzem a włoskim okrętem. Spotkanie nastąpiło o 120 Mm na południe od przewidywanego miejsca. Następnego dnia „Perla” otrzymał 70 t ropy, 3,6 t oleju smarowniczego, 5 t wody, prowiant i mapy morskie, bo nawet ich nie było na okręcie.

Wspólne działania obu jednostek na początku kwietnia nie przyniosło sukcesów. Włoski dowódca chciał operować na akwenie przed Durbanem, lecz więcej nie zameldował się Ruggemu. „Perla” zawinął do Bordeaux 20 maja. Zresztą Rogge później wyraził się o włoskiej załodze niezbyt pochlebnie twierdząc, że wskutek długiego i bezczynnego pobytu w Massaua, nalotów brytyjskiego lotnictwa i słuchania komunikatów o włoskich klęskach marynarze z okrętu podwodnego byli całkowicie nieprzygotowani do działań i mieli osobliwe wyobrażenie o walce na morzu. Według Roggego dowódca „Perla” opowiadał mu, że zawsze nakazywał zanurzenie okrętu, gdy tylko zostały zauważone na horyzoncie maszty jakiejś jednostki (!). Włoch zamierzał opłynąć południową Afrykę w odległości 150 Mm od wybrzeża i nie nadawał żadnego radio telegramu, aby nie narazić swego okrętu na niebezpieczeństwo, mimo że „Perla” znajdował się na środku Oceanu Indyjskiego. Włoski dowódca nie wykorzystał również możliwości działania na akwenie przed południową Afryką, gdzie samo pojawienie się włoskiego okrętu podwodnego odniosłoby duże wrażenie na Anglikach (…).

  • Posted on 17 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: okręt podwodny "Perla", włoska broń podwodna, włoskie okręty podwodne II wojna światowa
maj
17

Sukces „Perli”

Okręty podwodne „Michele Bianchi” i „Perla” zacumowane na Garonnie. Poniżej dalszy ciąg historii tej drugiej jednostki. [źródło obrazka: http://silenthunter.forumfree.it/]

Trasa „Perli” wiodła przez cieśninę Bab al-Mandab (pokonana w zanurzeniu, podobnie jak intensywnie patrolowane Morze Czerwone, potem większość drogi pokonywano już po powierzchni), następnie obok wyspy Sokotra na otwarte wody Oceanu Indyjskiego, omijając Madagaskar od wschodu i dalej, omijając wyspy jego zachodniego rejonu (Wyspy Zielonego Przylądka od zachodu i na wschód od Azorów). Obawiano się o zapas paliwa, więc „Perla” większość drogi pokonywał z prędkością ekonomiczną. Podróż przez to była dość powolna, dopiero 28 marca doszło do spotkania z niemieckim rajderem. „Atlantis” udawał wówczas norweski statek „Temesis” (7256 BRT). Nocą pobrano 70 t paliwa i ruszono w trasę wzdłuż Przylądka Dobrej Nadziei. Trzymano się jednak na spory dystans od brzegów wrogiej Afryki Południowej.

3 marca Massauę opuściły trzy większe sommergibili, które obrały krótszą od „Perli” trasę przez Kanał Mozambicki, między Madagaskarem a Afryką. 16 kwietnia ta trójka dotarła do miejsca spotkania oznaczonego kryptonimem „Andalusia” (wokół pozycji 20°S i 20°W; 4000 Mm od miejsca spotkania „Perli” z „Atlantisem”) na południowym Atlantyku, tam czekał już niemiecki zbiornikowiec „Nordmark”, udający statek Vichy „San Pedro”. Dopiero 23 kwietnia w rejon „Andalusia” dotarła „Perla”, która z problemami pokonała „ryczące czterdziestki” [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ryczące_czterdziestki]. Dodatkowo dla oszczędzania ropy używano jedynie jednego z silników dieslowskich.

Dalsza podróż przebiegała bez zakłóceń. „Perla”, po 81 dniach w morzu, dotarła do Betasom 20 maja 1941, pokonała 13.100 Mm. Pozostała trójka sommergibil osiągnęła Bordeaux pomiędzy 7-9 maja. Okręt nie nadawał się do służby na Atlantyku. 20 września „Perla” znów wyszła w morze, 28. udało jej się przemknąć przez Gibraltar (na powierzchni, wzdłuż wybrzeży Afryki), a 3 października osiągnęła Cagliari.

  • Posted on 17 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: okręt podwodny "Perla", włoska broń podwodna, włoskie okręty podwodne II wojna światowa
maj
17

Historyczny rejs okrętu podwodnego „Perla”

Niemiecki krążownik pomocniczy (rajder) „Atlantis”. Dzisiaj zapowiadany ciąg dalszy historii okrętu podwodnego „Perla”. O tym jak Włochów widział dowódca „Atlantisa” będzie w ostatnim (trzecim) wpisie. Tymczasem pragnę dodać, że włoska literatura podkreśla dobre międzysojusznice relacje z załogą rajdera, która ofiarnie niosła pomoc „Perli”.

Zimą 1941 r. stało się niemal pewnym, że Massaua wpadnie w ręce wroga. Należało zastanowić się nad dalszym losem znajdujących się tutaj jednostki. Z czterech okrętów podwodnych jakie dotrwały do tego czasu w najgorszej sytuacji była „Perla”. Okręty oceaniczne mogły próbować nawet osiągnąć Japonię, w tym czasie najmniejszy planowano wysłać celem internowania na Madagaskar, posiadłość Vichy. W końcu zadecydowano, w porozumieniu z admirałem Karlem Dönitzem, że włoskie okręty spróbują osiągnąć bazę Betasom w Bordeaux.

1 marca 1941 port w Massaua opuścił okręt podwodny „Perla” (tenente di vascello Bruno Napp)[nie jak podał w artykule w MSiO A. Perepeczko, capitano di corvetta Mario Pouchain, w grudniu 1940 r. doszło do zmiany dowodzenia]. Najmniejszy z czterech, które miały spróbować dotrzeć do Bordeaux. Okręt nadal był poddawany pracom remontowym, utrudnionym z powodu izolacji Afryki Wschodniej, na pokładzie nie było np. sprawnego destylatora wody, a przy panujących w tym rejonie temperaturach i wilgotności powietrza często zawodziły silniki dieslowskie. Nie było wiadomym jak mały przybrzeżny okręt spisze się podczas tak długiego rejsu przez dwa oceany. Czas potrzebny na przejście „Perli” z Massaua do Bordeaux oszacowano na mniej więcej trzy miesiące.

Z pokładu usunięto wszelkie zbędne wyposażenie, w tym rezerwowe torpedy. W rejs ruszyła też zdekompletowana załoga, środki te były konieczne, by zabrać możliwie największy zapas żywności i paliwa. Dowódca jednostki dostał wyraźny rozkaz, by nie podejmować żadnych działań ofensywnych. Tyczyło się to wszystkich sommergibili, które miały trzymać się z dala od popularnych tras żeglugowych. Cała operacja miała odbyć się w ścisłej tajemnicy, a okręty za wszelką cenę miały unikać wykrycia. „Perla” już niebawem po wyjściu z portu została zaatakowana bombami głębinowymi przez samolot Bristol „Blenheim”, całe szczęście obyło się bez uszkodzeń i dalszego pościgu za Włochami.

W drodze do Francji okręt musiał dwukrotnie tankować, na szczęście na Oceanie Indyjskim znajdował się wówczas niemiecki krążownik pomocniczy „Atlantis” (kmdr Bernhardt Rogge), który spotykał się z różnymi jednostkami zaopatrzeniowymi. „Perla” miała według planu pobrać paliwo i inne zaopatrzenie w punkcie oddalonym około 450 Mm w kierunku południowy południowy wschód (SSE) od przylądka Ste Marie (Cap Sainte Marie, obecnie Cap Vohimena), leżącego na południowym krańcu Madagaskaru.

  • Posted on 17 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
  • Tags: okręt podwodny "Perla", włoska broń podwodna, włoskie okręty podwodne II wojna światowa
maj
09

„Eritrea” na wodach Dalekiego Wschodu

Okręt kolonialny „Eritrea”, wygląd z 1937 r. [źródło obrazka: http://www.cherini.eu/]

Po długim okresie spędzonym na morzu „Eritrea” musiała przejść remont. Dokonano go na miejscu w Kobe, w stoczni należącej do koncernu Mitsubishi. Prace zakończono 23 sierpnia. Przez dwa kolejne lata okręt bazował na przemian w Szanghaju i Tsingtao. W międzyczasie część okrętów podwodnych Regia Marina przebudowano do roli transportowców materiałów strategicznych na i z Dalekiego Wschodu. W czerwcu 1943 r. zadecydowano, że „Eritrea” zostanie jednostką wsparcia dla tych sommergibili. W tym celu 14 czerwca okręt zawinął do Singapuru, a w kolejnych dniach do Penangu i Sabangu, siedziby niemieckiego dowództwa na Dalekim Wschodzie. 8 lipca 1943 do Sabangu dotarł sommergibile „Cappellini”, którego „Eritrea” eskortowała do właściwego celu podróży jakim był Singapur. 1 i 31 sierpnia wykonano podobne rejsy wraz z okrętami podwodnymi „Giuliani” i „Torelli”. Wiadomość o kapitulacji Włoch dotarła na pokład 9 września 1943 o 5.00 czasu miejscowego (22.00 8 września czasu „włoskiego”). Jednostka znajdowała się wówczas w południowej części cieśniny Malakka, zadecydowano o przejściu na Cejlon (Sri Lanka) i kapitulacji przed aliantami. 14 września okręt wszedł do Colombo. Kapitan Iannucci przekazał nowym sojusznikom także informacje o niemieckiej bazie w Panangu. Na miejscu okręt pozostawał niemal rok, 11 września 1944 obrał w końcu kurs na Włochy. 23 października „Eritrea” zawinęła do Tarentu.

  • Posted on 9 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, włoska Regia Marina
  • Tags: okręt kolonialny "Eritrea", Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim
maj
09

„Eritrea” w Kobe

Ładne ujęcie okrętu kolonialnego „Eritrea”. Dalsza część jego losów:

25 lutego 1941 okręt przekroczył równik. 27 lutego minięto wysepki atolu Diego Garcia w brytyjskim archipelagu Czagos, a 6 marca Wysypy Kokosowe. Następnie Włosi pokonali cieśninę Sunda wzdłuż brzegów Jawy. Był to rejon Holenderskich Indii Wschodnich (Indonezji), na szczęście dla uczestników rejsu Holandia nie była w stanie wojny z Włochami. Dalej „Eritrea” przeszła przez leżące na południe od Celebesu Morze Flores i znalazła się u brzegów wyspy Timor, w połowie będącej kolonią portugalską. Tam Włosi natknęli się na portugalski patrolowiec „Pedro Nunes”, jednostki wymieniły sygnały i każdy dalej zmierzał ku swoim celom. Okręt wykrył też holenderski samolot, ale i to zdarzenie nie miało żadnych następstw.

W celu zmylenia obserwatorów kapitan Iannucci zadecydował o zakamuflowaniu swojej jednostki. Obudowano oba zdwojone stanowiska armat, w ten sposób udawano statek handlowy. 10 marca okręt wyszedł na wody Pacyfiku, a 23 marca dotarł do Kobe. „Eritrea” pokonała 9555 Mm, podczas gdy jej „normalny” zasięg wynosił ledwie 6950 Mm.

  • Posted on 9 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim, Włoska Afryka Wschodnia (AOI), włoska Regia Marina
  • Tags: okręt kolonialny "Eritrea", Regia Marina na Morzu Czerwonym, Regia Marina na Oceanie Indyjskim
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top